အသက္ရူ မမွားေၾကး

အသက္ရွဴ မမွားေၾကး







၀င္မလာခင္အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ
အသက္ကို ေဖ်ာ႔တယ္ဆိုယံုေလာက္ေလးပဲ
ရွဴ
                      ရွိဳက္
                                           ခဲ႔
ေခါင္းေလးကိုပါ ဘယ္ညာခါယမ္း
လွစ္ဟာျပမယ္လို႔ဆိုေသာ ဒီသုညအကၡရာငယ္ေလး
သူ ေသ သြား ျပီ။


ဂ်စ္တိုက္တက္တဲ႕ ေလာကနဲ႕ အႏုအရြ မပါတဲ႕ ရသ
ေပါင္းစပ္ၿပီး အေတြးေတြ ခဝါခ်၊
ၿပာက်လဲ နင္ကေတာ့ ၿပံဳးလ်က္ပဲ။



ယံုႏိုင္စရာ မရွိေပမယ္႔ သူပံုျပင္ဆန္ခဲ႔တယ္၊
ဘ၀မွာ ရုပ္ေသးရုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားခဲ႔လည္း
ေနာက္ေစ႔တည္႔တည္႔မွာ ေရာင္ျခည္တန္းေလး
ေ၀႔ကာ ၀ိုက္ကာ သူျဖာက်ေနလ်က္ေလး
လြယ္လင္႔တကူ အိပ္ယာႏိုးခဲ႔တယ္။

မာနေတြ ေလွာင္တိုက္သြင္း
ဆူးခင္းလမ္းကိုမွ ေရြး
အနုအရြ မရွိတဲ႕ စရိုက္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႕
ေလာကကို အရြဲ႕တိုက္ဖို႕
ပဝါပါးပါး တစ္ခ်က္
အသင့္ရွိဖို႕ေတာ့ ေကာင္းတယ္။


မလည္မ၀ယ္မဟုတ္ဘူး အမွန္တကယ္လည္းမဟုတ္ဘူး
ကန္ပတ္လမ္းမွာ လူသတ္မွုျဖစ္တုန္းက ဆို႔ကနဲျဖစ္ေပၚလာတဲ႔
ခံစားခ်က္။
ၾကားပါတယ္ ရွင္႔ လို႔ဆိုအပ္ေသာ တယ္လီဖုန္းသံ သဲ႔ သဲ႔
တိတ္စမ္းေတာ႔ အပိုအလိုနဲ႔ မပိုမသာေလး
ခပ္ေသာ႔ေသာ႔ ႏွင္လိုက္စမ္း။
ေစာင္႔ေနလိုက္ အဲ႔ဒီမွာ ထိုင္သာေဆာင္႔ေနလုိက္
ေႏြရာသီ မကုန္မခ်င္း။

ခပ္ေသာေသာအေၿပာရယ္ ခပ္ေလွာင္ေလွာင္အၿပံဳးေတြက
ရံဖန္ရံခါ ဝင္ေရာက္လာ တက္သလို
မုန္တိုင္းပဲ ထန္ေတာ့မလို ကမာၻပဲ ပ်က္ေတာ့မလို
စကားလံုးဆန္းဆန္းေတြနဲ႕ ငါ့ရာဇဝင္ ကိုပိုင္စားလို႕
အတၱေတြ ေၿမခ တယုတယမဆန္လဲ
အနတၱ ဘဝမို႕ ဆန္းတယ္လို႕ မေၿပာေတာ့ပါဘူး

အဆင္ေၿပလား ေနရထိုင္ရတာ။

ဇာတိ(ဖ်ာပံု) +  angelhlaing

7.4.2011
11:00PM

dchitoo88@gmail.comanglehlaing@gmail.com

Posted in: ကဗ်ာ