ဥာည္႕နက္လာေလေလ ည၏ တိတ္ဆိတ္မွဳ ၾကီးစိုးလွ်က္ အေမွာင္ထုက ပိုပို သိပ္သည္းလာေန၏။ ငိုသည္ဟု အမည္နာမ တပ္လို႕မရေပမယ့္ တားဆီးမရစြာ က်ဆင္းလာတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္လား၊ ရင္တြင္း ပူေလာင္မွဳေၾကာင့္ အိပ္စက္မရတဲ႕ အတြက္ေၾကာင့္ လားေတာ့ မသိ ေဒၚၿမယာ၏ မ်က္လံုးေတြ က်ိမ္းစက္ေနသည္။ အိပ္မေပ်ာ္သူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္ညာလိမ္႕ရင္း အၿမင္အာရံု မသဲကြဲေသာ ၿခင္ေထာင္အမိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမသည္ပင္ အိပ္မေပ်ာ္သည္လား။ ဒါမွမဟုတ္ သမီးေလးေရာ သူမလိုပဲ အိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလား ဆိုေသာ အေတြးနဲ႕အတူ အိပ္ယာမွ လူးလဲထရင္း တစ္ဖက္အခန္းသို႕ ကူးဖို႕ၿပင္မိသည္။ သမီးေလး တစ္သက္ ဒီအိမ္၊ ဒီေၿမသည္ ေဒၚၿမယာ အတြက္ေတာ့ အလင္းေရာင္ မလိုတာ အမွန္ပါပဲ။ ဟရံုေလးသာ ဟေနေသာ တံခါးရြတ္ေလးမွ အသာတြန္းဝင္ရင္း ညအိပ္မီးပင္ မပိတ္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သမီးအား ခ်ည္ထည္ေစာင္ ပါးပါးေလး အသာၿခံဳေပးလိုက္သည္။ အေတာ္အတန္ ငိုထားသည္မို႕ မို႕အစ္ေနေသာ မ်က္ခြံ အစ္အစ္ေလးနဲ႕ အတူ အိပ္ေမာက်ေနသည္တိုင္ သမိးထံမွ ရွိဳက္သံ သဲ႕သဲ႕တို႕က ေဒၚၿမယာ၏ ရင္ကို ဆူးသဖြယ္ ထိုးဆြ၏။
တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးမို႕ ၇င္နွင့္ေအာင္ပဲ ခ်စ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္အရြယ္ မေရာက္ခင္ကပင္ ဖခင္ဆံုးရွံဳး ခဲ႕ရေသာ ဖတဆိုး သမီးမို႕လည္း အသနားပို အၾကင္နာ ပိုမိသည္။ ပံုေအာထားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႕လည္း ထိုသမီးေပၚတြင္ ေၿမာက္မ်ားစြာရွိ၏။ ၿဖစ္ေစခ်င္၍ တိုက္တြန္းသလို ကိုယ္တိုင္က ၿဖစ္ေၿမာက္ေစ ခ်င္ေသာ္လည္း သမီးသည္ လုပ္ခ်င္ရာ ဇြတ္လုပ္တက္ေသာ ဥာဥ္ဆိုးနွင့္ ေဒၚၿမယာရဲ႕ ဆႏၵကို ကန္႕ကြက္၏။ သမီးသည္ ထက္ၿမက္သေလာက္ မလိုအပ္ပဲ ေခါင္းမာသည့္ ေနရာတြင္လည္း သူမတူေအာင္ ေခါင္းမာ၏။ ခ်စ္ေသာ သမိးအား ပညာတက္ၾကိး တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေစခ်င္လြန္း၍ တြန္းပို႕မိေသာ မိမိသည္ပဲ မွန္သည္လား မွားသည္လားမသိ။ ေအာင္ၿမင္ေစခ်င္လြန္း၍ ေဘာ္ဒါပို႕၍ တကၠသိုလ္ ဝင္စာေမးပြဲ ေၿဖဆို ေစေသာ ေဒၚၿမယာရဲ႕ ဆႏၵအား သမီးသည္ အသဲသန္ ကန္႕ကြက္ကာ ဆန္႕က်င္၏။ ေခါင္းမာလြန္းေသာ သမီးနွင့္ စိတ္ၿမန္လြန္းေသာ မိခင္တို႕ ထိတ္တိုက္ေတြ႕ေသာ အခါ စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္း ၿဖင့္ေတာင္ မဆူဖူးေသာ သမိးအား ရိုက္မိခဲ႕သည့္ အထိပါပဲ။ ေလာကတြင္ အေမတစ္ခု သမိးတစ္ခုသာ ရွိေသာ ကမာၻေလးတြင္ ထိုအၿဖစ္ပ်က္သည္ မုန္တိုင္းသဖြယ္ လွပေသာ ညေနခင္းတစ္ခုအား ဖ်က္စီး၏။ သမိးသည္လည္း ဝမ္းနည္းေနေပလိမ္႕မည္။ သူမကိုယ္တိုင္လဲ ေၾကကြဲရ၏။
ရွိဳက္သံတစ္ဝက္ၿဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ သမီးအား စိုက္ၾကည့္ရင္း ေဒၚၿမယာ၏ အေတြးမ်ားက လြန္ခဲ႕ေသာ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုဆီသို႕ ၿပန္လည္ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
" ၿမယာ မိုးေတြ ရြာေတာ့မယ္ ငါ ဒီအတိုင္းၿပန္ေတာ့မယ္ နင္ငါ့လြယ္အိတ္ ယူခဲ႕ေပး...ေရာ႕ "
ဘာစကားၿပန္မွ မၿပန္နိဳင္ခင္မွာပဲ ၿမယာ လက္ထဲသို႕ ေအာင္လြင့္ရဲ႕ လြယ္အိတ္က ေရာက္နွင့္ေနၿပီ။ ေက်ာင္းတက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ထီးမယူတက္ေသာ၊ ထမင္းဗူး မထည့္တက္ေသာ ေအာင္လြင္။ မိုးရြာတဲ႕ ရက္ဆို အၿမဲတမ္း လြယ္အိတ္နွစ္လံုးနဲ႕ အလုပ္ရွဳပ္ရတဲ႕ ၿမယာ။ ေန႕လည္ မုန္႕စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆို ၿမယာ ထည့္လာတဲ႕ ထမင္းဗူးမွ အခ်ိန္မွန္ ထမင္းလာစားတက္ေသာ ေအာင္လြင္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သလို တစ္ရြာထဲသားလဲၿဖစ္၊ ငယ္ေပါင္းလဲၿဖစ္၊ မိဘခ်င္းလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြမို႕ နွစ္အိမ္တစ္အိမ္ အထူးေၿပာစရာမရွိ။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစဆို ၿမယာ ၾကိဳက္တက္ေသာ မက္မန္းေပါင္းထုပ္ေလး အသင့္ကိုင္လို႕ ၿမယာရဲ႕ အိမ္မွာ လြယ္အိတ္ လာယူရင္း တစ္ခါတစ္ခါလည္း ရန္ၿဖစ္လိုက္ စလိုက္ ၿပန္တည့္လိုက္ၾကနဲ႕ အခုဆို ၿမယာေရာ ေအာင္လြင္ပါ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားၾကိးေတြ ၿဖစ္ေနၾကၿပီေလ။ ေနာက္နွစ္ဆို တစ္ဖက္ရြာမွာရွိတဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္း တက္ရေတာ့မည့္သူေတြ ဆိုလည္းမမွား။
" ငါသြားနွင့္ၿပီ ၿမယာ ညမွ ငါလာယူမယ္ "
ေၿပာလည္းေၿပာ ေၿပးလည္းေၿပးထြက္သြားတဲ႕ ေအာင္လြင္။ ၿမယာဆို အနိဳင္က်င့္တက္သလို ၿမယာအတြက္ဆို သိလည္းသိတက္လြန္းတဲ႕ သူ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္သြားသြား ၿမယာအတြက္ မုန္႕တစ္ခုခု အၿမဲဝယ္လာတက္တဲ႕သူ။ စိတ္ဆိုးလဲ ခဏပဲ မရမက စေနာက္၍ ၿပန္ေခၚ ေခ်ာေမာ႕တက္ေသာ ေအာင္လြင္။ ေယာက္်ားေလးမို႕ ထင္ပါရဲ႕ ေၿပးရင္းသြားေနတဲ႕ ေအာင္လြင့္ရဲ႕ ပံုရိပ္က ၿမယာရဲ႕ ၿမင္ကြင္းထဲမွ တၿဖည့္ၿဖည္း ကြယ္ေပ်ာက္ သြားသလို မိုးေရစက္ေတြကလည္း ဖုန္တစ္ေသာေသာ ရြာလမ္းေလးေပၚမွာ ေနရာယူလို႕ေပါ့။ လြယ္အိတ္နွစ္ခုကို ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပိး စာအုပ္ေတြ ေရမဆိုေစဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း ၿမယာတစ္ေယာက္ မိုးေရထဲ တစ္ေယာက္ထဲ အလွဳပ္ေတြ ရွဳပ္ေနေလေတာ့သည္။
################################
" ၿမယာ နင္ ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ဘူးဆို ဟုတ္လား "
ဘယ္ကေန ဘယ္လိုၾကားလို႕လဲ မသိ အေၿပးေမးလာတဲ႕ ေအာင့္လြင့္ကို ၾကည့္ၿပီး
" အင္း ဟုတ္တယ္ ေအာင္လြင္ နင္ကိုဘယ္သူေၿပာတာလဲ "
" အေမေၿပာတာေလ ၿမယာတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူးတဲ႕ အဲဒါ ဟုတ္လားၿမယာ "
" အင္း ဟုတ္တယ္ ေအာင္လြင့္ အေဖကလည္း မတက္နဲ႕ေတာ့နဲ႕ ေရးတက္ဖတ္တက္ ေတာ္ၿပီေပါ့တဲ႕ နင္လဲသိတဲ႕ အတိုင္းပဲ ရြာထဲမွာ ဒီအရြယ္ထိ ေက်ာင္းတက္တဲ႕သူဆိုလို႕ ငါတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ က်န္တဲ႕သူေတြဆို အိမ္အလုပ္ကူတဲ႕သူနဲ႕ ေကာက္စိုက္တဲ႕သူနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနၾကၿပီေလ ငါပဲ ဒီအရြယ္ထိ ေက်ာင္းတက္ေနတာ "
" နင္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ ငါ တစ္ေယာက္ထဲၿဖစ္သြားမွာေပါ့ နင္ကလည္းဟာ တက္ပါလား "
" နင္ကလည္း ပ်င္းေနၿပန္ၿပီ ေနာက္ေတာ့လည္း အဆင္ေၿပသြားမွာေပါ့ ေကာင္းတယ္ ဒါမွ နင္လဲ ငါ့တန္ဖိုး နားလည္မွာ"
" ေအာင္မယ္ ငါက နင္မရွိေတာ့ ပိုေတာင္ ေပ်ာ္ေသး နင္ရွိေနရင္ ငါအလွဳပ္ပိုရွဳပ္လို႕ "
" ေအး.. ၿပီးေရာ္ေနာ္ နင့္စကားနဲ႕နင္ .....သြား..အခု ငါ့အိမ္ကေန ၿပန္ေတာ့ ငါ့အိမ္ နင္မလာခဲ႕နဲ႕"
" မလာဘူး....မလာဘူး နင့္ဆီ ဘယ္ေတာ့မွ မလာဘူး "
ငယ္ေပါင္းေတြမို႕ ထင္ပါရဲ႕ ေၿပာမနာဆိုမနာနွင့္ အၿပန္လွန္ ဘုေတာရင္း အိမ္ၿခံဝိုင္းထဲမွ ေၿပးထြက္ရင္း ေၿပာင္ၿဖစ္ေအာင္ ေၿပာင္ၿပသြားေသာ ေအာင္လြင့္အား ၿမယာ ၿပံဳး၍ မ်က္စိတစ္ဆံုး ေငးေမာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေက်းလက္ေတာ သဘာဝမို႕ ထင္ပါရဲ႕ ေက်ာင္းဆက္ မတက္ရၿခင္း တက္ရၿခင္းအေပၚ ၿမယာအေနနဲ႕ ထူး၍ ဝမ္းနည္းၿခင္းလဲ မရွိ၊ ဝမ္းသာၿခင္းလဲမရွိေပ။ မိန္းခေလးပဲ ေရးတက္ဖတ္တက္ ေတာ္ေရာေပါ့ ဘာလုပ္မွာလဲ ဆိုတဲ႕ ေရွးလူၾကိးေတြရဲ႕ ၾသဝါဒ စကားေတြကလည္း ၾကားေနၾက ရြာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းဘုန္း ဆုေပးသလိုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ၿမယာနဲ႕ ေအာင္လြင္ ေက်ာင္းတက္ခဲ႕ရတဲ႕ ရက္ေတြက တၿဖည္းၿဖည္း အတိတ္နယ္ဆီသို႕ က်န္ရစ္ခဲ႕ရ၏။ ေက်ာင္းအတူ မတက္ရေတာ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွ လြဲ၍ ၿမယာနွင့္ ေအာင္လြင္ကေတာ့ အၿမဲ ေတြ႕ၿဖစ္၊ဆံုၿဖစ္ ရန္ၿဖစ္လွ်က္ပါပဲေလ။
#######################################
ပညာေရး ကံေကာင္းသည္ပဲ ေၿပာရမလား မသိ ေအာင္လြင္တစ္ေယာက္ ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႕ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲကို ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ၿမင္ေသာအခါ သူ႕အစား တစ္ရြာလံုးက ဂုဏ္ယူၾကသလို မထင္မရွား ရြာေလးတစ္ရြာမွ ပညာတက္တစ္ေယာက္ ေပၚထြန္းလာတဲ႕ အတြက္ ရြာခံ မိသားစုနဲ႕အတူ ေက်ာင္းမွဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ဂုဏ္ယူသံေတြၾကားမွာ ေအာင္လြင့္အေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးသံေတြ အၿပည့္။ ေအာင္လြင္ရဲ႕ မိဘမ်ားကလည္း လယ္ေၿမ၊ယာေၿမမ်ားစြာ ပိုင္ေသာ ရြာမ်က္နွာဖံုးေတြ ၿဖစ္ၾကသလို ယခုလို ပညာေရးထူး ခၽြန္ေသာ သားအတြက္လဲ ဂုဏ္ယူမဆံုး ၿဖင့္ ဘယ္ေနရာ သြားသြား ေအာင္လြင့္ရဲ႕ သတင္းက ေမႊးလွ၏။
" ၿမယာ "
" ဘာလဲ ေအာင္လြင္ "
" ငါဗိုက္ဆာလို႕ ဘာဟင္းခ်က္လဲ ဒီေန႕ "
" ဒီေန႕ ဘာမွ မခ်က္ဘူး ေအာင္လြင္ရဲ႕ "
" ဟာ... နင္ကလည္း အိမ္မွာ ဟင္းမေကာင္းလို႕ပါဆို မွ နင္ကလည္း "
" ေအးပါဟ ခဏေစာင့္ ဒါဆိုရင္ ..နင္စားလို႕ အဆင္ေၿပေအာင္ ငါတစ္ခုခု လုပ္ေပးပါမယ့္ ....နင္ကလည္း ဆိုတာ "
" ၿပိးေရာ ၿမန္ၿမန္လုပ္ ငါ..... ဗိုက္ဆာေနၿပီဟ "
ေၿပာလည္းေၿပာ ၿမယာ သြားရာ ေနာက္သို႕ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ရင္း ၿမယာရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ၿမယာဆိုတာ ေအာင္လြင့္အတြက္ေတာ့ အၿမဲတမ္း နားလည္မွဳ အၿပည့္ရွိေသာသူ၊ ေအာင္လြင့္ အႏြံ႕တာဆို အၿမဲသည္းခံတက္သူ၊ တစ္ေလာက လံုးတြင္ အေမ ၿပိးရင္ ေအာင္လြင့္အၾကိဳက္ အားလံုးသိသလို အဆင္ေၿပေအာင္လဲ စီမံေပးတက္သူလည္း ၿဖစ္၏။ ယခုလည္း အိမ္တြင္ခ်က္ေသာ ဟင္းက ေအာင္လြင့္အၾကိဳက္ မဟုတ္ေလေတာ့ ေမြးသမိခင္ကပင္
" ကိုယ္ေတာ္ ဒီေန႕ခ်က္တဲ႕ဟင္း ေတာ္...မၾကိဳက္ဘူး အဲဒီေတာ့ ထမင္းစားခ်င္ရင္ ၿမယာ ဆီသြားစား " တဲ႕ေလ။
" ဟာ အေမကလည္း ၿမယာဆီသြားစား ရေအာင္ ... "
" ေဟ႕ ...အပိုေတြ လုပ္မေနနဲ႕ ငါသြားမစားခိုင္းလဲ သြားစားမဲ႕သူက ... သြားစားေခ် ..သြား ၿမယာက နင့္အတြက္ တခုခု လုပ္ေပးလိမ္႔မယ္ မလုပ္ေပးလဲ ရွိတာပဲစား ...နင္ထမင္း တစ္နပ္စားလိုက္လို႕လဲ သူတို႕လဲ မြဲမသြားပါဘူး "
ၿပံဳးစစနဲ႕ ေၿပာတဲ႕ အေမရဲ႕ စကားအဆံုးမွာပဲ ေအာင္လြင့္ေၿခလွမ္းေတြက ၿမယာဆီသို႕ ဦးတည္ေနေလၿပီ။ နွစ္ဘက္မိဘေတြ ကလည္း အရြယ္ေရာက္ရင္ ဒီနွစ္ေယာက္ကို မွန္းထားၾကေလ သူမ်ားမို႕ နွစ္အိမ္စလံုးက တံခါးမရွိ၊ဓါးမရွိ အသြားတင့္လွေပသည္။ ေတာသူဆိုေပမယ့္ အေၿခတင့္တဲ႕ ၿမယာတို႕သည္လည္း ၿပည့္စံု ၾကတဲ႕မိသားစုပင္။ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ သာလွ်င္ ရွိေသာ ၿမယာနွင့္ သာသာ ညီအမနွစ္ေယာက္တြင္ ၿမယာသည္ အၾကီး။ သာသာ ထက္ပင္ အသားေရလည္း ၿဖဴလွသလို ေအာင္လြင္ နွစ္သက္ေသာ ဆံပင္ရွည္မွာလည္း တင္းပါးဖံုးလုလုနွင့္ ရြာထဲတြင္ ၿမယာလည္း သတင္းၾကီးတဲ႕ ေရႊမင္းသမီး တစ္ပါးပင္ ၿဖစ္ေလသည္။
" ဟဲ႕ ..ဘာေတြ ေငးေနတာလဲ ရၿပီ စားေတာ့ဆိုမွ "
ၿမယာရဲ႕ အသံၾကားမွ လြန္သြားေသာ အေတြးတို႕အား ရုတ္သိမ္းရင္း ၿမယာ ရဲ႕ေရွာင္တခင္ ဟင္းလွ်ာဆီ မ်က္လံုးေဝ႕ဝဲရင္း အလိုက္မသိစြာပဲ ဝမ္းဗိုက္ထဲမွ တဂြီဂြီ ၿမည္လို႕လာ၏။ ၿမယာ ၿပင္ဆင္ေပးေသာ ဟင္းလွ်ာသည္ ထူးထူးၿခားၿခား မဟုတ္ေသာ္လည္း အစပ္ဟပ္တည့္ စြာၿဖင့္ စီမံေပးမွဳသည္ ေအာင္လြင့္အတြက္ေတာ့ စားၿမိန္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ ငရုတ္သီး စပ္စပ္နွင့္ ငါးပေနာ္မီးဖုတ္ကို ေဖ်ာ္ထည့္ထားေသာ ငပိရည္တစ္ခြက္၊ ကင္းပံုရြတ္ ဟင္းခ်ိဳတစ္ခြက္နွင့္ ငါးရံ႕ေၿခာက္မီးဖုတ္ကို ဆီစမ္းထားတဲ႕ ထမင္းပြဲေလးက အေငြ႕ တစ္ေထာင္းေထာင္းထလွ်က္ စားခ်င္စဖြယ္အတိ။ ဆာေလာင္မွဳကို ပိုမိုတိုးေစသည္မွာ အမွန္ေပ။ အနားတြင္ အသင့္ခ်လာေပးေသာ လက္ေဆးဇလံုနွင့္ ၿမယာအား မသိက်ိဳးကၽြံၿပဳရင္း ေအာင့္လြင့္ရဲ႕ မ်က္လံုးမ်ားက ထမင္းပြဲဆီသို႕သာ။
" နင္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားၾကီး ၿဖစ္ေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ငါကိုေမ႕ သြားေတာ့မွာေပါ့ေလ ဟုတ္လား ေအာင္လြင္ "
ၿမယာ စကားေၾကာင့္ စားေနလွ်က္ ထမင္းလုတ္က လည္မွာနင္၏။
" ဟာ ...ၿမယာကလည္း ဘာဆိုင္လဲဟ ေၾသာ္ ေနအံုး ငါနင့္ကို ေၿပာမလုိ႕ နင္ေက်ာင္း ၿပန္တက္ပါလား ၿမယာ "
" ေတာ္ပါဟာ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ေက်ာင္းၿပန္တက္ရင္ ငါ့ကို အရပ္ထဲက လူေတြ ဘာေၿပာမလဲ အေၿပာလဲ မခံနိဳင္ဘူး ေနပါေစေတာ့ဟာ "
" နင္ကလည္းဟာ ရြာထဲကလူေတြ ေၿပာတာမ်ား ဂရုစိုက္လို႕ နင္ေက်ာင္းထြက္တာ ေစာတယ္ မဟုတ္ရင္ ခုေလာက္ဆို နင္နဲ႕ငါ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ရမွာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမလဲ ခုေတာ့.."
" ဘယ္တက္နိဳင္မလဲ ေအာင္လြင္ရယ္ ကံေပါ့ ...ဟာ"
ပညာေရးကံ မပါ၍ပဲလား ကံအေၾကာင္းေၾကာင္းၿဖင့္လား လြဲေခ်ာ္ခဲ႕ရတဲ႕ ပညာေရးအတြက္ အခုခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေတာ့ ေနာင္တရ သလိုလိုပင္။ ၿမိဳ႕ကိုသြား၍ ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မည္႕ ေအာင္လြင္ကို ၿမင္တိုင္း ၿမယာ ဝမ္းနည္းလာ၏။ ပညာသည္နဲ႕ ၿမိဳ႕ၾကိးသည္ ပနာသင့္လွေသာ္လည္း ၿမယာလို ေက်းေတာသူ အတြက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ၾကိးသည္ သဟဇာတ တည့္မည္မထင္။ ပညာဆိုေသာ တံတိုင္းေၾကာင့္ပဲလား မသိ၊ အလိုလို သိမ္ငယ္လာသလိုပင္။ နီးေနေပမယ့္ အေဝးၾကီး ေဝးကြာ သြားသလိုပါပဲ ေအာင္လြင္ရယ္။ ဒီအသက္ ဒီအရြယ္ ေရာက္မွ ေက်ာင္းၿပန္တက္ရရင္လည္း ရြာထဲက လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္က ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းလွ၏။ ပညာေရးကို အားေပးရေကာင္းမွန္း မသိနားမလည္ေသာ ေက်းလက္တြင္ ၾကိးပ်င္းရသူလဲ ၿဖစ္သလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေဝဖန္ကဲ႕ရဲ႕ စကားတို႕သည္လည္း ၿမယာ အတြက္ ခံသာနိဳင္ဖြယ္ရာ မရွိနိဳင္တာလည္း အေသခ်ာပင္။ ငါတို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႕ နွလံုးသား စီးခ်င္းထိုးပြဲက အခုခ်ိန္က စတင္ၿပီ ထင္တယ္ ေအာင္လြင္။ ၿမယာ ၿပင္ဆင္ေပးေသာ ထမင္းအား ေခါင္းမေဖာ္တမ္း စားေနေသာ ေအာင္လြင့္ကို ၾကည့္ရင္း ၿမယာ မ်က္ဝန္းေတြမွာ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြ ေဝ႕ဝဲ လာခဲ႕ရသည္။
##########################################
ယခုဆို ပညာေရးတြင္ ထူးခၽြန္လွေသာ ေအာင္လြင္သည္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးနဲ႕တင္မၿပီး ဘြဲ႕လြန္ပင္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားၾကိးပင္ ၿဖစ္ေနေလၿပီ။ ယခင္အခ်ိန္ေတြလို ရြာသို႕လည္း ပံုမွန္ မေရာက္ၿဖစ္သလို ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွသာ မၾကာခဏ ၿပန္လာတက္၏။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာၾကာ ခဏပဲ ရြာသို႕ အလည္ဝင္ဝင္ ေအာင္လြင္ကေတာ့ ၿမယာဆီသို႕ ခဏ တၿဖဳတ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ရေအာင္ ဝင္လည္တက္သလို အလည္ၿပန္လာတိုင္းလဲ ငယ္စဥ္ ကေလးဘဝက လိုပဲ ၿမယာ အတြက္ရယ္လို႕ လက္ေဆာင္ေလးေတြ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု အၿမဲသတိတရ ရွိတက္သူ။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၿပန္ေရာက္တိုင္း ေအာင္လြင္ေၿပာၿပတဲ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြသည္ ၿမယာလို ေက်းေတာသူ အတြက္ေတာ့ မရိုးနိဳင္ေသာ ေဝါဟာရ၊ တအံ႕တေမာ ေငးေမာ နားေထာင္ရတဲ႕ ပံုၿပင္ဆန္ဆန္၊ ဒ႑ရီတစ္ခုလို ပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဒီလိုမ်ိဳး အေနအထားနဲ႕ တို႕နွစ္ေယာက္ ေဝးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕လို႕ ေတြးေတြးၿပိးလည္း ခန္႕မွန္းမိလာသည္။ မၾကာမၾကာ ေအာင္လြင့္ရဲ႕ နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွ " နင္ေရာ ငါေရာ ခုခ်ိန္ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ေနရခ်ိန္ဆို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ " ဆိုေသာ စကားသံသည္ ၿမယာရဲ႕ နွလံုးအိမ္ကို ရိုက္ခ်က္ ၿပင္းၿပင္းၿဖင့္ ရိုက္နွပ္သလို ရွိလွ၏။
" ၿမယာ နင္ငါ့ရဲ႕ စာတမ္းဖတ္ပြဲက်ရင္ လာခဲ႕ပါလား ရန္ကုန္ ဘုရားဖူး လာလည္ရင္းနဲ႕ေပါ့ " လို႕ သူရဲ႕ စာတမ္းဖတ္ပြဲကို လာေစခ်င္တဲ႕ ေအာင္လြင့္ရဲ႕ အမွာေတာ္ပါးေသာ စကားၾကာင့္ပဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးသို႕ ေအာင္လြင့္ရဲ႕ မိခင္နဲ႕အတူ ၿမယာတို႕ ညီအစ္နွစ္ေယာက္လဲ ရန္ကုန္ အလည္ ထြက္ခဲ႕ၾကသည္။ ေအာင္လြင့္ရဲ႕ စာတမ္းဖတ္ပြဲေလး တက္ဖူးခ်င္လို႕ အရဲစြန္႕လို႕ စီစဥ္မိကာမွ ရန္ကုန္လဲအေရာက္ ခ်စ္ေသာညီမေတာ္ သာသာသည္ ကားမူးသည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းၿပခ်က္ၿဖင့္ အိမ္တြင္က်န္ရစ္သလို ေအာင္လြင့္ မိခင္သည္လည္း ေၿခေခ်ာ္က်ေသာေၾကာင့္ ေၿခဆစ္နာေနသၿဖင့္ မည္သူမွ ပြဲသို႕မတက္ၿဖစ္ပဲ ၿမယာ တစ္ေယာက္သာ ေယာင္လည္လည္ၿဖင့္ တက္ခဲ႕ရ၏။
လူတစ္ေယာက္အတြက္ အသိုင္းအဝိုင္း ဆိုတာလည္း အေရးပါ လွသလို က်င္လည္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္ ဆိုတာလည္း အေရးၾကိးလွေၾကာင္းကို ထိုပြဲတက္မွ ၿမယာ နားလည္လာခဲ႕သည္။ ရြာတြင္ ၾကားေနၾက စကားတစ္ခြန္းၿဖစ္ေသာ " မိန္းခေလးပဲ ေရးတက္ဖတ္တက္ ေတာ္ေရာေပါ့ ဘာလုပ္ဖို႕လဲ အတန္းပညာ " ဆိုေသာ စကားသည္ ယခုၾကံဳရသည့္ ပြဲတြင္ ေတြ႕ဆံုရေသာ အမ်ိဳးသမီး ပညာတက္ လူထုၾကိးအား ရြာက လူေတြအား ေခၚၿပခ်င္မိသည့္ အေတြးက ၿမယာရဲ႕ စိတ္ကူးသို႕ ေရာက္လာသလို တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ သိမ္ငယ္မွဳကလည္း နွိပ္စက္၏။ အေရာင္အေသြး စံုလင္လွေသာ သူတို႕ေတြရဲ႕ မ်က္နွာၿပင္သည္ ပညာဂုဏ္ေၾကာင့္ တင့္တယ္ လွေပ၏။ ပညာတက္ အသိုင္းဝိုင္း အလည္တြင္ ၿမယာ တစ္ေယာက္ နွဳတ္ဆိတ္ၿခင္းၿဖင့္ သာအခ်ိန္ေတြ ၿမန္ၿမန္ကုန္ပါေစလို႕သာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သူတို႕ေတြ ေၿပာဆို ေဆြးေႏြးေသာ အေၾကာင္းအရာ စကားလံုးမ်ားသည္ ၿမယာအတြက္ လြန္စြာ ေနရခက္ေစ၏။ ၿမယာ အေတြး၊ ၿမသာ အသိသည္ လယ္ေၿမ၊ယာေၿမနဲ႕ သီးနွံေတြ အေၾကာင္း၊ ဘယ္ရာသီခ်ိန္တြင္ ဘယ္လိုစိုက္၍ ဘယ္လို သီးညွပ္သီးထပ္ စိုက္ရမည္ ဆိုေသာ အသိမွ်သာ။
" ေဟာ လာၿပီ ဟိုမွာ ကိုေမာင္ေမာင္တို႕ အတြဲ "
ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားမွပဲ ဘယ္သူဘယ္ဝါက ေၿပာလိုက္မွန္း ၿမယာ အေသခ်ာမသိ။ ၿမယာတို႕ ဝိဳင္းမွ လူေတြအားလံုးက လူသြားစၾကၤန္လမ္းေလးဆီ လည္ၿပန္ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့ ၿမယာလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ လွည့္ၾကည့္မိလွ်က္သား။ လိုက္ဖက္ညီလွတဲ႕ စံုတြဲေလး တစ္တြဲက ၿမယာသို႕ ဝိုင္းဆီသို႕ ဦးတည္လာေနလွ်က္။
" ၾကာလိုက္တာ ကိုေမာင္ေမာင္ရာ ခင္ဗ်ားကေတာ့ေလ "
ၿမယာတို႕ ဝိုင္းအစြန္မွာ ထိုင္ေနေသာ ကိုေက်ာ္ေဇယ်က အၿပံဳးၿဖင့္ ယခုမွေရာက္လာေသာ ကိုေမာင္ေမာင္ တို႕အတြဲအား ခရီး ဦးၾကိဳၿပဳ၍ နွဳတ္ဆက္စကားဆိုသည္။
ၿမယာတို႕ ဝိုင္းအစြန္မွာ ထိုင္ေနေသာ ကိုေက်ာ္ေဇယ်က အၿပံဳးၿဖင့္ ယခုမွေရာက္လာေသာ ကိုေမာင္ေမာင္ တို႕အတြဲအား ခရီး ဦးၾကိဳၿပဳ၍ နွဳတ္ဆက္စကားဆိုသည္။
" ေၾသာ္ ...ဗ်ာ... ၾကာဆို ဒီတစ္ေယာက္ေလဗ်ာ... သူ႕ကိုယ္သူ ပြဲတက္မယား ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေနလို႕ မလိုက္ဘူး ၾကိးပဲ ၿငင္းေနလို႕ဗ်ာ..... "
ကိုေမာင္ေမာင္သည္ ေဘးနားမွ ကပ္လွ်က္ ယွဥ္ေလွ်ာက္လာေသာ သူ၏ အမ်ိဳးသမီး ၿဖစ္ဟန္တူသည္႕ အမ်ိဳးသမီးအား ေမးဆက္ၿပရင္း အၿပံဳးတစ္ပိုင္းၿဖင့္ ေၿဖရွာသည္။
" ေအာင္မယ္ေနာ္ လုပ္ရမွာေပါ့ရွင့္ ပြဲတက္မယား ဆိုေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့ ေစ်းကိုင္ရ မွာေပါ့ေတာ္ ..မဟုတ္ဘူးလား .ကိုေက်ာ္ေဇယ် ..ေနာ္ "
သြက္လက္ေသာ အေၿဖနွင့္အတူ အမ်ိဳးသမိးသည္ လွလွပပ ၿပံဳး၍ ခြန္းတုန္႕ ၿပန္၏။
သြက္လက္ေသာ အေၿဖနွင့္အတူ အမ်ိဳးသမိးသည္ လွလွပပ ၿပံဳး၍ ခြန္းတုန္႕ ၿပန္၏။
" ဟား...ဟား...ဟား.. ဟုတ္ပဗ်ာ.....ဟုတ္ပ ..."
ဘာရယ္မဟုတ္ ၿမယာတို႕ ဝိုင္းေလးသည္ ရယ္သံမ်ားနွင့္ ပြက္ေလာရိုက္လို႕ေန၏။ သူတို႕အခ်င္းခ်င္းသည္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေတြ႕ဆံုဖူး ၾကသည္သူေတြ ၿဖစ္ေနေပလိမ္႕မည္။ သူတို႕တစ္ေတြရဲ႕ စကားမ်ားသည္ သာမန္ ဟာသ တစ္ခုလည္း ၿဖစ္နိုင္၏။ စေနာက္ေနက် သမရိုးက် စကားတစ္ခြန္းလည္း ၿဖစ္နိဳင္ေပသည္။ ၿမယာမွ လြဲ၍ က်န္သူမ်ားအားလံုး ထိုစကားလံုး၏ အစပ္ဆက္ကို မည္သူမွ ေတြးေတာ ေနၾကမည့္သူမ်ား မဟုတ္တန္ရာ။ ဘာမွ မသိနားမလည္ေသာ ၿမယာ တစ္ေယာက္သည္သာ " ပြဲတက္မယား " ဆိုေသာ စကားစု ေဝါဟာရ တစ္ခုအား အနက္ၿပန္၍ အေတြးေတြမ်ားစြာ ခ်ဲ႕ထြင္ေနမိသည္။ ပြဲစခ်ိန္မွစ၍ ၿပိးဆံုးသည္႕ တိုင္ေအာင္ ၿမယာ ၿပံဳးေနမိလား၊ တည္ေနမိလား မေဝခြဲနိဳင္။ မိမိကိုယ္မိမိလည္း ေအာင္လြင့္အတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ ပြဲတက္မယား တစ္ေယာက္ ၿဖစ္နိဳင္ပါ့မလား ဟူေသာ အေတြးတို႕နဲ႕ ထိုစကား တစ္ခြန္းကသာ ၿမယာ၏ အေတြးနွင့္ ေခါင္းထဲတြင္ ၾကီးစိုးေနေပေတာ့သည္။ မည္သို႕မည္ပံုပင္ ပြဲမွ အိမ္သို႕ ၿပန္ေရာက္ခဲ႕သည္ ဆိုတာ ကိုၿဖင့္ ၿပန္လည္ မစဥ္းစား မိေတာ့ေပ။ ပညာရဲ႕ အရွိန္ေၾကာင့္ သိမ္ငယ္ၿခင္း မ်ားစြာၿဖင့္ နွလံုးသားအား ေက်ာခိုင္း လိုက္ခဲ႕မိတယ္ဆိုရင္ၿဖင့္...။
#############################################
" တက္....တက္.....တက္......တက္..... ...."
အေတြးတို႕ၿဖင့္ မည္မွ်ထိေအာင္ အခ်ိန္လြန္သြားသည္ မသိ။ ခပ္ေဝးေဝးမွ ၾကားရေသာ တုန္းေခါက္ သံေၾကာင့္ ေဒၚၿမယာ အသိဝင္လာ၏။ ေၾသာ္ ..အာရံုေတာင္ တက္ပါေရာလား။ သမီးအား သတိတရ ၿပန္ၾကည့္မိေတာ့ နွစ္ခ်ိဳက္စြာပဲ သမီးငယ္သည္ အိပ္ေမာ က်လွ်က္ရွိေန ေသး၏။ မၿပီးေသးေသာ ေဆြးေႏြးမွဳ တစ္ခု အတြက္ ေဒၚၿမယာ မည္သို႕ သမီးၿဖစ္သူနွင့္ ဘယ္လိုမ်ား အေၿဖညွိယူရမည္ ဆိုတာကို မသိနိဳင္ေသးတာ အမွန္။ သားသမီးနဲ႕ မိဘၾကားက ပဋိပကၡ တစ္ခုဆိုရင္ေတာင္ ၿဖစ္ေစခ်င္ လြန္းတဲ႕ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာေတြကို သမီးတစ္ေယာက္ နားလည္နိဳင္ပါေစလို႕သာ...................။
စာဖတ္သူမ်ားအား အစဥ္အၿမဲေလးစားလွ်က္
အၿမဲၾကိဳးစားေနမည့္
Angelhlaing
################################################
Written By Angelhlaing
www.angelhlaing.blogspot.com
Friday,September 09, 2011
5;05 PM (Austria)
္
Vienna Time
Yangon (Rangoon) Time
.jpg)
.jpg)
29 comments:
ကိုေမာင္ေမာင္ဆိုတာေအာင္လြင္ကိုရည္ညႊန္းတာလားမမ? က်ေနာ္ကခပ္တံုးတံုးဆိုေတာ့ယယ:P
ပြဲတတ္မယားတဲ့လား။
တခ်ိဳ႕ေသာ အန္းတိတ္ေတြက ေနရာတကာသာ သယ္သြားလို႔ မလြယ္တာ ညီမရဲ႕။ ဧည့္ခန္းမွာ ထားရင္ အဟန္႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္ :D
ဆန္းက်ယ္ရႈပ္ေထြးတဲ့ လူ႔ေဘာင္ေလာကႀကီးေလ။
ေမေမႀကီး ေမေမေလးတို႔ေခတ္ဆိုေတာ့လည္း ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အသံုးျပဳတယ္ထင္ပါတယ္ အိန္ဂ်ယ္ရယ္။
စိတ္ဓါတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အင္း . . က်ဳပ္ေတာ့ လိုက္လုိ႔ကို မမွီေတာ့ဘူး . . . ၀ထၱဳေရးတဲ့ေနရာမွာဆိုရင္ေလ မိလႈိင္ ညည္းေလး တကယ္ လက္သားပါနိင္လြန္းတယ္ . . .
အရမ္းေကာင္း၏ း)
ဟုတ္တယ္ ေက်းလက္ေတာရြာေတြက ပညာေရးကို ဒီထက္ပို အေရးေပးသင့္တယ္။ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရင္ ေတာ္ျပီ ဆိုတဲ့ ေရွးရုိးေတြကုိ ျပင္သင့္ေနပါျပီ။ တကယ္ပါရမီရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ဳိး ေက်ာင္းနားလုိက္ရလုိ ့ရွိရင္ တကယ္ ႏွေျမာဖို ့ေကာင္းတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ ပညာတတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေရးသူရဲ႕ေစတနာေလးကို ျမင္မိပါတယ္။ ပြဲတက္မယားဆိုေတာ့လည္း တျခားမယားအမ်ိဳးအစားေတြရွိလို႔ ထင္ရဲ႔...း)
ဟုတ္တယ္တစ္ခ်ဳိ႔ေတာမွာဆုိရင္မိန္းကေလး
စာေရးစာဖတ္တတ္ရင္ေတာ္ျပီဆုိတဲ႔အယူအဆက
ခုထိရွိေနေသးတယ္။ပဲြတက္မယားဆုိေတာ႔
အိမ္ေနမယားရွိေသးတာေပါ႔ေနာ္....
ေနာက္ဆုိရင္တုိင္ပင္ခံမယားတုိ႔လဲေပၚလာေတာ႔မယ္
ခုေတာင္ေပၚေနျပီထင္တယ္။
ကုိကစာမေရးတတ္ဘူးညေလးေရ....ဒရွင္ေလးကအရမ္းကုိေတာ္ပါတယ္
အဖြားၾကီးေသးေသးေလး.....အာဘြား
ခ်စိခင္တဲ႔ jas
အားေနးလို ့..အားေပးလိုက္မယ္ကြယ္..လာေလေရာ့
ကစ္..(ေဘာလံုးကစ္ပါ)အရာမထင္တဲ့..အာစင္နယ္ကို မွၾကိဳက္သကြဲ ့..မိုက္လိုက္ပါဘိ..မိအိန္ဂ်ယ္ရယ္..ငွဲ..ငွဲ.ငွဲ(3ခါဆို)
သြပ္.(အလားတူဆို..)..တိန္..(ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါ) ဒါဘဲ..က်န္တာမန္ဒါလီ..အျပန္တစ္ရာသာပါသီ(မန္ယူပရိတ္သတ္)
ညီမ အေရးအသားေလးေတြ ပိုပိုၿပီး ညက္ေညာ လာတယ္..၊ ဒီတစ္ပုဒ္မွာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တဲ့ အေတြး၊ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ အထားအသို စတာေတြက အခ်ိတ္အဆက္မိမိနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဇတ္က ဆြဲေခၚ သြားႏိုင္တယ္၊ ဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...။
ဝါး..ေတာ္လုိက္တာကြာ..ငါ႔သူငယ္ခ်င္း..ခ်ိးက်ဴးတယ္..
မိခင္ျဖစ္သူက ပညာမတတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ေတြ႔ခံစားဖူးေလေတာ႔ သမီးျဖစ္သူကို ပညာတတ္ေစခ်င္တဲ႔ ေစတနာကို သမီးက နားမလည္တဲ႔အတြက္ ပဋိပကၡျဖစ္ရဲ႕အခါ မိခင္ရဲ႕ရင္ထဲကို စာနာနားလည္မိတယ္။
ပညာတတ္ဖို႔အေရးၾကီးေၾကာင္း မက္ေဆ႔ေပးခ်င္တဲ႔ စာေရးသူရဲ႕ ေစတနာကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္.
၀တၳဳ ေလးေကာင္းသလို စာအေရးအသားေတြလည္း တက္လာတယ္။
ပညာရဲ႕ တန္ဖိုးကို သိခဲ့လို႔ သိေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္ေသာ မိခင္ၾကီးႏွင့္ အပ်င္းၾကီးလြန္းေသာ အမၾကီး အိန္ဂ်ယ္ လိုေပါ့ဗ်ာေနာ္းးးD စတာပါဗ်ာ ဒီလို ၀တၳဳ ေလးေတြ မ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ။
ေရႊစင္ဦး က လည္း ခပ္ပိန္းပိန္း ဆိုေတာ႕ ၂ေခါက္၃ေခါက္ ေလာက္ကို ျပန္ဖတ္သြားရတယ္
"ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရင္ ေတာ္ၿပီ"ဆုိတဲ့ စကားကို ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာမွာလည္း မႀကာခဏ ႀကားေနႀကပဲ အိန္ဂ်ယ္လႈိင္ေရ။ ႀကားတဲ့အတုိင္းပဲ ေလးတန္းေလာက္နဲ႔ ထြက္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီးပဲ။ ေဒၚျမယာရဲ႕ေစတနာကို သူ႕သမီးနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အိန္ဂ်ယ္လႈိင္ေရ။
ဒီမွာ သမီးေလးရဲ႕ ေခါင္းေပၚ ဗန္းတင္ျပီး ေစ်းေရာင္း ၾကတာခ်င္း တူရင္ေတာင္ ဘြဲ႕ရျပီးတဲ့သူက အရႈံး၊အျမတ္ တြက္တဲ့ေနရာမွာ ပိုျမန္တာေပါ့ကြဲ႕။။။
အားေပးသြားပါတယ္။။။
ညီမေရ...
သူႀကီးမင္းလဲ အမေရႊစင္ဦးလုိ ႏွစ္ေခါက္ သုံးေခါက္ ဖတ္သြားပါတယ္။ အေရးအသားေလးေတြ ညက္ပါတယ္။
ခင္မင္လွ်က္
ပညာမတတ္လို ့ သိမ္ငယ္ခဲ့ရေပမဲ့ သမီးကို အဲလို မခံစားခ်င္တဲ့ မိခင္ရဲ ့ ေမတၱာကို ထိထိမိမိ ေပၚလြင္ေစပါတယ္...ဖတ္လို ့ အရမ္းေကာင္းတယ္ မမလိႈင္...
အိန္ဂ်ယ္ေလးေရ ညားသြားတာလား မညားဘူးလား
ဒါဘဲေျပာ
ညားတာမေတြ႕လိုက္လို႕ း)
ခင္တဲ႔
မဒိိုးကန္
ပြဲတက္မယား ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ပညာမတတ္တဲ့သူ မိန္းကေလးက ဆင္ျခင္မိေစတာေလး သေဘာက်ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ပညာေရးအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္အဆင့္ျမင့္မားတဲ့ မိန္းကေလးမ်ားလည္း ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ မိန္းကေလးဆိုတာမ်ဳိးက အဆင္းေရာ အခ်င္းပါျပည့္စံုရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့ညီမေရ..။
ပြဲတက္မယား ..ဆိုတဲ့
စကားေလးကိုၾကားလိုက္ရတာ..
ရင္ထဲတမ်ိဳးဘဲ..လိႈင္ရယ္..
ခင္တဲ့ Blackroze
ညားလား ညားဘူးလားဟင္ ..
ပညာေရးကိုေတာ့ အားေပးတယ္ .. ပညာဥာဏ္ရွိမွ အမွားအမွန္ ေ၀ဖန္ခြဲျခားႏဳိင္မယ္မလား ..
အေျဖေပးပါ .. ညား မညား .. :D
ဟုတ္ကဲ့.ကၽြန္ေတာ္လည္းရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း
ေတြ မေျပာေတာ့ပါဘူး..
.အေပၚက သူေတြ အားေပးသြာအတိုင္းပါပဲဗ်ာ..
.;p;p;p.
ေလးစားစြာျဖင့္
(ဒုတိယ)
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မအားတာနဲ႔ အခုမွ ၀င္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ....အခုဖတ္လိုက္တဲ့ တစ္ပုဒ္က အခ်ိတ္အဆက္အရမ္းမိတယ္၊ မိဘရဲ႔ေမတၱာကိုလည္း ျမင္ရတယ္။ ေက်းလက္ က လူေတြရဲ႔ မွားယြင္းမႈေတြကိုလည္း ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေထာက္ျပႏုိင္တယ္။ အရမး္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...........
ခႏြဲ
သရုပ္ေဖာ္ေလးကို အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကိုေအာင္လြင္က ျမယာကို ပခံုးေလးဖက္ျပီးေတာ့ သမီးေလးမႏိုးေအာင္ တုိးတုိးေလး အားေပးရင္း သူ႕အတြက္ ျမယာဟာ ပြဲတက္မယား အျဖစ္ထုိက္တန္ေၾကာင္း၊ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ မယား အလိမၼာေလးျဖစ္ေၾကာင္း အားေပးခန္းေလးနဲ႕ ရင္ေသြးေလးကို ဘယ္လို ဆက္လက္ျပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရင္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၾကမယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ သိမ္းလိုက္ရင္ေတာ့.... လႊတ္ေကာင္း။ ေလွ်ာက္ေရးသြားတာကို ေဗြမယူပါနဲ႕ေနာ္ မအိန္ဂ်ယ္.... :) ခင္မင္စြာျဖင့္
AH
အိပ္စက္မရတဲ႕ အတြက္ေၾကာင့္ လားေတာ့ မသိ ေဒၚၿမယာ၏ မ်က္လံုးေတြ က်ိမ္းစက္ေနသည္။ အိပ္မေပ်ာ္သူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း
ဆိုတဲ့စာမွာ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ စာ ဟန္နဲ႔ စကားေျပာဟန္ ေရာေနတယ္။ အိပ္စက္မရသည့္၊ အိပ္မေပ်ာ္သူမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း စသျဖင့္ ျဖစ္မွ စာဟန္အတိုင္းသြားမွာပါ။ စာဟန္ဆိုစာဟန္၊ စကားေျပာဟန္ဆို စကားေျပာဟန္ အဲဒီလိုထိန္းမွပိုေကာင္းပါတယ္။ အေရးအသားတက္လာတယ္။ ေအာင္လြင္က ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ ကေလးအေဖက ဘယ္သူလဲ။ အဲဒါေတြေတာ့ေဖာ္ေပးသင့္တယ္။ အစ္ကို မ်က္စိရွန္းတာမ်ားလား။ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ လာမလည္တာၾကာၿပီ
ပို႔စ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထဲမွာ အားလံုး ေရးအားေကာင္းၾကတယ္ ။ ဒါကိုလည္း ကြန္မန္႔ေပးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လက္ခံထားတာ ေတြ႔တယ္။
အကို ဖတ္ၾကည့္မိတာေတြမွာ ဒီပို႔စ္က တကယ္ ေျပာင္ေျမာက္ပါတယ္။ ( မွတ္ခ်က္။ ။ေျမာက္ေျပာတာမဟုတ္ပါ ။ အျခားပို႔စ္မ်ားနဲ႔လည္း ႏိႈင္းယွဥ္ျပီး ပိုေကာင္းေနတယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ ) ဒါေပမယ့္ -
ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အခ်ိတ္အဆက္သေဘာနဲ႔ ေပးခ်င္တဲ့ ရသ မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ကို သြယ္ဝိုက္ ထားေပး ႏိုင္တာက အျခားပို႔စ္ေတြထက္ ပိုအားေကာင္းေနတယ္ လို႔ ျမင္ပါတယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ အျခားပို႔စ္ေတြထက္ ဒီမွာပဲ ကြန္မန္႔ ထားခဲ့ပါတယ္။
အေတြးအား ေကာင္းသလို၊ ေရးသားခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္ ( Mood ) နည္းနည္း ဝင္စားထားပံု ရတယ္။ အထက္မွာ ေျပာထားၾကတဲ့ ကြန္မန္႔ ဆရာမ်ားလို ဇာတ္လမ္းက ျပတ္ေနတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဝတၳဳေရးသူရဲ႕ မူရင္း ေစတနာကို ျပန္ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။ သူ ဘာကို ေပးခ်င္တာလဲ။ ဘာကို ေဖာ္ျပခ်င္တာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္၊ ကိုယ္ေရာ ဘာရလိုက္သလဲ။ ဘယ္လို ျဖစ္သလဲ။ ေနာက္ဆံုး ဒီရသ က ေန ကိုယ့္အဇၥ်တၱမွာ ဘာက်န္ခဲ့ပါသလဲ ။ ဒါ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ငါ့ညီမေလး ဒီထက္မက ေျပာင္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ အနုပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါေစ။
အကို
ေဇယ်
ေအာင္လြင္ ကို ေက်ာခုိင္းခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္.. း(
၀တၱဳတုိေလးေတြ ၾကိဳက္လုိ႕ တစ္ထုိင္ထဲနဲ႕ အခ်ိန္ရသေလာက္ အားေပးသြားတယ္။ ေနာက္ေန႕ေတြ ထပ္လာဦးမယ္ း)
ပညာေပးေလး...အေရးအသား ေကာင္းတယ္။
ေကာင္းတယ္... မိုက္၏ ..... သယ္ခ်င္း ......
မက္ေဆ့ေပးသြားတာ လိုရင္းကို ထပ္ခနဲပဲ .......
အခ်စ္အေၾကာင္းေလးထည့္ထားတာမွာ အားလံုးညိွလို႕ရတဲ့ အေနအထားမွာ ကိုယ့္ဘာသာကို ေလာကနိယာမေတြႏွင့္ ျဖတ္တိုင္းပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္တာေတာ့မွားတယ္.... ( မိန္းကေလးဘက္က ဒီလိုမဆံုးျဖတ္သင့္ဘူးထင္လို႕ပါ )
[url=http://dcxvssh.com]gSxYel[/url] , IVCQIl , http://yuxeflk.com
Post a Comment