" ညီညီ ဘာေတြ လုပ္ေနၿပန္ၿပီလဲ "
" ခဏေလးပါ သေၿပညိဳ ငါ ဒီမွာ စကား ေၿပာစရာ ရွိေနလို႕ ခဏေလး "
" ေအး မၾကာေစနဲ႕ေနာ္ ငါ ဒီမွာ ရပ္ေစာင့္ေနရတာ တစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာင္တယ္ "
" အင္းပါ မၾကာေစရဘူး ခဏေလးပဲ "
ေၿပာေၿပာ ဆိုဆုိ ညီညီတစ္ေယာက္ အေရးတၾကီး သုတ္ေၿခတင္ ထြက္သြားသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး ညီညီ တစ္ေယာက္ အေၿပး တပိုင္းနဲ႕ ၿပန္ေရာက္လာသည္။
" ေနပါအံုး ညီညီ နင္က ဘာေတြ အေရးတၾကီး ၿဖစ္ေနတာလဲ "
" ဒီလို သေၿပညိဳရဲ႕ ငါ (၁၀)တန္း ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ က်ဳရွင္သင္ဖို႕ ေၿပာထားတာ အဲဒါ ေသခ်ာေအာင္ သြားေမးေနတာေလ "
" နင့္ဟာကလည္းဟာ ေသခ်ာမွလဲ လုပ္စမ္းပါ ေတာ္ၾကာ နင့္အိမ္က သိရင္ ၿပႆနာ ၿဖစ္မွာနဲ႕ ၊ၿပိးေတာ့ စာေမးပြဲလည္း နီးေနၿပီေနာ္ ညီညီ "
" ငါ ပိုင္ပါတယ္ဟ စာေမးပြဲက အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး၊ အိမ္က သိရင္သာ ၿပႆနာ တက္မွာ "
" ေအးေလ ငါလည္း အဲဒါပဲ ေၿပာေနတာ "
" တက္ကာမွ တက္ေရာ သေၿပညိဳရာ ငါက ငါ.....ဝါသနာ မပါတဲ႕ အလုပ္မွ မလုပ္ခ်င္တာ ၊ ေက်ာင္းမၿပိးခင္ အလုပ္ေလး စထားမွ ေတာ္ရာ ၾကမယ္၊ မဟုတ္ရင္ ငါလုပ္ခ်င္တာ မလုပ္ရပဲ ၿဖစ္ေနမယ္ "
" နင့္ ဝါသနာကလည္း တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ ညီညီရာ "
" သေၿပညိဳ ကလည္းဟာ သူမ်ားေတြ အထင္ၿမင္ေသးလို႕ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွဳပ္ခ်ရင္ ခ်စမ္းပါေစ နင္ကေတာ့ ငါ့ကို နားလည္မွဳ အၿပည့္နဲ႕ ယံုၾကည္မွဳ ရွိေနေပးပါဟာ ငါ့..ဘက္မွာ နင္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမရွိတာလည္း နင္အသိပဲ "
" ေအးပါ ငါမေၿပာေတာ့ပါဘူး ဘာပဲ လုပ္လုပ္ သတိ၊ဝိရိယနဲ႕ လုပ္ေနာ္ ညီညီ "
" အင္းပါ ငါသိပါတယ္ နင့္ကို ငါေၿပာရအံုးမယ္ သိလား သေၿပညိဳ။ မေန႕ကေလ ငါ စာသင္ဖို႕ ကိစၥနဲ႕ ပါတ္သက္ၿပီး ကိုေသာင္းေက်ာ္နဲ႕ သြားေတြ႕တုန္း မဂၤလာဒံုဘက္က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမလာလို႕ အတန္းလစ္ေနတာနဲ႕ ငါ လက္စြမ္း ဝင္ၿပခဲ႕တာ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်တယ္ ဆိုပဲဟ "
" ညီညီ နင့္တစ္ေယာက္ဟာေလ သူမ်ားတစ္ကာ ေတြလို ရူးခ်င္လဲ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္း ရူးတာမဟုတ္ဘူး၊ က်ဴရွင္ ဆရာ ဘဝကိုမွ ရူးသြပ္ရတယ္လို႕ "
" သေၿပညိဳကလည္းဟာ ေၿပာထားရက္နဲ႕ .. "
ညီညီ တစ္ေယာက္ သေၿပညိဳ႕ စကားေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္သြားဟန္ တူသည္။ စကားကို ေရွ႕ မဆက္ပဲ တစ္ဝက္ တစ္ပ်က္နွင့္ ရပ္ကာ ဟိုးအေဝးသို႕ ေငးေမာ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
####################################
သေၿပညိဳနွင့္ ညီညီ ဆိုတာ ငယ္ေပါင္း ၾကီးေဖာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေၿပာမနာ ဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္း ဘဝမွ နားလည္မွဳ ရယူထားသည့္ သူငယ္ခ်င္းမက ခ်စ္သူမ်ားသာ ၿဖစ္သည္။ သေၿပညိဳ၏ မိဘမ်ားမွာ နိဳင္ငံ ရပ္ၿခားတြင္ အလုပ္ၿဖင့္ ေရြ႕ေၿပာင္း ေနထိုင္ၾကသူမ်ားမို႕ သေၿပညိဳ႕မွာ ဖခင္၏ အမၾကီးၿဖစ္သူ ၾကီးေဒၚ အပ်ိဳၾကီးနွင့္ ေနထိုင္ရသူ ၿဖစ္သည္။ ညီညီနွင့္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝတြင္ ရင္းနွီးခဲ႕ၾကၿပီး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဘဝထိ လက္တြဲၿဖစ္ခဲ႕ၾက ၿခင္းပင္။ ညီညီသည္ ေမြးခ်င္း (၃)ေယာက္တြင္ အငယ္ဆံုး ၿဖစ္သလို ေယာက္်ားေလးလဲ ၿဖစ္ေနၿပန္ရာ ညီညီ၏ မိဘမ်ားက ညီညီအား ပြဲရံုလုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ေစလိုၾကသည္။
ညီညီရဲ႕ အစ္မမ်ားကသာ ပြဲရံု လုပ္ငန္းမ်ားကို စိတ္ဝင္တစား ရွိလွေသာ္လည္း ညီညီကမူ လံုးဝ လွည့္၍ပင္ မၾကည့္။ ညီညီသည္ စာေတာ္သလို လူကလည္း ၿဖဴၿဖဴနုနုနွင့္မို႕ လူေခ်ာတစ္ဥိးပင္ ၿဖစ္၏။ တကၠသို္လ္တြင္ ေရးပန္းစားေသာ လူငယ္မ်ားတြင္လည္း တစ္ဦး အပါအဝင္ၿဖစ္၏။ ဒုတိယနွစ္
အမွတ္အမ်ားဆံုး ေက်ာင္းသား အၿဖစ္ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခြင့္ရတဲ႕ အခ်ိန္တြင္ ညီညီရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္သည္ ပို၍ ေသခ်ာသြားခဲ႕ရသည္။ ဓာတုေဗဒ ေမဂ်ာ တစ္ဝန္းလံုးတြင္ ညီညီကိုဆို မသိသူ မရွိေလာက္ေအာင္ ေက်ာ္ၾကားလွ၏။ မေရရာတဲ႕ အနာဂတ္နဲ႕ ေသခ်ာေနတဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရး ဘယ္လိုမွ ယွဥ္ၿပိဳင္လို႕ မရေသာ္ ၿငားလဲ ညီညီသည္ စိတ္ဓါတ္အင္အား ၿပင္းထန္စြာပဲ သူ၏ ဝါသနာကို ေက်ာင္းမၿပိးခင္ကပင္ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသူ တစ္ဥိးပင္ ၿဖစ္၏။
အမွတ္အမ်ားဆံုး ေက်ာင္းသား အၿဖစ္ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခြင့္ရတဲ႕ အခ်ိန္တြင္ ညီညီရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္သည္ ပို၍ ေသခ်ာသြားခဲ႕ရသည္။ ဓာတုေဗဒ ေမဂ်ာ တစ္ဝန္းလံုးတြင္ ညီညီကိုဆို မသိသူ မရွိေလာက္ေအာင္ ေက်ာ္ၾကားလွ၏။ မေရရာတဲ႕ အနာဂတ္နဲ႕ ေသခ်ာေနတဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရး ဘယ္လိုမွ ယွဥ္ၿပိဳင္လို႕ မရေသာ္ ၿငားလဲ ညီညီသည္ စိတ္ဓါတ္အင္အား ၿပင္းထန္စြာပဲ သူ၏ ဝါသနာကို ေက်ာင္းမၿပိးခင္ကပင္ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသူ တစ္ဥိးပင္ ၿဖစ္၏။
###########################################
" ညီညီ ဘယ္လိုလဲ နင့္အိမ္က အေၿခေန "
" ထင္ထားတဲ႕ အတိုင္းပဲ သေၿပညိဳ အေဖက အိမ္ကဆင္းတဲ႕ေလ "
" အဲဒီေတာ့ နင္ဘာဆက္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးထားလဲ ညီညီ "
" ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ ငါ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္မွာေပါ့ သေၿပညိဳရ ၊ အခုေတာင္ လမ္းစရွိေန ၿပီပဲ။ ဆက္ၾကိဳးစားဖို႕က ငါ့သမိုင္းပဲေလ၊ ငါမေၾကာက္ပါဘူး သေၿပညိဳရာ.. ဒီလမ္းေတြ ဒီလိုၿဖစ္မယ္ဆိုတာ ေလာက္ေတာ့ ငါၿပင္ဆင္ထား ၿပီးသားပါ၊ ငါမေၾကာက္ပါဘူး သေၿပညိဳ နင္သာ.... "
ညီညီေၾကာင့္ သေၿပညိဳ ေတာ္ေတာ္ေလး ဦးေနွာက္ေၿခာက္ခဲ႕ရ ၿပီးၿပီ ဆိုရင္ ပိုမွန္မွာပါ။ တစ္ကယ္ဆို အဆင္သင့္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ မဝင္ပဲ လမ္းသစ္ထြင္ခ်င္တဲ႕ ညီညီကို သေၿပညိဳ နားမလည္ခ်င္ပါ။ မိန္းမသားမို႕ ေရွ႕ေရးေနာက္ေရး စဥ္းစားၾကည့္ တဲ႕အခါမွာလည္း ညီညီရဲ႕ ဝါသနာကို လက္မခံခ်င္။ သို႕ေသာ္လည္း ညီညီကို အသဲေပါက္မတက္ ခ်စ္မိေသာေၾကာင့္ အတိုက္အခံ မေၿပာမိေသာ္လည္း တားၿမစ္ဖို႕ ဆိုတာလည္း မၿဖစ္နိဳင္။ သေၿပညိဳ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ညီညီရယ္ လို႕သာ သက္ၿပင္းေမာ သူ .. မသိေအာင္ ခ်မိသည္။
" ညီညီ... နင္ တစ္ကယ္ပဲ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး သြားတာ ေသခ်ာၿပီေပါ့ "
အတည္ၿပဳသလို ေမးတဲ႕ သေၿပညိဳ႕ အေမးကို ညီညီတစ္ေယာက္ ခပ္သြက္သြက္ ေခါင္းၿငိမ္႕လို႕ အေၿဖေပး၏။
" အဲဒါဆိုလည္း ဆက္လုပ္ရံုေပါ့ ညီညီရယ္ ၊ ငါက နင့္ဆႏၵဆိုရင္ ဘယ္နွစ္ခါမ်ား ၿငင္းဆန္ခဲ႕ဘူးလို႕လဲ ညီညီ "
သေၿပညိဳ႕ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ လင္းလက္သြားတဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႕အတူ ဝမ္းသားအားရ ညီညီ က
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သေၿပညိဳရယ္ ငါ့ကို ယံုၾကည္တဲ႕အတြက္ေရာ နားလည္ေပးတဲ႕ အတြက္ပါ ေက်းဇူး ကမာၻပါပဲ ဟာ... "
" ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ ညီညီ။ ငါ့..ကိုလည္း နင္ခြင့္ၿပဳရမယ္ "
" ဘာကိုလဲ သေၿပညိဳ "
" ငါ ေဖေဖတို႕ဆီ အလည္သြားရင္း အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ (၃)နွစ္ေလာက္ေပါ့ ဘယ္လိုလဲ ညီညီ "
သေၿပညိဳ႕ အေၿပာေၾကာင့္ ညီညီ ေတြေဝသြားပံု ရသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ စဥ္းစားေနသလို ၿပဳၿပီးမွ ေလးေလးကန္ကန္ ေတြးေတြးဆဆၿဖင့္
" ဆႏၵရွိတယ္ဆို သြားပါ သေၿပညိဳ... အဲဒီ(၃)နွစ္ဆိုတဲ႕ အခ်ိန္တြင္းမွာ နင္ၿပန္လာရင္ ငါလည္း အေၿခေတာ္ေတာ္ေလး က်ေနေလာက္ပါၿပီ။ အဲဒီမတိုင္ခင္ေတာ့ ငါတို႕ လြမ္းေနၾကတာေပါ့ သေၿပညိဳ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ သစၥာေတာ့ မေဖာက္ေၾကးေနာ္၊ နင္နဲ႕ငါၾကားမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား သစၥာေဖာက္ခဲ႕ၾကရင္ တစ္ေယာက္ရွိတဲ႕ ေၿမကို တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေၿခဦးမလွည့္ေၾကးပဲ "
" စိတ္ခ်ပါ ညီညီ ငါလည္း ငါ့သစၥာ အတြက္ အသက္နဲ႕ အာမခံတယ္။ နင္သာ လုပ္တဲ႕အလုပ္က ငယ္သူေတြနဲ႕ ေရာေရာေနွာေနွာ ေနေနရတာ သတိထား။ ငါ.. ဘာသံမွ မၾကားခ်င္ဘူးေနာ္ ညီညီ "
က်ဴရွင္ဆရာနဲ႕ ေက်ာင္းသူ ငယ္ငယ္ေလးေတြ ၿဖစ္တက္ၾကတဲ႕ ေလာကထဲက ၿဖစ္ရပ္ေတြထဲမွာ ရုပ္ေခ်ာလွတဲ႕ ညီညီအတြက္ စုိးရိမ္မိတာလဲ အမွန္။ မိမိရဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ မွန္လား၊ မွားလား မေဝခြဲနိုင္ခင္မွာပဲ နွစ္ဦးသားရဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ကိုယ္စီ ခိုင္မာေနၾကလွ်က္သား ၿဖစ္ေနေပမည္။
" စိတ္ခ်ပါ သေၿပညိဳရယ္ ညီညီဆိုတာ အၿမဲတမ္း သေၿပညိဳ႕ရဲ႕ ညီညီပါ။ သေၿပညိဳ တစ္ဦးတည္းသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရမယ့္ ညီညီ ပါဟာ... "
#############################
ေမြးရပ္ေၿမနဲ႕ ခြဲရသလို ခ်စ္ရသူနဲ႕ပါ ခြဲခြာရတဲ႕ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ သေၿပညိဳ တစ္ကယ္ကို မေပ်ာ္ပါဘူး ညီညီ။ အလြမ္းေတြ၊ အေဆြးေတြ၊ ေသာကေတြ ၾကားကပဲ တစ္လတစ္ၾကိမ္ ညီညီနဲ႕ ဖုန္းေၿပာရတဲ႕ အခ်ိန္ေလးေတြက ေရၾကည္ေပါက္လိုပဲ ငတ္မေၿပပါဘူး ညီညီ။ ေဝးေနမွ ပိုလို႕ခ်စ္မွန္း သိသိလာတာနဲ႕အမွ် အၿမန္ဆံုး နီးၾကဖို႕ ရည္ရြယ္ကာ ဆံုေတြ႕ၾကမယ့္ ရက္ေတြ လက္ခ်ိဳးေရမိ ၿပန္တယ္ညီညီ။ တစ္ဦးအသံ တစ္ဦးၾကားနိဳင္ဖို႕ အေရး လကုန္ ရက္ေတြကို ေစာင့္စားရတဲ႕ အခ်ိန္ေတြက ပိုၾကာ ေနသလိုပါ။ လကုန္ရက္ေလး နီးလာေလေလ ညီညီနဲ႕ စကားေၿပာ ခြင့္ရၿပီး အသံ ၾကားရဖို႕ ရင္ခုန္ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတဲ႕ အလုပ္ကလည္း သေၿပညိဳ႕ အတြက္ေတာ့ (၁၆)နွစ္၊ သမီးေလာက္မ်ား ၿပန္ငယ္ေလသလားလို႕ ထင္မိသေယာင္ေယာင္ပါ။
" ဟလို ညီညီ၊ သေၿပညိဳပါ "
" အင္း သေၿပညိဳ ေနေကာင္းလား "
" အင္း ညီညီေရာ ေနေကာင္းလား အဆင္ေၿပရဲ႕လား "
" ေၿပပါတယ္ သေၿပညိဳ၊ "
" အင္းညီညီ သေၿပညိဳ လည္းအရမ္းသတိရတယ္ ၿပန္လာခ်င္ၿပီ သိလား၊ ညီညီေရာ .."
" ခဏ သေၿပညိဳ ....ငါ.. ေၿပာစရာ ရွိတယ္ "
" အင္းေၿပာေလ ညီညီ သေၿပညိဳ နားေထာင္ေနတယ္ေလ "
" ဟိုေလ ...."
" အင္း....ေၿပာ ညီညီ "
" ညီညီ လက္ထပ္ေတာ့မယ္ သေၿပညိဳ "
" ဘာ... ေၿပာတယ္ ညီညီ ... နင္.. ငါ့ကို အဲလို နည္းနဲ႕ေတာ့ မစပါနဲ႕ ညီညီရာ။ သေၿပညိဳ ခ်က္ခ်င္း ထၿပန္လာ ခဲ႕လိုက္မွာေနာ္ ညီညီ "
" ငါ့ကို ...ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႕ သေၿပညိဳ..... ငါ.....ေလ.. တစ္ကယ္႕ကို ......လက္မထပ္လို႕ မရေတာ့တဲ႕ အေနအထား ၿဖစ္ေနလို႕ပါ...."
ၾကားေနရတဲ႕နားေတြ ရုတ္တရက္ ကန္းသြားပါေစလို႕ေတာင္ ဆုေတာင္းမိပါရဲ႕ ညီညီ။ ဘယ္လိုမွ မယံုနိဳင္ေအာင္ပါပဲ ။ နင္ရက္စက္တယ္ ညီညီ။ သေၿပညိဳ႕ရဲ႕ ယံုၾကည္မွဳေတြကို အလြဲသံုးစားလုပ္တယ္။ နွစ္ေယာက္သား ယံုၾကည္ထားတဲ႕ အနာဂတ္ အိမ္မက္ေတြကို နင္မို႕ ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ခ်ိဳး ပစ္ရက္တယ္။
" ဘယ္သူလဲ ညီညီ၊ ဘယ္သူ႕ကမ်ား ....ညီညီ ..နင္...ဟို ....."
" ဟုတ္တယ္ သေၿပညိဳ ..ငါ့...တပည့္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ ...."
" ေတာ္ေတာ့ ..ညီညီ ရၿပီ.... ဒီေလာက္ဆို ငါ...နားလည္လိုက္ပါၿပီ။ ေတာ္ပါေတာ့....ညီညီရယ္ ..နင္...မွာ ..။ ေက်းဇူးၿပဳၿပိး ငါ ဘာမွဆက္ေၿပာ ခြင့္မရေအာင္ ဖုန္းခ် လိုက္ပါေတာ့ ညီညီ။ ငါ့နွဳတ္ခမ္းက မဖြယ္မရာ စကားလံုးေတြ မေၿပာမိခင္မွာပဲ ခ်လိုက္ပါေတာ့လို႕ ... ေတာင္းပန္ပါတယ္ ညီညီ .... ငါ ..."
" ခြင့္လြတ္ပါလို႕ မေတာင္းဆိုပါဘူး သေၿပညိဳ...... ညီညီ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ ေနာ္ ..."
ဘာမွ မၾကားခ်င္ဘူးလို႕ စိတ္ရွိတိုင္း ေအာ္ဟစ္ ေပါက္ကြဲရမဲ႕အစား ကိုက္ခဲထားတဲ႕ နွဳတ္ခမ္း။ နာက်င္ေနတဲ႕ နွလံုးသားနဲ႕အတူ ေဒါသအေလွ်ာက္ ဖိကိုက္ထားမိတဲ႕ နွဳတ္ခမ္းတစ္စံုမွ ငန္က်ိက်ိ အရသာေတြ ရမွပဲ နွဳတ္ခမ္းေပါက္ေအာင္ ကိုက္ထားမိတဲ႕ မိမိအၿဖစ္ကို ၿပန္လည္ သတိရမိသည္။ သေၿပညိဳ႕ လက္ထဲမွ ကိုင္လွ်က္သား ဖုန္းေလးအား နံရံသို႕ စိတ္ရွိလက္ရွိ အားကုန္ ပစ္ေပါက္မိေတာ့သည္။ တစ္စစီ လြင့္ထြက္ ပ်က္စီးသြားေသာ ဖုန္းေလးအား စူးစူးစိုက္စိုက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာသည့္အထိ ေငးၾကည့္ေနမိရင္း..... ။
########################################
တစ္ကယ္ဆို ဒီေရ၊ ဒီေၿမကို ဘယ္ေတာ့မွ ေၿခမခ်ေတာ့ဘူးရယ္လို႕ ဆံုးၿဖတ္ထားခဲ႕ ၿပီးသား။ ကာလေတြ ၾကာေညာင္းခဲ႕ ေပမယ့္ မေဟာင္းတဲ႕ ရင္ထဲက အတိတ္ဒဏ္ရာ ေၾကာင့္ အသစ္ၿပန္ မၿဖစ္ေတာ့မယ္ ဒဏ္ရာ အေဟာင္းကိုလည္း ၿပန္လည္ မတူးစြ ခ်င္ေတာ့ေပ။ သစၥာဆိုတာကို စာလံုးမေပါင္းတက္တဲ႕ ကတိမတည္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ စည္းမေစာင့္... ကတိမတည္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ ယံုၾကည္မွဳေတြ အလြဲသံုးစား လုပ္ခဲ႕တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ လူ႕က်င့္ဝတ္၊ လူ႕စည္းကမ္း ဆိုတာ ဘာမွနားမလည္တဲ႕ စိတ္ထား ခပ္ညံ႕ညံ႕ လူတစ္ေယာက္ အေပၚ မတန္မရာ ေပးခဲ႕မိတဲ႕ ေမတၱာတရား။
အခ်ိန္ကာလ(၁၀) စုနွစ္တစ္ခုသာ ကုန္သြားတယ္ သူကေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္မသိ။ သေၿပညိဳ႕ရင္ထဲမွာ သစ္ေဆြးတုံး တစ္တံုးလို ပံုစံမပ်က္ ဒီအတိုင္း ရွိေနခဲ႕တာ။ နာက်င္ေစခဲ႕ရတာနွင့္ မတန္ေအာင္ပဲ သူ႕ရဲ႕ပံုရိပ္ေတြက သေၿပညိဳ႕အား အခ်ိန္တိုင္း စိုးမိုးေနခဲ႕တာ။ ခုေလာက္ဆို သား၊သမိးေတြနဲ႕ သူကေတာ့ သေၿပညိဳဆိုတဲ႕ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို သတိရဖို႕ အခ်ိန္ေတာင္ ရွိရွာမွာမဟုတ္။ ေတြးေလေလ တစ္ကိုယ္တည္း ေဒါသ ၿဖစ္ေလေလ။ သူတစ္ပါးရဲ႕ စြန္႔ပစ္ခံရသည့္တိုင္ မေမ႕နိဳင္ပဲ ရင္မွာ နာက်ည္းၿခင္းမ်ားစြာနဲ႕ အမွတ္ရေစခဲ႕ေသာသူ။
အခ်ိန္တိုင္း အေတြးထဲမွာ နာက်င္လွ်က္နဲ႕ သတိရေစခဲ႕တဲ႕သူကို ေမ႕ပစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနရင္းမွပဲ သတိရေန တက္ၿပန္သည္။ လြမ္းေမာဖြယ္ ၿပည့္ေနတက္တဲ႕ အမိ တကၠသိုလ္ေၿမထဲ ဘာရယ္မဟုတ္ ေၿခဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္ လွမ္းေနမိရင္း ေရတမာပင္နဲ႕ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ႕ အဓိပတိလမ္းမက ဟိုး...အရင္လိုပါပဲလား။ ေငးရင္း ေတြးရင္းနဲ႕ ၿဖတ္တိုက္လာတဲ႕ ေလးေအးေတြၾကားမွာ ကံ႕ေကာ္ပန္းရနံ႕က သင္းေန၏။ တစ္ကယ္ဆို ဒီလိုပန္းရနံ႕ေတြနဲ႕ ကင္းေဝးခဲ႕တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ႕ၿပီေလ။
" ဒီမွာ ဒီက မသေၿပညိဳ ထင္တယ္... ဟုတ္လား မသိဘူး...ခင္ဗ် "
ရုတ္တရက္ ေခၚသံနဲ႕အတူ မေရမရာ နွဳတ္ဆက္တဲ႕ အသံေၾကာင့္ သေၿပညိဳ လွွည့္ၾကည့္မိ၏။ ဒီေနရာ ဒီေဒသတြင္ သူမတြင္ အသိဟူ၍ နွဳတ္ဆက္မည့္သူ အလြန္နည္းပါးလွ၏။ အသားညိဳညိဳ၊ ရွပ္လက္တို အစိမ္းနုကို အစိမ္းရင့္ရင့္ အကြက္စိပ္ ကခ်င္ပုဆိုးနွင့္ တြဲဝတ္ထားေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္။ သေၿပညိဳ႕တုိ႕နွင့္ မတိမ္းမယိမ္း (၃၅)ဝန္းက်င္ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ေလာက္ပါပဲ။
" ဟုတ္ ...ကဲ႕ ဘယ္သူမ်ားလဲ မသိဘူးေနာ္ "
" ဟာဗ်ာ... ဝမ္းသာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ကို မမွတ္မိဘူး ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုေသာင္းေက်ာ္ေလ။ ညီညီနဲ႕အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နွစ္ၾကိမ္ေလာက္ပဲ ဆံုဖူးတယ္ ထင္တယ္၊ ဟုတ္တာေပါ့..... ဆံုၾကတာလဲ ခဏပဲဆိုေတာ့ မမွတ္မိတာေနမယ္။ မသေၿပညိဳကေတာ့ အရင္အတိုင္းပဲမို႕ ထင္ပါရဲ႕.... ၿပီးေတာ့ ထူးထူးၿခားၿခားပဲဗ် ... ကၽြန္ေတာ္က ... တူပါတယ္လို႕ ၾကည့္ေနရင္း "
" ေၾသာ္.... "
ေၾသာ္ .. ဟုသာ ဆိုမိရင္း အခုမွ ေ၇းေတးေတး မွတ္မိလာသလိုလိုပင္။ ညီညီ က်ဳရွင္ သင္ဖို႕ ေက်ာင္းကိစၥ စံုစမ္းခဲ႕စဥ္က ေတြ႕ၾကံဳခဲ႕ဖူးသူပင္။
" ဟိုေလ ..အခ်ိန္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေနရာရာမွာ အေအးၿဖစ္ၿဖစ္ ေသာက္ရင္း စကားေၿပာၾကရေအာင္ဗ်ာ.... ကၽြန္ေတာ္မွာ မသေၿပညိဳကို ေၿပာၿပစရာေလးေတြ နည္းနည္း ရွိလို႕ပါဗ်ာ..."
အားနာလို႕ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ လမ္းမၾကိးတြင္ မတ္တပ္ရပ္ စကားေၿပာ ရန္မွာ မသင့္ေတာ္ သည္က တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ နီးစပ္ရာ ေကာ္ဖီဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႕ ကိုေသာင္းေက်ာ္နွင့္အတူ လိုက္ပါခဲ႕ရသည္။
##################################
" တစ္ကယ္ေတာ့ ညီညီဟာ မသေၿပညိဳ ကိုေၿပာခဲ႕သလို သစၥာမဲ႕သူ မဟုတ္ခဲ႕ ရပါဘူးဗ်ာ..။ သူ အိမ္ကေန ဆင္းလာေတာ့ သူစီးေနက် ဟြန္ဒါ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးရယ္၊ သူ႕အဝတ္အစား အိတ္ရယ္ပဲ ယူၿပိး ဆင္းလာခဲ႕တာေလ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အတူ အခန္းတစ္ခန္းမွာ ငွားေနရင္း သူပါလာတဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႕ပဲ က်ဴရွင္ေတြမွာ စာလိုက္သင္ရွာတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ တစ္ေန႕ သူစီးလာတဲ႕ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ညစာစားပြဲက ၿပန္လာတဲ႕ အမူးသမားတစ္စု ပါတဲ႕ ကားတို႕ တိုက္မိရာက ညီညီတစ္ေယာက္ ညာေၿခေထာက္ ၿဖတ္ပစ္လိုက္ ရတယ္ မသေၿပညိဳ "
" ေဆးရံုမွာ (၂)ပတ္တိတိ အတြင္းလူနာ အၿဖစ္တင္ထားခဲ႕ရၿပီး မသေၿပညိဳနဲ႕ ဖုန္းေၿပာ ၿဖစ္တဲ႕ အခ်ိန္က သူ႕ေၿခေထာက္ ၿဖတ္ၿပီးလို႔ ေဆးရံုမွာပဲ ရွိေနေသးတဲ႕ အခ်ိန္ပါ။ ... ညီညီက ဒုကိၡတ ၿဖစ္ေနတဲ႕ သူ႕ဘဝထဲ မသေၿပညိဳ႕ကို ဆြဲမေခၚခ်င္ခဲ႕တာေၾကာင့္ သူလိမ္ညာခဲ႕တာပါ..။ ေဆးရံုက ၿပန္ဆင္းလာေတာ့လည္း သူ႕မိဘေတြက ၿပန္ေခၚတာကို လိုက္မသြားပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ပဲ ေပေတေနရွာတယ္။ သူဝါသနာပါတဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာ အလုပ္ကို ေၿခတစ္ဖက္နဲ႕ လွည့္သင္ခဲ႕တယ္ မသေၿပညိဳ။ ဆိုင္ကယ္လည္း စီးလို႕မရတဲ႕ အေၿခေန မွာ ခ်ိဳင္းေထာင့္နဲ႕ပဲ သူသြားလာနိဳင္သမွ် ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ လိုင္းကား စီးၿပီး စာလိုက္သင္တယ္ ၊ စာအသင္ၿပ ေကာင္းလြန္းသလို တပည့္ေတြလဲ သူ႕ဆို ခ်စ္မွခ်စ္ပဲ ၊ ဓာတု(ညီညီ)ဆိုရင္ မသိသူ မရွိေအာင္ပဲ သတင္းေမႊးလွတယ္။ "
" အဲဒီလို စာေတြ သင္ေနရင္းနဲ႕ပဲ ခ်ိဳ႕တဲ႕ရွာတဲ႕ ကေလးေတြ ပညာရည္ ေသာက္သံုး နိဳင္ေအာင္ဆိုၿပီး အခမဲ႕ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးမွာ သူအပါအဝင္ ၊အၿခား က်ဴရွင္ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ေပါင္းၿပီး တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ေၿဖဆိုၾကမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အခမဲ႕ ပညာသင္ေပးတဲ႕ ေက်ာင္းေလး တည္ေထာင္ခဲ႕တယ္။ သူရွာေဖြရသမွ်ကို အဲဒီေက်ာင္းေလးမွာပဲ ရင္းနွီးၿမဳပ္နွံတယ္။ သူ႕မိဘေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ လာေခၚၾကေပမယ့္လည္း သူၿပန္မလိုက္ခဲ႕ဘူး မသေၿပညိဳ။ အဲလိုေနလာရင္းနဲ႕ပဲ အက္စီးဒင့္ၿဖစ္ခ်ိန္က ဘယ္ေၿခေထာက္က အသားေၾကလို႕ ေခၚတဲ႕ ဒဏ္ရာပါ တစ္ဆက္ထဲ ရခဲ႕တာ ရွိေလေတာ့ ေဆးထိုး၊ ေဆးေသာက္နဲ႕ အၿမဲလုပ္ေနရတယ္။ "
" အသားေၾကတယ္ ဆိုၿပီး ေဆးရံု၊ေဆးခန္း ၿပေနရင္းမွာပဲ ဓါတ္မွန္ရိုက္တဲ႕ အခါမွာ အသားေၾက ဒဏ္ရာကေနၿပိး ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေၿခဖဝါး ကင္ဆာ အဆင့္ကို ေရာက္သြားသလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ... ။ ဆရာဝန္ကေတာ့ ေၿပာပါတယ္ က်န္တဲ႕ ေၿခတစ္ခ်ာင္းပါ ၿဖတ္ပစ္မယ္ဆို အသက္ဆက္ရွင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိတယ္တဲ႕ ေလ ....။ ညီညီကလည္း သိတဲ႕အတိုင္းပဲ ေခါင္းမာတဲ႕ ေန၇ာမွာ နွစ္ေယာက္မရွိတဲ႕သူ ဆိုေတာ့ က်န္တဲ႕ ေၿခတစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖတ္ဖို႕ ၿငင္းဆန္ၿပီး ေဆးထိုး၊ ေဆးေသာက္နဲ႕ပဲ ဒဏ္ရာ တန္းလန္းနဲ႕ သူ႕တပည့္ေတြကို ေက်ာင္းအနွံ စာေတြ လိုက္သင္ရွာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း တေၿဖးေၿဖးနဲ႕ ဒဏ္ရာက ဆိုးဆိုးလာေတာ့ သူလည္း ၿမိဳ႕နယ္အနွံ ေဝးေဝး လံလံ လိုက္ၿပီး စာမသင္ နိဳင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ...။ စာသင္တဲ႕ေနရာမွာ ေငြေၾကး အဓိက မဟုတ္ပဲ စာသင္ေနရရင္ ေက်နပ္ေနတဲ႕သူဗ်..။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ စာသင္ေနရရင္ကိုပဲ ေပ်ာ္ေနတက္တဲ႕ သူေလ ...။ "
" ေသြးတစ္စက္စက္ က်ေနတဲ႕ ေၿခေထာက္ေအာက္မွာ ေထြးခံေတြ ပတ္တီးေတြနဲ႕ စာသင္ မပ်က္ခဲ႕ဘူး။ တစ္ရက္ သူ႕တပည့္ေတြကို စာသင္ေနရင္းနဲ႕ပဲ သူေမ႕ လဲက်သြားခဲ႕တယ္။ သူေမ႕လဲက်သြားလို႕ ေဆးရံုခ်က္ခ်င္း တင္လိုက္ေပမယ့္ ေဆးရံုေရာက္တဲ႕ ညမွာပဲ သူအင္မတန္ခ်စ္တဲ႕ သံေယာဇဥ္ရွိလွတဲ႕ တပည့္ေတြကိုေရာ သူအင္မတန္ ဝါသနာပါလွတဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝကိုေရာ စြန္႕ခြာသြားခဲ႕တယ္ေလ။ သူ႕ဘဝ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြထိ သူ႕ဝါသနာပါရာ စာသင္ၾကားၿခင္းနဲ႕ပဲ ကုန္ဆံုးေစခဲ႕သူပါ မသေၿပညိဳ... ။ ညီညီက ဒုကိၡတ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇနီးမယား တစ္ေယာက္ မၿဖစ္ေစခ်င္လို႕ တမင္ လိမ္ညာေၿပာခဲ႕ေပမယ့္ ညီညီ ရင္ထဲမွာ မသေၿပညိဳ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိခဲ႕တယ္ဆိုတာ အသိသာၾကီးပါဗ်ာ......"
" တစ္ကယ္ေတာ့ ညီညီ တစ္ေယာက္ ေလာကၾကီးထဲကေန ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ႕ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူ ခ်စ္စြာေသာ သူ႕ တပည့္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲ၊ အသဲနွလံုးထဲမွာ သူက ထာဝရ ရွင္သန္ေနဆဲ ပါဗ်ာ..... "
#####################################
ညီညီေအာင္ (ဓာတု)
အသက္(၃၃)နွစ္
( ၂.၁၀.၂၀၀၂ )တြင္ ကြယ္လြန္သည္။
ေဆးေရာင္ မၿပယ္တစ္ၿပယ္ ၿဖဴလႊလႊ အုတ္ဂူေရွ႕တြင္ သေၿပညိဳ တစ္ေယာက္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်မိရင္း ဆိုနင့္ေၾကကြဲရသူ တစ္ေယာက္အတြက္ စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးစြာၿဖင့္။ အထူးေၿပာစရာ မလိုဘူးဆိုေပမယ့္ နာက်င္တယ္ ဆိုတာထက္ ပိုနာက်င္ရတယ္ ညီညီ။ အၿဖစ္မွန္ကို မသိပဲ အထင္ေသး မွားယြင္းစြာ အခ်ိန္အၾကာၾကီး နာက်ည္းခဲ႕မိတယ္။ မုန္းတယ္လို႕ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႕ေပမယ့္ အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့ မုန္းလို႕မရေအာင္ ညီညီက သေၿပညိဳ႕ ရင္ထဲမွာ အုတ္ၿမစ္သဖြယ္ သေႏၶတည္ေနခဲ႕သူမို႕ အရာရာဟာ သေၿပညိဳ႕ နွစ္ေယာက္အတြက္ ရက္စက္ၿခင္း လို႕ပဲ ဆိုရေလမလား... ညီညီရယ္....။
စာဖတ္သူမ်ားအား အစဥ္အၿမဲ
ေလးစားလွ်က္
အၿမဲၾကိဳးစားေနမည့္
Angelhlaing
#########################################
Written By Angelhlaing
(www.angelhlaing.blogspot.com)
Saturday, October 08, 2011(Am 00;26)
Austria
Vienna Time
Yangon (Rangoon) Time
.jpg)
.jpg)
33 comments:
ညီညီရဲ့စိတ္ဓာတ္ကုိေလးစားတယ္အမေရ
ရက္စက္လိုက္တဲ့ စာေရးသူရယ္. . .
ေသမဲ့ အစား ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ေပါင္းေပးလိုက္ပါေတာ့လား !_!
လက္ထပ္ေတာ႔မယ္ဆိုတုန္းက ဘယ္သူနဲ႔လဲ ဘယ္လိုေၾကာင္႔လည္း ဆိုတာေတြ သူေနတဲ႔ေနရာမွာသြားစံုစမ္းၿဖစ္ခဲ႔ရင္......
ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုကို ဘ၀တစ္ခုနဲ႕ ေပးဆပ္သြားတဲ့ ဇတ္လမ္းေလးကို အားေပးသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားလား အိန္ဂ်ယ္ေရ ဆရာညီညီ ဆိုျပီးေတာ့ ဓာတုေဗဒစာအုပ္ေတြ႔တယ္။ ေစတနာ၊၀ါသနာ၊အနစ္နာ ဆုိတဲ႔ နာသံုးနာနဲ႔ျပည့္စံုတဲ႔ ညီညီရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ေလးစားမိပါတယ္....
အစဥ္အျမဲအားေပးလ်က္ပါ...
ဟုတ္..
ပထမေတာ့ သေျပညိဳ႕နာမည္ကို
ဖတ္ရတာေထာက္ေနေပမယ့္ေနာက္ပိုင္းက
အရမ္းေကာင္းပါတယ္ေနာက္တစ္ခါဆို
ဇာတ္ေပါင္းေလးလုပ္ပါေနာ္အစ္မ
အသည္းမခိုင္လို႕ း))
ဒါနဲ႕အစ္မ သေျပညိဳကညီညီမရွိေတာ့
အပ်ိဳၾကီးပဲလုပ္သြားတာေပါ့ေနာ္ :P
ခ်စ္ခင္စြာနဲ႕
မိစံ
ဝတၳဳျဖစ္ျဖစ္ အျဖစ္မွန္ဇာတ္လမ္းျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ အဆံုးသတ္တာမ်ိဳးပဲႏွစ္သက္တယ္ အိန္ဂ်ယ္ေရ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဟုတ္ပ ေအ
အဲ့ဂေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ ဇာတ္နာပစ္ရလားလို႕ .. း((
ေတာ္ေတာ္ဆိုးးး
အသက္ရွင္ရက္ေတာင္ ျပန္ျမင္မသြားရရွာဘူး ၀ါးးးးးးးးး
၀တၱဳ တစ္ပုဒ္
ဇတ္သိမ္းလွဖို႔ ဆိုတာ
စာေ၇းသူ ရင္ခြင္
အၿပံဳးေတြဆင္
အမုန္းေတြမၿမင္ဘဲ
ခံစားမႈနဲ႔သာ တိုက္ဆိုင္တယ္။
ဝါးးးးေတာ္လိုက္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း....
လိႈင္ကေတာ့ေလ ရင္ကို ထိမွန္ေစတဲ့ ဝထၳဳေကာင္းေလးေတြ ေရးဖြဲ ့တတ္တယ္...
ဓားေသြးေက်ာက္ရဲ႕ဘဝကို ပီပီျပင္ျပင္ ပံုေဖာ္သြားတာပါလား ညီမေရ
တကယ္႕ကို ဓားေသြးေက်ာက္လို မိမိကုိယ္ကို လံုးပါးပါးရင္း အနစ္နာခံတဲ႔ ဆရာတစ္ခ်ိဳ႔ တကယ္ကိုရွိပါတယ္။
ဇာတ္သိမ္းေလးက ရင္ကိုနင္႔ကနဲျဖစ္ေစတယ္
ဖတ္ျပီး ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။
အားေပးသြားပါတယ္
လုပ္ျပီသူကေတာ႔ သူလြမ္းတာနဲ႔အားလုံးကုိ
လုိက္လြမ္းခုိင္းေနေတာ႔တာပဲေနာ္....
မေသလဲရရက္သားနဲ႔
စိတ္မေကာင္းလုိက္တာေနာ္....
ခ်စ္တဲ႔ မမjas
အာဘြားးးးးးးးးးးး
ညည္းကလဲေအ အလြမ္းေတြခ်ည္းပါပဲလား :P
ရင္ထဲမွာ တခုခုက်န္ေနခဲ့ရင္ စာေရးသူ ေတာ္လို႔ပဲ
း) ၾကိဳက္တယ္ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလး ခံစားရတယ္
အခုုု ၀ါသနာ ေစတနာ အနစ္နာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ဓါးေသြးေက်ာက္ေတြ အရမ္းကိုရွားပါးသြားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဓါးေတြလဲ တံုးကုန္ရတယ္ထင္ပါရဲ႕ ။
ဇာတ္လမ္းေလးက ရင္ကိုထိတယ္။
ရက္စက္လိုက္ပါေပ့ဗ်ာ...
ေပါင္းေပးလိုက္ပါေတာ့လား။
ဒါေပမယ့္ အဲလိုေပါင္းေပးလိုက္ရင္လည္း
စာဖတ္သူ ရင္ကို ဒီေလာက္စိုက္၀င္မယ္ မထင္ျပန္ဘူး
ဒီအတိုင္းေလး ဆိုေတာ့ စာဖတ္သူေတြကိုပါ လြမ္းက်န္ေစတယ္။
ယံုၾကည္မႈနဲ ့ခုလို ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ညီညီ့လို စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးရွိတဲ့ သူကေတာ့ ရွားလိမ့္မယ္...သူတို ့လုိ လူမ်ဳိးေတြ အေသမေစာသင့္ဘူး...
ဝတၳဳတုိေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ခြင့္ရတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူး ညီမေရ...
ညီမေလးေရ
လာအားေပးသြားပါတယ္....
စိတ္မေကာင္းဘူး..
ဇာတ္သိမ္းက မလွဘူးေနာ္....
ႏွင္းနဲ႔မာယာ
ၾကိဳက္တယ္မမ...ေနာက္ဆံုးမွာမေပါင္းေပးလိုက္ေပမယ့္ အခ်စ္ကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ျပကြက္တစ္ခုကိုသရုပ္ေဖာ္ထားတာ မို႔ဖတ္လို႔ေကာင္းလွပါတယ္...ေတာ္တယ္လို႔မမကိုကပ္ေျမွာက္ ခဲ့တယ္ေနာ္...:P
ဇာတ္လမ္းေလးက လြမ္းခန္းမွာဆံုးတယ္..
ဖတ္လို႕ ေကာင္းတယ္..
သိုသိုသိပ္သိပ္နဲ႕ တိုတိုမိမိ ေရးတတ္တယ္..
အလြမ္းမင္းသမီးေလးးးး
လြမ္း၀ရာေတြခ်ည္းေရးေနတယ္။ စိတ္မခုိင္ပါဘူးဆုိေနမွဘဲ။
အပ်ိဳဘႀကီးျဖစ္ဦးမွာဘဲ။ း))
ခင္မင္လွ်က္
မိလႈိင္ . . . ဇာတ္ေလးကို ဆြဲထုတ္သြားပံုက ေကာင္းပါတယ္ . . . ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးက်မွ သေျပညိဳကို ညီညီအုတ္ဂူနားမွာ မုဆိုးဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းတဲ့ပံုက အကို႔ မ်က္လံုးထဲ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္ . . မိန္းကေလးေတြ မုဆိုးဒူးေထာက္ ( ဒူးတဖက္ေထာက္ ဒူးတဖက္ေထာင္ )ထုိင္ပံုက တမ်ိဳးပဲ . . ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ရင္းဆိုရင္ ပို ႏူးညံ့မလားပဲ . .
း))
အကိုပဲ ေရွ႕ရိုးဆန္းေနတာလား . . . ေခတ္အျမင္ပဲ မေတြးတတ္ေသးတာလားေတာ့ မသိဘူး မိလႈိင္ း))
က်န္တဲ့ အပိုင္း အားလံုးေသသပ္တယ္
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္
ညီမေလးေရ-စာေရးရင္ တစ္ခုသတိထားရမွာက နာမည္ပါ။ ညီမေလးေရးတဲ့ ညီညီ ဆိုတဲ့နာမည္ဟာ တျခား၀တၳဳဆို ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ နာမည္ႀကီးက်ဴရွင္ဆရာ ညီညီ( ဓာတု )ဆိုတာရွိေနေလေတာ့ သူ႕အျဖစ္အပ်က္လို႔ထင္စရာရွိႏိုင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆိုစာေရးရင္ သတိထားေရးေစခ်င္ပါတယ္။ ညီမေလးက မသိတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တျခားနာမည္ေပးရင္လည္း ဇာတ္လမ္းကို မထိခိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ေကာင္းတယ္။ ညီမေလးေပးခ်င္တဲ့ Message ကို အစ္ကိုရလုိက္တယ္။ ဇာတ္လမ္းကို ေပါင္းတယ္၊မေပါင္းဘူးဆိုတာက စာေရးသူရဲ႕လက္မွာပဲမူတည္ပါတယ္။ အဲဒါကိုဂရုမစိုက္ပါနဲ႕။ ကြဲလို႔၊ မညားလို႔၊ လြမ္းလို႔သာပရိသတ္မႀကိဳက္ရင္ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)ဆိုတာေပၚလာမွာမဟုတ္ဘူး။ စာေရးသူက သူတည္ေဆာက္လိုက္တဲ့ ဇာတ္အိမ္ေပၚမွာ ႀကိဳက္သလိုစီရင္ႏိုင္တယ္။ စာဖတ္သူရင္ထဲမွာ စြဲက်န္ေအာင္လုပ္ရမွာက စာေရးသူရဲ႕ပညာပဲ။ ဆက္လုပ္ပါ။ လက္ေတာ္ေတာ္တက္လာၿပီ။
ညီညီရဲ႕အခ်စ္ ညီညီရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကုိ ေလးစားပါတယ္။
ညီမ ေရ
စာေလးဖတ္ၿပီးရင္ကိုနင္႔သြားတာဘဲ အေရးေကာင္းလြန္းလို႕ေလ
ခင္မင္တဲ႕
အမေရႊစင္
၀တၳဳေလး လာဖတ္တယ္ လိႈင္...။ ကုိညီညီ သနားပါတယ္ေနာ္။ ေျခေထာက္လည္း ျဖတ္ရတယ္၊ ခ်စ္သူကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ရတယ္။ လိႈင္ေရးတ့ဲ ၀တၳဳေလးေတြ အားေပးေနတယ္ေနာ္။
အကိုေတာ္ဗညား ....ေက်းဇူးပါလို႕ ၿပင္လိုက္ၿပီအကို။ (လင္းေခတ္ဒီနို)
အကို ဆူးသစ္(အၿဖဴေရာင္လမ္းကေလး) ေက်းဇူးပါအကို ။ ညီညီေအာင္လို႕ ၿပင္လိုက္တယ္ :):)
း( ညားေပးလိုက္လဲရတဲ႕ဟာကို ဆရာမေလးရယ္း (
ဘာလို႕ ညားရမွာတုန္း။။ မညားေပးဘူး။။ အဲဒီအမေတာ္ မဒိုးကန္ကေတာ့ေလ။။ ဟီးးးးးး။။
အားေပးခဲ့တယ္ေဝ့။။ ၾကိဳးစားထားကြ။။။
ေဟေဟ့။။
၀ထၳဳေကာင္းေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ခံစားသြားပါတယ္...ဆက္ေရးစမ္းပါဦး တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ ပိုေကာင္းလာတယ္လို႔ ခံစားမိလို႕ပါ...
တကယ္ေတာ္တယ္ ညေလးရယ္။ ၾကိဳက္တယ္။ လက္ရည္ေတြ တအားတက္လာပါလား။
ခင္တဲ့
ေမသိမ့္
Post a Comment