ဘဝရထားေပၚက အနုပညာသည္

ဘူတာ ဆိုက္ေရာက္ လာတဲ႕ ရထားေပၚ လုတက္ေနတဲ႕ ခရီးသည္ ေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ေလး အသာရပ္ၿပိး ေစာင့္ေန လိုက္တယ္။ ရထားရပ္ခ်ိန္က အခ်ိန္ မၾကာတာမို႕ အေၿပးအလႊား ေနၾကတဲ႕ ခရီးသည္ေတြလည္း ေအာ္တဲ႕သူေတြနဲ႕ မနက္အာရံုဦး ဆိုေပမယ့္ ဘူတာရံုက တိတ္ဆိတ္မေနပဲ ဆူညံ ပြက္ေလာရိုက္လို႕ ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕ အစကို နိဒါန္းပ်ိဳးလို႕ ေနၿပန္တယ္။ ကုန္သေလာက္ ရွိေတာ့မွ ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ေလးလည္း ရထားေပၚ တက္ဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း လက္ထဲရွိ ခံုလက္မွတ္ နွစ္ေစာင္ကို သတိတရ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ရထားေပၚ ေရာက္တယ္ ဆိုရံုရွိေသး ရထားက ဘီးလိမ္႕ေနၿပီ။

တစ္ကယ္ဆို ကၽြန္မ ရထားစီး ရတာကို နွစ္သက္ပါတယ္။ ရထားလမ္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္ ၿမင္ရတဲ႕ ရူခင္းအလွေတြ၊ ေငးေမာမဆံုးတဲ႕ လယ္ကြင္းၿပင္ေတြ၊ နွစ္ခ်ိဳ႕ေနတဲ႕ သစ္ပင္ၾကိးေတြ၊ တစ္သြင္သြင္ စီးဆင္းေနတဲ႕ ၿမစ္ေတြ၊ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ လွပတဲ႕ စိမ္းစိမ္း စိုစို ရွဳေမွ်ာ္ခင္းေတြကို ေငးေမာ ခြင့္ရတဲ႕ အရသာ ကိုဘယ္လို နွစ္သက္မွန္းမသိ။ ဒါေပမယ့္ ကားေတြမွာ ေတြ႕ရ ၿမင္ရခဲတဲ႕ ေစ်းသည္ ေတြကိုေတာ့ ရူခင္းေတြ ေငးေမာရတဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္မွဳကို ဆန္႕က်င္စြာ တစ္ဦးၿပိး တစ္ဦးၿပိး သူ႕ထက္ငါ အၿပိဳင္ဆိုင္ ေရာင္ဝယ္ ေဖာက္ကားေနတဲ႕ ေအာ္ဟစ္ သံေတြ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆူညံလွပါတယ္။

ပနာမလွေပမယ့္ ဒါကလည္း ဘဝအတြက္ ရုန္းကန္ေန ၾကတဲ႕ သူေတြမို႕ ရထားကို အမွီၿပဳလို႕ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္း ၿပဳၾကတဲ႕ ဘဝထဲက လူေတြပဲ မဟုတ္လားေလ။ရထားဘီး စလိမ္႕ၿပီ ဆိုတာနဲ႕ တေရႊ႕ေရႊ႕ ေနရာယူ လို႕ေရာင္း ဝယ္ေဖာက္ကား ေနၾကတဲ႕ ေစ်းေရာင္း သူေတြက အစီအရီ။ ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ေလးလည္း တာဝန္က် ရထားတြဲထိန္းကို လက္မွတ္ၿပၿပီး ထိုင္ခံုရွာဖို႕ အကူေတာင္း ေတာ့ အတြဲမွားေနတာ ေၾကာင့္ သူကပဲ ဦးေဆာင္ကာ အစီအရီ ၿဖစ္ေနတဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ ၾကားမွ တိုးတိုက္ၿပိး ခံုနံပါတ္ ရွိရာသို႕ ဦးေဆာင္ ေခၚလာေပးလို႕ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္မိၾကရင္း ထံုးစံ အတိုင္း ေငးေမာၿခင္း ကိုနွစ္သက္တဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အစဥ္လာအတိဳင္း ပတ္ဝန္းက်င္ မွာရွိတဲ႕ အသက္မဲ႕တဲ႕ ရူးခင္းေတြရဲ႕ စြဲေဆာင္မွဳ ေအာက္မွာ မိန္းေမာ ေနခဲ႕တယ္။

ေမာင္ေလးကေတာ့ ရထားစီးရတာ ကိုစိတ္ပ်က္ တဲ႕သူ တစ္ေယာက္မို႕ စိတ္ရွဳပ္ ေနဟန္ အၿပည့္။ အလိုမက်တဲ႕ မ်က္နွာေလးနဲ႕ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႕ ေစ်းသည္ေတြကို အထူးအဆန္း သဖြယ္ ေငးေမာေနလွ်က္။ နယ္မွာ ရွိတဲ႕ အမၾကိးၿဖစ္သူ ထံအလည္သြားဖို႕ ပူဆာသူကလည္း သူ။ စာေမးပြဲၿပိးလို႕ စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္ဖို႕ အိမ္ကို ေၿပာၿပေတာ့ မမၾကိးကလဲ အလည္လာဖို႕ လူၾကံဳပါးတာနဲ႕ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္သား ခရီးထြက္ လာခဲ႕ၿခင္းေလ။ခရိးသြားရတာ နွစ္သက္ေပမယ့္ ရထား မစီးခ်င္ေပမယ့္ ကၽြန္မကလည္း ရထားစီးၿပိး ေငးေမာရတဲ႕ အရသာကို နွစ္သက္ေလ႕ ရွိတာေၾကာင့္ အလိုမက် ေပမယ့္ ဘာမွ မေၿပာလို႕ အခုလို ရထား စီးၿဖစ္ၿခင္းပါ။ မဟုတ္ရင္ ဒီခရီးကို ကားၿဖင့္သာ သြားၿဖစ္ၾကမွာပါ။

ရထား  ထြက္တာ  ေတာ္ ေတာ္ ေလး ခရီး  ေရာက္ ေတာ့ ကၽြန္မ တို႕ စီးတဲ႕ အတြဲမွာ ေစ်းသည္ ေတြ ေတာ္ ေတာ္ ေလး စံု သြား ခဲ႕ၿပီ။  ေက်ာက္ ဖရံုယို ေရာင္းတဲ႕သူ၊ ထမင္းထုပ္  ေရာင္း တဲ႕ သူ၊ ေၿပာင္းဖူးၿပဳတ္ ေရာင္းတဲ႕

သူ၊  အသုတ္စံု ေရာင္းတဲ႕

သူ၊ အညာ မေရြး ထုတ္ ေရာင္း သူ ေတြနဲ႕ ေတာ္ ေတာ္ ေလးကို ေစ်းသည္ စံုသေလာက္ ရွိခဲ႕ၿပီ။ မရိုးရဘူး ကုန္ ပစၥည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ ေစ်းသည္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အလွည့္ က်ပဲ သူ ၿပိးရင္ ငါ ဆိုၿပိး အလု အယွက္ ေရာင္း ဝယ္ ေဖာက္ ကားေန လိုက္တာ။ ဘဝ ဝမ္းေရး လွဳပ္ရွား ၾကတဲ႕ သမာ အာဇီဝ အလုပ္သမားေတြ ေပါ့။ " ေမာင္ေလး စားခ်င္တာ ရွိရင္ ဝယ္စားေလ " လို႕ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာကို ေမာင္ေလးက " ဟာ မမကလည္း မစားခ်င္ ပါဘူး" လို႕  ေမာင္ေလးက အေၾကာက္ အကန္ ၿငင္းပါသည္။

ေမာင္ေလးရဲ႕ အၿပဳအမွဳကို ကၽြန္မက သေဘာတက် ရယ္ေမာရင္း " မဟုတ္ဘူးေလ ေမာင္ေလးရဲ႕ ဥပမာ မာလကာသီး တို႕ ဘာတို႕ေလ အဲဒါေတြဆို ေတာေတြက တက္ေရာင္းတာေတြ လက္လက္ဆတ္ဆတ္နဲ႕ ခ်ိဳတယ္ေလ ဒီဘက္ေတြက နယ္ဘက္ေတြ ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္လို ေစ်းမၾကိးဘူး အသီးအနွံေတြ ေပါတယ္၊ သက္သာတယ္ေလ " လို႕ကၽြန္မ ရွင္းၿပ ေပမယ့္ ေမာင္ေလးက ေခါင္းခါၿမဲပါ။ ရထားစထြက္ခ်ိန္ တစ္နာရီေလာက္ ၾကာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ စီးတဲ႕ အတြဲမွာ ေစ်းသည္ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ အသံေန အသံထားက ေတာ္ေတာ္ေလး လူေတြကို လြမ္းမိုးနိဳင္တဲ႕ အသံပိုင္ရွင္မ်ိဳး။

ၿပင္ပ ရူးခင္း ေတြမွာ မိန္းေမာေနတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အာရံုေတြကေန သူ႕အသံက စြဲေဆာင္ နိဳင္ေနလိုက္တာ။ ကၽြန္မ ဆိုေစ်းသည္ကို မၾကည့္မိေသးပဲ အသံရဲ႕ စြဲေဆာင္မွဳ၊ အေၿပာရဲ႕ ထိေရာက္မွဳ ေတြနဲ႕ တရားတြဲ တစ္တြဲလံုး သူရဲ႕အသံေအာက္မွာ ၿငိမ္သက္ ေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ သိလိုက္တယ္။ နားေထာင္ရတဲ႕ အသံရွင္ကို ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးနွင့္ သူပါလဲဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ကၽြန္မရွာ ေဖြၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ႕ ရထားတြဲရဲ႕ အလည္မွာ မားမားမတ္မတ္ စမတ္က်က် ရပ္လို႕ သူ႕ရဲ႕ ေရာင္းဝယ္တဲ႕ ပစၥည္းကို အေသးစိတ္ ရွင္းၿပလို႕ အားက်ိဳး မန္တက္ ေၿပာေနလိုက္တာ သူရဲ႕ နဖူးစပ္ေတြမွာ ေခၽြးသီးေလးေတြ စို႕လို႕။

အရြယ္အားၿဖင့္ ကၽြန္မနဲ႕ သိပ္မကြာလွသလို ၾကိးတစ္နွစ္ ငယ္တစ္ေလာက္ပဲ လို႕ေတြးရင္း သူရဲ႕ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းမွဳ အေပၚ စိတ္ဝင္တစားနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အာရံုေတြက သူ႕ထံမွာ က်ေရာက္ေနလွ်က္။ ၿဖဴဝင္းနု ဖတ္ေနတဲ႕ အသားေရဟာ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္လိုပဲ အစိမ္းေရာင္ သန္းေနလွ်က္။ ညို႕စိမ္းမည္းနက္ ေနတဲ႕မ်က္ခံုး နွစ္ဖက္ကလည္း အသားၿဖဴ ေပၚမွာမို႕လားမသိ စိမ္းညို႕ေနတဲ႕ ေတာတန္းတစ္ခုလိုပဲ။ ထူမေယာင္နဲ႕ ေလးကိုင္းသ႑န္ နွဳတ္ခမ္း ေတြကလည္း အတက္အက် ညီစြာ လွဳပ္ရွားေန လိုက္တာ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ ဒီလူ လူနဲ႕ လုပ္ေနရတဲ႕ အလုပ္နဲ႕ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ သလိုပဲလို႕ စိတ္ထဲ ေတြးေန မိရင္း သူရဲ႕ ကုန္ပစၥည္း ေရာင္းဝယ္မွဳကို ကၽြန္မ အကဲခတ္ နားေထာင္ေန မိသည္။

သူရဲ႕ လုပ္ငန္းေပၚမွာ သူက ကၽြမ္းက်င္၊လိမၼာမွဳ အၿပည့္ ရွိသလို စိတ္ဝင္စားမွဳ အၿပည့္နဲ႕ လူေတြရဲ႕ အာရံုစိုက္မွဳကို ပိုင္ပိုင္နိဳင္နိဳင္ ရယူထားတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ပဲလို႕ ကၽြန္မ တြက္လိုက္မိရင္း သူရဲ႕လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို အဆက္မၿပတ္ ေငးေမာ ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မနဲ႕အတူ ေမာင္ေလးကပါ ထိုသူကို စိတ္ဝင္တစား စူးစိုက္ ၾကည့္ေနတယ္ေလ။ခဏၾကာေတာ့ ေမာင္ေလးက ကၽြန္မနား ကပ္ၿပိး " ဒီလူ ရုပ္နဲ႕ လုပ္ေနတဲ႕ အလုပ္နဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ဘူး " လို႕ ခပ္တိုးတိုး လာေၿပာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ သူ႕ကိုၾကည့္ၿပိး သေဘာတက် ရယ္ေမာမိခဲ႕ ၾကသည္။ သူက သူ႕ရဲ႕ ကုန္ပစၥည္းကို အေသးစိတ္ ရွင္းၿပေန ခ်ိန္မွာလဲ အေၿပာထိထိ မိမိရွိရံုသာ မက အရြန္းအေဖာက္ ေၾကာင့္လည္း ရထားေပၚမွာ ရယ္ေမာသံ ေတြနဲ႕ညံလို႕ပါပဲ။

သူရွင္းၿပ ၿပိးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ သူက သူ႕ရဲ႕ ကုန္ပစၥည္းကို ေရာင္းခ် ခ်ိန္မွာေတာ့ တၿခားေစ်း သည္ေတြနဲ႕ ၿခားကာ သူရဲ႕ ပစၥည္းက အေရာင္းသြက္ လွပါသည္။သိပ္မၾကာတဲ႕ အခ်ိန္ တြင္းမွာပဲ သူရဲ႕ ကုန္ပစၥည္း ကုန္သြား ၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း သူ႕ဆီက ေၾကၿငာ သံေၾကာင့္ ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပိး ၿပံဳးမိလိုက္သည္။ ရထားၾကိးကေတာ့ တေရႊ႕ေရႊ႕နဲ႕ ခရီးဆက္ ေနဆဲ။ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွမရဲ႕ ထိုင္ခံုက ရထားတြဲ တစ္တြဲနဲ႕ တစ္တြဲဆက္ရာ အစြန္ဆံုး ေနရာတစ္ခု ၿဖစ္သလို အတက္အဆင္း နဲ႕နီးသည့္ ေနရာ တစ္ခုၿဖစ္တာေၾကာင့္ ေစ်းသည္ေတြအတြက္ တစ္တြဲနဲ႕တစ္တြဲ ကူးသန္းေရာင္ဝယ္ ဖို႕အတြက္ ဂိတ္တစ္ခုလို ၿဖစ္လို႕။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ေရွ႕မွာ ေစ်းသည္ေတြ အစီအရီ ရွိေနတက္ၿပန္တယ္။

ကၽြန္မတို႕နဲ႕ အနီးဆံုး အဝင္ဝ အတြဲနားမွာ ေစာေစာက ေစ်းေရာင္းတဲ႕ အသံပိုင္ရွင္ လူက လာရပ္လွ်က္ ကၽြန္မတို႕ကို ၿပံဳးၿပ နွဳတ္ဆက္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း ၿပန္လည္ ၿပံဳးၿပနွဳတ္ရင္း အသိမွတ္ ၿပဳလိုက္ရင္း စိတ္ထဲမွလဲ ဒီလူ႕အေၾကာင္း စိတ္ဝင္တစား အကဲခတ္ေန မိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေမာင္ေလးက အဘြားအို တစ္ေယာက္အတြက္ ေနရာထေပးေတာ့ သူနဲ႕ေမာင္ေလးက ရထားေပၚမွာ မတ္တက္ ရပ္လိုက္ပါရင္း စကား တစ္ေၿပာေၿပာနဲ႕ ခဏတြင္း ရင္းနွိးလို႕။ ကၽြန္မက ခပ္ေဝးေဝးက ရူခင္းေတြဆီ အၾကည့္ကို ပို႕ထားခဲ႕ေပမယ့္ ထိုသူအေၾကာင္း ကိုေတြးေနမိတယ္။

အလိမ္အညာေတြ ေပါလွတဲ႕ ဒီလိုေလာက ထဲမွာ ရုပ္ရည္နဲ႕ ဆန္႕က်င္စြာ လုပ္ကိုင္ေနတဲ႕ အဲဒီလူရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးေတြထဲမွာ စိုးမိုးေနလွ်က္။ လူငယ္ေတြမို႕ ထင္ပါရဲ႕ ခဏေလး အခ်ိန္တြင္းမွာ ရင္းနွီးသြားတဲ႕ ေမာင္ေလးနဲ႕ ထိုလူက အၿပန္အလွန္ စေနာက္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္မေဘးမွာ ေမာင္ေလးေနရာမွာ ဝင္ထထိုင္တဲ႕ အဘြားကလည္း သူနဲ႕ေမာင္ေလးနဲ႕ အၿပန္လွန္ စေနာက္ေနတဲ႕ စကားေတြေပၚမွာ သေဘာတက် ရယ္ေမာလွ်က္။ တစ္ခဏ ဆိုမွ တစ္ခဏပါပဲ သူက အဲဒီနား တစ္ဝိုက္မွာ ရွိတဲ႕ ေစ်းသည္ အခ်င္းခ်င္း၊ ခရီးသြား ေတြကို အမတန္သည္အမ၊ အေဒၚတန္သည္ အေဒၚ၊ အဘြားတန္သည္ အဘြားနဲ႕ လွည့္ပတ္ စေနာက္ေနလိုက္တာ ရထားတြဲ တစ္လံုးမွာ သူရဲ႕ ေနာက္ေၿပာင္မွဳ ေအာက္မွာ ရယ္ေမာ ၿပံဳးရြင္ေန ၾကလွ်က္။

ေဘးနားက အဘြားက သူ႕မဆင္းရမဲ႕ ဘူတာေရာက္မွ ဆင္းသြားေတာ့ ေမာင္ေလးက သူ႕ခံုေနရာ မွာ ၿပန္ထိုင္ရင္း ကၽြန္မတို႕ သံုးေယာက္သား အၿပန္အလွန္ စကား မၿမည္ ေၿပာရင္း ထိုသူနဲ႕ အသိအကၽြမ္းသဖြယ္ ခဏေလး အတြင္းမွာပဲ ရင္းနွိးခဲ႕ရတယ္။သူနဲ႕ စကား စၿမည္ ေၿပာၿဖစ္မွ ပိုၿပိး အံ႕ၾသစရာ ေကာင္းတာက သူက ကၽြန္မတို႕လိုပဲ ခတ္ပညာတက္ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနတဲ႕ အၿပင္ ကၽြန္မထပ္ တစ္နွစ္ခြဲ ၾကိးတဲ႕ ထိုသူက ဇာတ္ပြဲ(အၿငိမ္ပြဲ) ေတြမွာ လူပ်က္ အၿဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေနတဲ႕ သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္တဲ႕ အေၾကာင္း သိရေတာ့ ကၽြန္မမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ႕ၾသခဲ႕ရတယ္။

" ရွင့္ရုပ္နဲ႕ ရွင္ကတဲ႕ ဇတ္ေတြမွာ မင္းသားထပ္ ေခ်ာေနတဲ႕ အတြက္ ရွင့္ကို ပရိသတ္ပို သေဘာက် မယ္ထင္တယ္ " လို႕ ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာမွာ သူက သေဘာတက် ၿပံဳးေနလ််က္။ " ခင္ဗ်ား လူပ်က္မလုပ္ပဲ မင္းသား လုပ္ရမွာဗ် " လို႕ ေမာင္ေလးကပါ ေထာက္ခံ ဝင္ေၿပာေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကၽြန္မတို႕ သံုးေယာက္ရဲ႕ စကားဝိုင္းက စိတ္ဝင္စားဖို႕ ပိုေကာင္းလာခဲ႕တယ္။ " ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က နိဳင္ငံေက်ာ္ ဟာသ သရုပ္ေဆာင္ ၿဖစ္ခ်င္တာ ေလ" လို႕ ရယ္ေနလွ်က္မွ အၿပံဳး မ်က္နွာတဲ႕ သူက ေၿပာၿပတယ္။ " ၿဖစ္မၿဖစ္ကေတာ့ ဘုရားပဲ သိမွာပါ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကိဳးစား ေနရဆဲ ဘဝအေၿခေနပါ ဗ်ာ" လို႕ခပ္ေအးေအး ဆိုၿပန္တယ္။

" ရွင့္ ရူပကာနဲ႕ဆို မင္းသားလဲ လုပ္လိုရတယ္ေနာ္ အဲဒါ တစ္ကယ္ေၿပာတာ " လို႕ ကၽြန္မက ေၿပာေတာ့ " ကၽြန္ေတာ္ ဟာသ သရုပ္ေဆာင္ပဲ ၿဖစ္ခ်င္တာ အဲဒါၿဖစ္ရရင္ ေတာ္ပါၿပီ မင္းသား ၿဖစ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး " လို႕သူက ၿပန္ေၿဖတယ္။ " ေၿပာေတာ့ ရွင္က ပြဲေတြ က တယ္လည္းဆိုေသး ဘယ္လိုလုပ္ ရထားေပၚ ေစ်းေရာင္းတဲ႕ ဘဝ ေရာက္ေနရတာလဲ " လို႕ကၽြန္မ ေမးေတာ့ " ဒီလိုေလဗ်ာ ပြဲေတြက ေႏြမွ ကၾကရတာေလ၊ မိုးတြင္းဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဇတ္အဖြဲ႕ သမားေတြ အလုပ္မရွိဘူး ၊ ဝမ္းစာေရးက မိုးတြင္း အလုပ္မရွိလို႕ ဆိုၿပိး မစားပဲ ေနလို႕မရ ဘူးေလ၊ အဲဒီေတာ့ ဒီလိုပဲ ကၽြမ္းက်င္ရာ လိမၼာရာ ဝမ္းတစ္ထြာ အတြက္ ရုန္းကန္ လွဳပ္ရွားၾကရတာေလ ဘဝဆိုတာ အဲလိုပါပဲ ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ ထဲမွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အၿပည့္နဲ႕ ေပါ့ဗ်ာ၊ ရည္မွန္းခ်က္ မၿပည့္ခင္ လဲက်အေလွ်ာ့ ေပးလို႕ ဘယ္ၿဖစ္ပါ့မလဲေနာ္၊ မဟုတ္ဘူးလား ၾကိဳးစားေနမွ တန္ရာၾကတယ္ေလ၊ ခင္ဗ်ားလဲ သိမွာပါ ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္ က်တာကိုေလ" လို႕ခပ္ေအးေအး ၿပန္ေၿပာ ၿပန္ပါတယ္။

သူရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြမွာ အေရာင္ေတြ လက္ေနလွ်က္ သူတစ္ကယ္ပဲ နိဳင္ငံေက်ာ္ ဟာသ သရုပ္ေဆာင္ ၿဖစ္ခ်င္ရွာတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အေၿပာေတြက မ်က္လံုးေတြမွာ ဖိတ္ဖိတ္လက္ ေနခဲ႕တာကို ကၽြန္မ အကဲခတ္မိရင္း " ေသခ်ာပါတယ္ ရွင္သာ ရည္ရြယ္ခ်က္ မေပ်ာက္ေအာင္ တစ္စိုက္မက္မက္ လုပ္ေဆာင္ရင္ ရွင့္အတြက္ ေနရာ တစ္ခု ရလာမွာပါ အခုလဲၾကည့္ေလ ရွင္ရထားေပၚက ခရီးသည္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ စြဲေဆာင္နိုင္လဲ အဲဒါက လက္ေတြ႕ပဲေလ၊ ဇတ္ပြဲေတြမွာဆို အခုထပ္ ပိုဆိုးမွာေပါ့ လူေတြက ရွင့္ဆီမွာပဲ အာရံု စိုက္မွဳ ပိုရမွာပါ ၊ ရွင္သိလား တစ္ခါတစ္ေလ ပရိတ္သက္က မင္းသားထပ္ ဇတ္ရံေတြကို ပိုနွစ္သက္ၾကတယ္ ၊ဇတ္မင္းသားထပ္ ဟာသ လုပ္တဲ႕ လူပ်က္ေတြကို ပိုသေဘာက်က်တယ္ေလ" လို႕ ကၽြန္မေၿပာေတာ့ သူက ၿပံဳးလွ်က္ ေခါင္းၿငိမ္႕ရွာတယ္။

အဲလိုေတြ စကားေတြ အၿပန္အလွန္ေၿပာ ၿဖစ္ရင္း ကၽြန္မတို႕ ဆင္းရမဲ႕ ဘူတာေရာက္ခါနီးေတာ့ ၾကံဳရင္လာလည္ ေပါ့ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ ဆီကို ဆိုၿပိး ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ လိပ္စာ ရြတ္ၿပေတာ့ ဥာဏ္ေကာင္းတဲ႕ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ရဲ႕ လိပ္စာကို အလြတ္က်က္လို႕ ေမ႕သြားမွာ ဆိုးလို႕ ဆိုၿပိး မွတ္စုစာအုပ္ေလးမွာ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ႕ ရထားနဲ႕ အၿပိဳင္ ခ်ေရးရင္း " ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဆက္ လာလည္ပါ့မယ္ ဗ်ာ" လို႕ေၿပာေတာ့ ေမာင္ေလးက " အိမ္မွာ ခင္ဗ်ားလာလည္ရင္ ကိုက္ဖို႕ ေခြးၾကိးၾကိး တစ္ေကာင္ ေမြးထားတယ္ မေၾကာက္ရင္ လာခဲ႕ဗ်" လို႕ အရြန္းေဖာက္ေၿပာၿပန္တယ္။

သူကလဲ အားက်မခံ " ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေခြးေလာက္ေတာ့ စာမဖြဲ႕ပါဘူး ဗ်ာ " ဆိုၿပိး အရြန္းေဖာက္ရင္း ခရီးသြားရင္း မိတ္ေဆြၿဖစ္လို႕ ခရီးသြား အမွတ္တရ အေနနဲ႕ သူနဲ႕သိကၽြမ္းခဲ႕ရတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ေတြ တစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အိမ္ကို သူစိုက္စိုက္ မတ္မတ္ အလည္ေရာက္ခဲ႕တယ္ေလ။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးေန႕ၿဖစ္သလို ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ နွဳတ္ဆက္ပြဲလည္း (နိဳင္ငံရပ္ၿခားမွာ ဘဝအတြက္ ပညာေရး ေလ့လာဆည္းပူရန္) ၿဖစ္ေနတာမို႕ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စုစုရံုးရံုး ဆူဆူညံညံ ၿဖစ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္။

သူကလည္း လိပ္စာနဲ႕ တည့္မတ္စြာ ေရာက္လာေတာ့ " ဘယ္ဆိုးလို႕လဲ ရွင့္ရဲ႕ ကိုယ္ေစာင့္နတ္က အရမ္းေတာ္တာပဲ ဘယ္မွာ ဝါးတီးရွိတယ္ ဆိုတာ အတက္သိေန သလိုပဲ ေနာ္ " လို႕ ကၽြန္မရဲ႕ ေနာက္ေၿပာင္မွဳကို သူကလည္း အားက်မခံပါပဲ " ဒါေပါ့ဗ်ာ အလွဴရွိလို႕ ထမင္းစားခြင့္ၾကံဳတာ မနာလို မၿဖစ္ပါနဲ႕ အဟဲ " တစ္ကယ္ကို မိတ္ေဆြ ရင္းခ်ာေတြလိုပဲ ေၿပာမနာ ဆိုမနာပါပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ အေမကေတာင္ အခုမွ လာတဲ႕ ဧည့္သည္ကို အဲလိုေၿပာ ရေကာင္းလားလို႕ ဆူေနေပမယ့္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူနဲ႕ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ေလးနဲ႕ အၿပန္အလွန္ စေနာက္ေနၾကရင္း တစ္ဆက္တည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ပါ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ သူရဲ႕ ပေရာ္ဖက္ရွင္းနယ္ ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မိန္းခေလးေတြက သိပ္သေဘာမက် ၾကဘူးေလ။

" နွင္းဆီ နင္နဲ႕ အဲလူက ဘာေတြလဲ " သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ဝင္စားစြာ ေမးေတာ့ " အမေလး မမရယ္ ဘာကမွာလဲ ခရီးသြားရင္း မိတ္ေဆြပါဟ သူရဲ႕ ဘဝက စိတ္ဝင္စား ဖို႕ေကာင္းသလို သူက်င္လည္တဲ႕ ဘဝကလည္း ငါတို႕နဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ဘူး ၿပိးေတာ့ သူရဲ႕ရည္မွန္း ခ်က္ကဘာလဲဆိုေတာ့ နိဳင္ငံေက်ာ္ ဟာသ သရုပ္ေဆာင္ ၿဖစ္ခ်င္တာ တဲ႕သိၿပီလား " လို႕ သူငယ္ခ်င္းကို တိးတိုးရွင္းၿပ ေတာ့မွ သူငယ္က " ေၾသာ္ မသိပါဘူး နင္နဲ႕ ဘာညာ လားလို႕ " တဲ႕ေလ။ " မိတ္ေဆြပါ ဟုတ္တယ္ မိတ္ေဆြလို႕ သံုးနွဳန္းတာ ပိုမွန္တယ္ " လို႕ တိးတိုး ၿပန္ေၿပာရင္း အဲဒီေန႕က ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းခဲ႕ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင္နွမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ လူငယ္ေတြ အၿပန္လွန္ စၾက ေနာက္ၾကရင္း ေတာ္ေတာ္ေလး မိုးခ်ဳပ္မွ အားလံုးနွဳတ္ဆက္ ခြဲခြာ ၿဖစ္ၾကတယ္။  နွဳတ္ဆက္ခြဲခြာ ခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးနွဳတ္ဆက္ ၿဖစ္တာက သူနဲ႕ကၽြန္မ နွစ္ေယာက္သား။ တစ္ကယ္ကို ခဏေလး ခင္ၾကမင္ၾကေပမယ့္ တစ္သက္မေမ႕ စရာမိတ္ေဆြ ေတြအၿဖစ္နဲ႕ေပါ့။ အသင့္ေရးထားတဲ႕ သူရဲ႕ နာမည္နဲ႕အတူ လိပ္စာ၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ နဲ႕ စာရြက္ေလးကို ကၽြန္မဆီသို႕ ကမ္းေပးရင္း " စိတ္မေကာင္းပါဘူး ခင္ဗ်ားနဲ႕ ခင္မင္ခြင့္ ရတဲ႕အခ်ိန္ နည္းလို႕ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကိး ခင္မင္ခြင့္ရခ်င္ခဲ႕တာ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားက အေဝးၾကိးကို သြားဖို႕ ေၿခလွမ္းေတြ တစ္သီးၾကိးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သတိရေနမွာပါဗ်ာ " လို႕ နွဳတ္ဆက္စကား ေၿပာရွာတဲ႕သူ။

" ကၽြန္မတို႕ေတြ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ၿပန္လည္ဆံု ေတြ႕ၾကမွာပါ အဲဒီအခ်ိန္ ရွင္ေမွ်ာ္လင့္သလို နိဳင္ငံေက်ာ္ ဟာသ သရုပ္ေဆာင္ၿဖစ္ရင္သာ ကၽြန္မကို မေမ႕သြားနဲ႕ အခုေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မက ပထမဆံုး ရွင့္ကို ယံုၾကည္မွဳ အၿပည့္ရွိတဲ႕ ပရိသတ္ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ လက္ကိုင္ပဝါေလးမွာ ရွင့္ရဲ႕ လက္မွတ္ေလး အမွတ္တရ လိုခ်င္ပါတယ္ ရွင္" လို႕ ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာေၾကာင့္ သူက တစ္အံ႕တစ္ၾသ ကၽြန္မကို စိုက္ၾကည့္လို႕။ ၿပိးေတာ့ ကၽြန္မေပးတဲ႕ လက္ကိုင္ပဝါ ေလးေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးၿပိး ကၽြန္မထံသို႕ ၿပန္လည္ ကမ္းေပးရင္း " ကၽြန္ေတာ္ကို အခုလို ယံုၾကည္တဲ႕ အတြက္ေရာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ခြန္အား ၿဖစ္ေစတဲ႕ စကားေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ရည္မွန္းခ်က္ကို မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါမယ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခင္ဗ်ား ၿပန္လာၿဖစ္ခဲ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အခ်ိန္ေပးနိဳင္မယ္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားနာမည္ ၾကားရံုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားဆီ ခဏေလးပဲၿဖစ္ပါေစ အေၿပးလာခဲ႕ပါ့မယ္ " လို႕ ဝန္ခံ ကတိေတြနဲ႕ သူရဲ႕ စကားသံေတြက တုန္ရီေန လွ်က္။

" စိတ္ခ်ပါ ကၽြန္မလည္း ရွင့္ရဲ႕ သတင္းေကာင္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနပါ့မယ္" လို႕ အၿပန္လွန္ နွဳတ္ဆက္ရင္း နွဳတ္ဆက္ၿဖစ္ ခဲ႕ၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္မလည္း အမိေၿမကို ခတၱခဏ စြန္႕ခြာလွ်က္ တစ္ခါတစ္ေလ သူဘယ္လို လုပ္ေနလဲလို႕ သတိရရံုကလြဲၿပီး သူ႕ဆီ အဆက္သြယ္ မလုပ္ၿဖစ္ခဲ႕သလို သူ႕ရဲ႕ သတင္းေတြလည္း မၾကားနိဳင္ခဲ႕ဘူး။ အဆင္ေၿပ ပါ့မလား ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနပါလိမ္႕လို႕ ေတြးမိေပမယ့္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ကၽြန္မရည္မွန္းခ်က္ ေတြအတြက္ ၾကိဳးစားေနရ တာမို႕ သူ႕ကို ေမ႕ေလွ်ာ့လို႕ သြားခဲ႕တယ္။

တစ္ေန႕ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာဖုန္းေၿပာၿဖစ္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္း ဆီက " နွင္းဆီ နင္ရဲ႕ နွဳတ္ဆက္ပြဲ တုန္းက ရထားေပၚက ခင္တယ္ဆိုတဲ႕ တစ္ေယာက္ေလ အခုေတာ္ေတာ္ ဟုတ္ေနတာ TV က အစီစဥ္ ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါေနသလို ဟာသ ခန္းေတြမွာလဲ ေနရာရေနၿပီ သိလား " လို႕ သတိတရ ေၿပာၿပလို႕ သူ႕သတင္း ၾကားရတဲ႕ အခိုက္ ကၽြန္မက ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္နဲ႕ ဝမ္းသာ ၾကည္နဴးလိုက္ရတာ။

သူရဲ႕ေအာင္ၿမင္မွဳ အတြက္ ဂုဏ္ယူ ေနမိတာ။ အေၿပးအလြား ပို႕စ္စကတ္ တစ္ခု ေရးၿပိး သူေရးေပးတဲ႕ လိပ္စာအတိုင္း သူ႕အတြက္ ထပ္တူ ဂုဏ္ယူ ဝမ္းေၿမာက္မိေၾကာင္း ေရးၿပိး စာတိုက္မွ ပို႕လိုက္ၿပီး စာေရာက္မည့္ ေရာက္ေလာက္ မွန္းၿပီး သူ႕ဆီ ဖုန္းေခၚ ၿဖစ္ေတာ့ ဝမ္းသာ ေနလို႕ စကားလံုးေတြ ေမ႕ေနတဲ႕ သူရဲ႕ စကားေတြ က ထစ္ေငါ့ေနလိုက္တာ၊ အစီအရီမၿဖစ္တဲ႕ သူရင္ထဲက စကားသံ ေတြကို ပီတိ တစ္ခုအေနနဲ႕ နားဆင္ရင္း ကၽြန္မကပဲ သူ႕ကိုယ္စား " ရွင္ စကားလံုးေတြ မွားေနတာ စင္ေပၚ ေရာက္ရင္ ဒုကၡ ေရာက္ေနမယ္ ေနာ္ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ကၽြန္မလို အေဝးေရာက္ ေနတဲ႕သူဆီ ေရာက္လာတဲ႕ ရွင့္ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မွဳ သတင္း အတြက္ ကၽြန္မက ဂုဏ္ယူ ဝမ္းေၿမာက္တယ္ ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း ရွင္သိေစခ်င္ လို႕ပါ " လို႕ေၿပာၿပိး နွဳတ္ဆက္ ရင္း ဖုန္းခ်ၿဖစ္ခဲ႕တယ္။

ဒီလိုပါပဲ ဘဝလမ္းေပၚမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္း ၾကရတဲ႕ ကၽြန္မတို႕လို လူငယ္ေတြမွာ မၿမင္ရတဲ႕ အခက္ခဲေတြ ၊ ဒုကၡေတြ ဆိုလည္း မေရတြက္နိဳင္ ေအာင္ရွိနိဳင္ပါတယ္ေလ။ ရည္ရြယ္ခ်က္သာ မေပ်ာက္ပဲ မတိမ္းမေစာင္း ၾကိဳးစား ခဲ႕ၾကမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြ လိုပဲ သူရည္ရြယ္ရာ ပန္းတိုင္ ကိုအေရာက္လွမ္း နိဳင္မွာပဲ မဟုတ္ပါလား လို႕ စိတ္နွလံုး သြင္းရင္း မၿပည့္ေသးတဲ႕ ကၽြန္မ ဘဝရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္သို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕ ခြန္အားေတြ ကၽြန္မရဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ ေသြးေၾကာ ထဲ စီးဆင္းေနလွ်က္။

စာဖတ္သူမ်ားအား

အစဥ္အၿမဲေလးစားလွ်က္

ၾကိဳးစားပါအံုးမည္။

Posted in: ၀တၳဳတို