အက္ေၾကာင္း

ဘယ္လိုၿပံဳးၿပံဳး
မဲ႕ ၿပံဳးဆိုတာ သိေနမွေတာ့
စာမတတ္လည္း ခံစားတက္ပါတယ္ ေမာင္...

ေႏြနဲ႕ေရ သဟဇာတ မတည့္ၾကတဲ႕အခါ
ပထဝီေၿမၾကီးက အက္ေၾကာင္းၿပသလိုပဲ
နင္နဲ႕ ငါလည္း စကားေဇာင္းထက္ခဲ႕ၾကတယ္...

ဘဝကို လက္စြဲတဲ႕ငါက
သစၥာနည္းတယ္လို႕ နင္စြပ္စြဲခဲ႕သလို
အတၱဆိုတာလည္း ငါ့အတြက္ ကာရံတစ္ခုတဲ႕...


မာနရွင္ဆိုေပမယ့္ ေၿမစြယ္က်ိဳးသလို
တန္ဖိုးထားခဲ႕တဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းဆိုတာ နင္သတ္မွတ္တဲ႕
ေဘာင္တစ္ခုမွာ ငါမွအမွတ္မွီခဲ႕မွေတာ့ လမ္းခြဲဆိုတာ ငါ့အတြက္ ဆုလာဒ္အၿဖစ္နဲ႕ေပါ့...

ေက်ာခိုင္း ၾကစို႕တဲ႕လားေမာင္
ေနဝင္မွေတာ့ အေမွာင္ကို အံတုဖို႕
ငါၾကိဳးစားရံုကလြဲၿပီး ဘာမ်ားတက္နိုင္မွာလဲ ...

မွာခ်င္တယ္..ေမာင္
ထြက္သြားမယ္ဆိုမွေတာ့ သတိရၿခင္းေတြ ထားမခဲ႕ပါနဲ႕..
ငါ့အတြက္ နာက်ည္းစရာေတြသာ လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ႕ပါေလ...

နင္တစ္မ်ိဳး ငါတစ္ဖံု
ဘဝလမ္းဆံုမွာ ခြဲၾကစတမ္းရယ္လို႕
စခဲ႕ၾကတာ မဟုတ္ေလေတာ့ ရင္နာတယ္ ဆိုတဲ႕စကား မလံုေလာက္ဘူး...ေမာင္။

Written By Angelhlaing
Thursday,June 14,2012
8.58 pm, Austria

Posted in: ကဗ်ာ