ငါ့ရင္ထဲက ရတီ

ညတစ္ညရဲ႕
ဒ႑ာရီအစ ခပ္တိုးတိုးေတးသြားနဲ႕
လွပတဲ႕သံဇဥ္တစ္ပုဒ္ သဲ႕သဲ႕အၾကားမွာ ဝရုန္းသုန္းကားနဲ႕
ရင္ေတြခုန္ေနလိုက္တာ ငါကိုယ္ငါ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ လစ္ဟင္းခဲ႕ရာက စလို႕ေပါ့..

စမ္းတဝါး
ေလွ်ာက္ေနရတဲ႕ ဘဝမို႕ အခ်စ္ ဆိုတာကို
လစ္လ်ဴရူခဲ႕ပါရဲ႕နဲ႕ တိတ္တိတ္ကေလး ဝင္လာတဲ႕အရိပ္ေလးက စိုးမိုးေနလိုက္တာ...

ညအေမွာင္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္တယ္.. ဆိုေပမယ့္
သူ႕မစိတ္ေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕ အေမွာင္ထဲမွာလည္း ေပ်ာ္ေနမိတယ္....


အခ်ိန္တန္
ေရာက္လာနိဳးနဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ႕
တမ္းတစိတ္က ေရရြတ္ေနမိတာ သူမနာမည္ ရတီရယ္တဲ႕ေလ..

ကာရံလဲမသိ၊ နေဘလဲနားမလည္နဲ႕
ဆံုစည္းရန္ တစ္ခုတည္းသာ ေမွ်ာ္လင့္လို႕ ရူးေစသလား ရတီ...


ေဆးေရာင္စံု ကင္းမဲ႕တဲ႕ နွဳတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႕
အားပါးတရ ရယ္ေမာတက္တဲ႕ ပြင့္လင္းမွဳေတြ ေအာက္မွာ
က်ရွံဳးခဲ႕ရတဲ႕ နွလံုးသား တစ္စံုအတြက္ ငါ ဂုဏ္ယူေနမိၿပန္တယ္ ရတီ...

နီးၿခင္း၊ ေဝးၿခင္း ကင္းတဲ႕
ခ်စ္ၿခင္းေတြနဲ႕
ငါ့ရင္ခြင္ဟာ မင္းအတြက္ ေႏြးေထြးေစရမယ္ ရတီ

ေဖးမမွဳ၊ စာနာမွဳေတြနဲ႕
ကမ္းလိုက္တဲ႕
လက္တစ္စံု မင္းဘဝအတြက္ လံုၿခံဳေစရမယ္ ရတီ

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ရတီ

နားဝင္မခ်ိဳတဲ႕
စကားလံုးေတြအတြက္ေတာ့
သည္းခံမွဳနဲ႕ နားလည္မွဳေတာ့ ငါ့အတြက္ ခ်န္ထားပါ ..

အရာရာ
မင္းအတြက္
အသင့္ၿဖစ္ေစမယ့္
ရင္ခြင္တံခါးတစ္ခု အသင့္ဖြင့္လို႕ ငါေစာင့္ၾကိဳေနၿပီေနာ္...။

Posted in: ကဗ်ာ