ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရ ေန႕စြဲမ်ား (Tag Post)

ေရးစရာ မရွိတာက တစ္ေၾကာင္း စိတ္နဲ႕ လူနဲ႕က မၾကာခဏ ရန္ၿဖစ္ေနတာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ စာေလးေရးမလား စိတ္ကူးေလး ေပၚလာလိုက္ ဝုန္းဒိုင္းဆိုသလို စာေရးပ်က္စရာ ကိစၥရပ္ေလးေတြက အားမနာတမ္း ဝင္လာလိုက္နဲ႕မို႕ ဘေလာ့ဂ္ေလးနဲ႕ ကင္းကြာသလိုေလးေတာင္ ၿဖစ္ေနခ်ိန္ ခ်စ္စြာေသာ ဘေလာ့ဂ္ေမာင္နွမေတြ ၿဖစ္တဲ႕ ေမာင္ေလး chocolatecupidlay နဲ႕ ညီမငယ္ သမီးစံ တို႕ကေနၿပီး သတိတရ လွမ္းၿပီး Tag လုပ္တဲ႕ ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရ ေန႕စြဲမ်ား ဆိုတဲ႕ ပို႕စ္ေလးေၾကာင့္ပဲ ဘေလာ့ဂ္ထဲ ေယာင္လည္လည္နဲ႕ ခပ္တည္တည္ စာေရးဖို႕ အေၾကာင္း ဖန္လာရၿပန္တယ္ေလ။ ဟိုေယာင္ဒီေယာင္နဲ႕ ေယာင္ေနတုန္းေလး အလုပ္ေပးၾကတဲ႕ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးပါလို႕....:):)။

ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရေတြ ေရးစတမ္းဆို အမ်ားၾကီးထဲကမွ ပထမဆံုး ေန႕စြဲေလးက ၂၉.၆.၁၉၈၅(စေနေန႕)

လူ႕ေလာကကို ေၿခခ်ခြင့္ ရခဲ႕သလို ခ်စ္စြာေသာ မာတာမိခင္က ဒီဗိုက္ထဲက ကေလး မိန္းခေလး မၿဖစ္ပဲ ေယာက္်ားေလး ၿဖစ္ခဲ႕ရင္ ေမြးေမြးခ်င္း နင္းသတ္ပစ္မယ္လို႕ ၾကိမ္းဝါးခဲ႕လို႕လားမသိ ကံေကာင္းေထာက္မစြာၿဖင့္ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္ မိန္းခေလးအၿဖစ္နဲ႕ ေမြးဖြားလာခဲ႕ၿခင္းပါ...:P။ မဟုတ္လို႕ကေတာ့ :D။ တစ္ကယ္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္အထက္က တစ္နွစ္ခြဲ အမတစ္ေယာက္က စကားတီတီတာတာ ေၿပာတက္ခ်ိန္မွာပဲ ကေလးေရာဂါနဲ႕ ဆံုးသြားတဲ႕ အတြက္ အေမက သမီးအစား ၿပန္ရဖို႕ အေမွ်ာ္လင့္ၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္ ၿဖစ္လို႕ပါပဲ။

သမီးေလးေမြးတယ္ ဆိုတဲ႕အသိေၾကာင့္ အေမေမွ်ာ္လင့္သလို ၿဖစ္လာတဲ႕အတြက္ သူ႕အတြက္ လိုအင္ေတြ ၿပည့္ေစတဲ႕ သမီးမို႕ အေမက တစ္ခါတစ္ေလ နွဳတ္ကေန ဖြင့္ဟ ဝန္ခံတဲ႕ အခါ ဘာရယ္မဟုတ္ စိတ္ၾကီးဝင္ရပါသည္။ :) တစ္ကယ္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္တို႕က ေမာင္နွမအမ်ားၾကိး ရွိတာမို႕ သားသမိး တစ္ေယာက္ထည္းကို ဦးစားေပး အေလးေပး ခ်ီးက်ဴး ဂရုစိုက္ ခံခဲ႕ရတာမ်ိဳး မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။

အမွတ္တရေန႕စြဲ(၂) ရက္စြဲေတာ့ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါ...:):)

ဒုတိယတန္း ေၿဖၿပိးခ်ိန္ေလး တတိယတန္းတက္ဖို႕ ေစာင့္ေနတဲ႕အခ်ိန္ ဝက္သက္ေပါက္လို႕ အပူၾကိးၿပီး အၿပင္းဖ်ားရာက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မသက္သာတာနဲ႕ အေမက အစိုးရိမ္လြန္ၿပီး ေဆးဝါးနဲ႕တင္မက ေဗဒင္ယၾတာနဲ႕ပါ ကုစားတာေၾကာင့္ အရပ္မတည့္ဘူးလို႕ ေၿပာၿပီး အေမရဲ႕ အေမ(အဘြား)အိမ္ကို က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ေရွာင္တခင္ ပို႕ထားၿခင္း ခံခဲ႕ရတာ အမွတ္တရပါပဲ။ ေနေကာင္းရင္ အိမ္ၿပန္ရမယ္ ဆိုတဲ႕အသိနဲ႕ ေပးသမွ် ေဆးေတြေသာက္၊ အိမ္ေပၚ အိမ္ေအာက္ ဆင္းဖို႕မေၿပာနဲ႕ ေလစိမ္းတိုက္ မခံရဘူး ဆိုလို႕ တံခါးေဘာင္ေလး ေဒါင့္မွာက်ံဳက်ံဳေလး ထိုင္ၿပီး အိမ္ၿပန္ဖို႕ ရက္အတြက္ ေနေကာင္းေအာင္ ကေလးအသိနဲ႕ ၾကိဳးစား ေနခဲ႕လိုက္ရတာ။

တစ္ပတ္ၿပည့္ေတာ့လည္း ၿပန္ဖ်ားမွာ စိုးလို႕ ၿပန္ၿဖစ္မွာ စိုးလို႕ ဆိုတဲ႕အေၿပာနဲ႕ တစ္လတိတိ ၾကာသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာမွ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္ အေမရဲ႕ အိမ္နဲ႕ ေဝးမွန္းမသိ ေဝးရၿပီ ဆိုတာ သိခဲ႕ရတယ္။ ကေလးဘဝမို႕ မေနခ်င္လို႕ ငိုရံုမွ တပါး အၿခား မတက္နိုင္ခဲ႕သလို အင္မတန္ ေၾကာက္ရတဲ႕ အေမရဲ႕ ေမာင္(ဦးေလး)ကိုလည္း မလြန္ဆန္ ဝံ႕တာမို႕ အေမအိမ္ကို လြမ္းခဲ႕ရတာ ဟိုးငယ္စဥ္ ကေလး ဘဝကပါလို႕ ေၿပာရမွာပါပဲ။ မၾကာခဏ စိတ္ဆိုးၿပိး ၿပန္တိုင္း( အေမနဲ႕ အဖြားတို႕အိမ္က မေဝးပါ) အၾကိမ္ၾကိမ္ ၿပန္ေရာက္ခဲ႕ရတာ ခ်ည္ၾကိးပါပဲ။ မနက္ၿပန္ ညေနဆို အဖြားအိမ္ ၿပန္ေရာက္ၿပီ။ အဲဒီေလာက္ပဲ အေမနဲ႕ အတူေနဖို႕ ကံအက်ိဳးေပး နည္းခဲ႕ရပါတယ္။

အမွတ္တရ ေန႕စြဲ(၃) ၃၀.၆.၂၀၀၂

ဘဝတစ္ခုလံုး အေၿပာင္းအလဲ ေပးတဲ႕ေန႕လို႕ သတ္မွတ္ရမလိုပါပဲ။ သူမ်ားေတြအတြက္ေတာ့ သာမန္ ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ေပမယ့္ အိန္ဂ်ယ္အတြက္ေတာ့ (၁၀) တန္းေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ႕ ရက္ေလာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ၿပည့္ဝေနတာမ်ိဳး ဒီေန႕အထိ အဲဒီေန႕က အေပ်ာ္မ်ိဳး ထပ္တူက်တဲ႕ ရက္မရွိေသးပါဘူး။ ဘဝမွာ ပညာတက္ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္တဲ႕ အသိ၊ တကၠသိုလ္ဆိုတဲ႕ နယ္ေၿမကို ကိုယ္တိုင္ေၿခခ်ခြင့္ ရဖို႕အတြက္ အိမ္မက္ေတြ မ်ားစြာနဲ႕ ရူးသြပ္ခဲ႕ရသူ တစ္ေယာက္မို႕ အရမ္းကို စိတ္လွဳပ္ရွား ေပ်ာ္ရြင္ဖို႕ ေကာင္းတဲ႕ ရက္ေလးပါ။

ၾကိဳးစားရက်ိဳး နပ္သလို အပင္ပန္းခံခဲ႕ရသမွ် အေမာေၿပရတဲ႕ ေန႕ေလး တစ္ေန႕ပါပဲ။ သူမ်ားေတြလို ဒီေတြ ဘာေတြလည္း မပါခဲ႕ပါဘူး။ ေမဂ်ာေတြ ခြဲကတည္းက ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ႕ အီကိုအတြဲ(၁) ကို ယူခဲ႕သူမို႕ စီးပြားရး ေက်ာင္းတက္ဖို႕ အမွတ္မွီရင္ ေတာ္ပါၿပီလို႕ ရည္မွန္းထားသလို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ ေက်နပ္စရာ အမွတ္စာရင္းေၾကာင့္ တစ္ကယ္ပဲ ေပ်ာ္ရြင္ခဲဲ႕ရပါတယ္။ စားေမးပြဲေအာင္တဲ႕ အထိမ္းအမွတ္နဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ အေဒၚထံမွ ေရႊတစ္စင္ဆာလည္း ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရရွိခဲ႕ပါတယ္(ၾကံဳတုန္းေလး ၾကြားတာပါ...အခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး ေတာ္ၾကာ ဓါးၿပတိုက္ခံ ရရင္ ဒုကၡ...:P:P။ )

အမွတ္တရေန႕စြဲ (၄) ၂၄.၅.၂၀၀၅

ေက်ာင္းၿပီးလို႕ ဘြဲ႕ယူရတဲ႕ ေန႕ေလးပါ။ သာမန္လူေတြအတြက္ ဘြဲ႕ယူတယ္ဆိုတာ ပံုမွန္ ဘာမွမထူးဆန္း ေလာက္တဲ႕ အေနအထား ဆိုေပမယ့္ သာမန္ ဘုန္းၾကိးေက်ာင္း ပညာေရးသာ တက္ေၿမာက္ခဲ႕တဲ႕ အေမနဲ႕အေဖကို ဘြဲ႕နွင္းသဘင္ အခမ္းအနား တက္ခြင့္ရေစတဲ႕ အတြက္ ေတြးမိရင္ ဘယ္လို ၾကည္နူးမိမွန္း မသိေအာင္ပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္ထက္ကို စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားေနၾကတဲ႕ မိဘနွစ္ပါးရဲ႕ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူေနတဲ႕ ပီတိ မ်က္နွာေလးေတြဟာ နွလံုးသားထဲ စြဲေနေအာင္ကိုပဲ ၿပန္ေတြးတိုင္း ေက်နပ္မွဳေတြ တသိမ္႕သိမ္႕ ရွိေနရတဲ႕ ရက္စြဲေလး တစ္ခုပါ။

ရိုးစင္းလွတဲ႕ သူတို႕ရင္ထဲက ပီတိကို ၿမင္ရတိုင္း ကိုယ္တိုင္ပညာတက္ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ရမယ္လို႕ ေတြးၿပီး ငယ္စဥ္ဘဝရဲ႕ အခက္ခဲ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေခါင္းငံုခံခဲ႕ရတာေတြ ေတြးမိတိုင္း တန္တယ္ဆိုတဲ႕ အသိနဲ႕အတူ ေက်နပ္မွဳေလးေတြလည္း ခံစားခဲ႕ရတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ပညာကို အေလးမေပးတဲ႕ အသိုင္းဝန္းထဲမွာ ပညာတက္ တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာဖို႕ ၾကိဳးစားရတာ တစ္ကယ္ေတာ့ ထင္သေလာက္ မလြယ္ခဲ႕ပါဘူး။

အမွတ္တရေန႕စြဲ (၅) ၂၂.၇.၂၀၀၇

ပထမဆံုး အေနနဲ႕ နိုင္ငံၿခား ခရီးစဥ္လည္း ၿဖစ္ Austria ကိုလာဖို႕ ဗီဇာေလွ်ာက္ဖို႕ Bangkok မွာရွိတဲ႕ Austria သံရံုးကို ဝင္ဖို႕ ဘန္ေကာက္ကို အလည္ဗီဇာနဲ႕ ထြက္ခဲ႕ရတယ္။ ပထမဆံုး ခရီးရယ္လို႕ ေၾကာက္ဖို႕ လန္႕ဖို႕ရယ္ စိတ္ထဲမွာ မရွိခဲ႕ေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္း ဗီဇာေလွ်ာက္တဲ႕ အခါ သံရံုးက Receptionist နဲ႕တင္ပဲ ကိုယ္တင္တဲ႕ ေက႕စ္က Error ၿပခံေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။

အဲဒီမွာပဲ ထိုင္းနဲ႕ ၿမန္မာရဲ႕ မေက်လည္မွဳေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ၾကားေခ်ာင္ မအီမလည္ ခံစားခဲ႕ရတယ္ ဆိုရင္ ပိုမွန္တယ္။ ဘယ္လိုပဲ ၾကိဳးစားၾကိဳးစား မေအာင္ၿမင္တဲ႕ ဘန္ေကာက္ ခရီးစဥ္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕တင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ ေမွ်ာ္စင္(နာမည္ေတြေတာ့ မသိပါ)၊ တန္ခိုးၾကိးလွတဲ႕ (ၿမဘုရား)၊ ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ ပင္လယ္ကမ္းေၿခကိုေတာင္ မေရာက္ဖူးခဲ႕တဲ႕ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ပတၱရား ကမ္းေၿခ တိုင္ေအာင္ အလည္နွံေအာင္ ေလွ်ာက္လည္ၿဖစ္ခဲ႕ပါတယ္ (စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ပါ ) :):)။

အမွတ္တရေန႕စြဲ (၆) ၃.၉.၂၀၀၉

တတိယေၿမာက္အၾကိမ္ ဘန္ေကာက္ကို Austria ဗီဇာ လာဝင္တဲ႕ အခ်ိန္ပါ။ တစ္ကယ္ဆို အိန္ဂ်ယ္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အၿဖစ္ သတ္မွတ္ထားသလို ဒီတစ္ခါ ေလွ်ာက္လို႕မွ အဆင္မေၿပရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဥေရာပ ခရီးထြက္ဖို႕ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူးလို႕ ဆံုးၿဖတ္ထားတာမို႕ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ ဗီဇာေလွ်ာက္ဖို႕ ၾကိဳးစား ၿခင္းပါ။ ၂၀၀၇ ခုနွစ္မွာ ေလွ်ာက္တုန္းကလည္း Receptionist နဲ႕တင္ ကိုယ္ရဲ႕ ေက႕စ္က အရာမေရာက္ခဲ႕သလို ၂၀၀၈ ခုနွစ္မွာလည္း တစ္ၾကိမ္ Reject ထိခံထားရသူမို႕ ကိုယ္တိုင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္ေနၿပီ ၿဖစ္ပါတယ္။

Passport စာအုပ္မွာ Reject ထိခံထားရရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္မဲ႕ေနၿပီမို႕ ကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ဓါတ္က်ေနၿပီ ဆက္ၿပိးၾကိဳးစားဖို႕ အားကုန္ေနၿပီ။ အေဒၚလုပ္သူက စီစဥ္ေပးလို႕သာ သြားဖို႕ စီစဥ္ခဲ႕ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္က စိတ္မပါ လက္မပါ။ အဲဒီလို ကိုယ္ကိုတိုင္က စိတ္မပါတဲ႕အခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းဝိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕က ေလယဥ္ကြင္းလိုက္ပို႕ရင္း ငိုၾကေတာ့ ကိုယ္မွာ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ရေသးသည္။ :):) ဗီဇာ ရတာမရတာ မေသခ်ာေသးသလို ဘာေတြဆက္ၿဖစ္အံုးမယ္ မသိရေသးခ်ိန္မွာ သူတို႕ေတြက ငိုၾကီးခ်က္မနဲ႕။ အခုေန အဲဒီအၿဖစ္ပ်က္ ၿပန္ေတြးတိုင္း ရီခ်င္ေနမိေတာ့တာ။

သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ စိတ္မပူနဲ႕ ငါဗီဇာမရပဲ ၿပန္လာခဲ႕မွာ အလြန္ဆံုးၾကာလွ လည္တာပတ္တာနဲ႕ ၁၀ရက္ ၁၂ ေလာက္ပဲလို႕ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ မွာခဲ႕ေသးတာေလ...။:):) အဲလို အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕ အၿဖစ္။ ကံတရားမ်ား အံၾသဖို႕ ေကာင္းေလစြ တစ္ကယ္တမ္းလည္း သံရံုးဝင္တဲ႕ အခါ ဟိုအရင္ နွစ္ေခါက္ကလို Receptionist နဲ႕တင္ မၿပိးပဲ သံရံုးက သံအမတ္နဲ႕ေတာင္ ဝင္ေတြ႕ခြင့္ရၿပီး ဘယ္ေန႕ေနာက္ဆံုး ရရင္ အဆင္ေၿပမလဲလို႕ အေမးခံရတဲ႕ အထိ ေခ်ာေမြ႕ေနလိုက္တာမ်ား အံ႕ၾသဖို႕ ေကာင္းေလစြ :):)။

တစ္ကယ္ေတာ့ အေဒၚရဲ႕ မိတ္ေဆြက ဘန္ေကာက္မွာ တာဝန္က်လို႕ အစည္းေဝးလာတက္ခ်ိန္ အိန္ဂ်ယ္ ဗီဇာဝင္ခ်ိန္မွာ အတူလိုက္ဝင္ေပးခဲ႕တာပါ(သူပါဝင္ ကူညီေပးခဲ႕လို႕လည္း ဗီဇာကိစၥ အဆင္ေၿပ ေခ်ာေမြ႕ခဲ႕တာပါ)။ အဲဒီမွာ ထိုင္းက Receptionist က တမင္ ညစ္ေနတာကို သူၿမင္သြားၿပီး ခုခ်က္ခ်င္း သံအမတ္နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္တယ္ေတြ ဘာေတြၿဖစ္ၿပီး ဖုန္းတစ္ခ်က္ ဆက္လိုက္တဲ႕ အခါ အထဲက သံအမတ္ ကိုယ္တိုင္ ဧည့္ခန္းထဲထိ ေခၚေတြ႕ၿခင္း ခံရတဲ႕ အခ်ိန္ ထိုင္းက Receptionst တစ္ေယာက္ တုတ္တုတ္မွ မလုပ္ရဲ။ ခုေန သူ႕မ်က္နွာ ၿမင္ေယာင္ရင္း ၿပံဳးမိရေသးတယ္။ အဲဒီေန႕ေလးက အိန္ဂ်ယ္အတြက္ အမွတ္တရေလးလည္းၿဖစ္ မထင္မွတ္ထားတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ရရွိခဲ႕တဲ႕ အမွတ္တရ ေန႕စြဲေလး တစ္ခုလို႕ ဆိုရမလိုပါပဲ....။

အမွတ္တရ ေန႕စြဲေလးေတြဖတ္ၿပီး ခ်စ္ရေသာ ေမာင္နွမမ်ား ခဏတာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၿပံဳးေပ်ာ္ ၾကည္နူး နိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳရင္း Tag Post ေလးကို ရပ္နားခြင့္ ၿပဳပါလို႕...

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Angelhlaing

ွSunday, February 05, 2012

11.48 pm (Austria)

Posted in: Tag Post