"နင္ကေလ လူသာ ဘာမွမဟုတ္တာ မာနက မိုးေလာက္နဲ႕ အၿမင္ကပ္ဖို႕ အရမ္းေကာင္းတယ္ သိလား ခင္ထား "
" ငါဘာသာ မာန ဘယ္ေလာက္ ၾကိးၾကိး နင့္အပူ ဘာပါလို႕လဲ နင္ဘာသာ နင္သြားပါလား နင့္ကို ဘယ္သူက ေစာင့္ပါေၿပာ ထားလို႕လဲ ကိုယ္လမ္းကိုယ္သြား တစ္လမ္းစီပဲ အပိုေတြ လာေၿပာ မေနနဲ႕ "
" ဘာလို႕ အပိုေတြ ေၿပာရမွာလဲ ငါ့စက္ဘီး ေနာက္က လိုက္ရမွာ ေသရမွာထပ္ အေၾကာက္ အကန္ၿငင္းေနတဲ႕ နင့္ကို ၾကည့္လို႕ကို မရဘူး"
" မၾကည့္ရရင္ မၾကည့္နဲ႕ေပါ့ ဘယ္သူက ၾကည့္ပါရွင္ ၾကည့္ၾကပါလို႕ ေအာ္ေနလို႕လဲ... "
" ဟား...ဟား... နင္ကေလ လုပ္လည္းလုပ္တက္ ေၿပာလည္း ေၿပာတက္ပေနာ္။ "
အသံေန အသံထားနဲ႕ ဘုစပ္စပ္ ေၿပာတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာကို အားပါးတရ ရယ္ေမာရင္း အမွတ္မရွိ သလိုကၽြန္မ ရဲ႕ေဘးမွ စက္ဘီး ကိုတစ္လိမ္႕ခ်င္း လိမ္႕ၿပိး ေၿခဖ်ားနွင့္ ေထာက္လိုက္ လည္တယ္ဆိုရံု နင္းလိုက္နဲ႕ အလုပ္ရွဳပ္ ေနတဲ႕ ေအာင္ေအာင္။
" နင္ကေလ အမွတ္မရွိတာမွ ေတာ္ေတာ္ မရွိတာ ဘယ္ေလာက္ ေၿပာေၿပာ နာရေကာင္းမွန္း နားမလည္ဘူး ရွက္တက္တဲ႕ သူဆို နင့္ေရာမွာ သက္ေသ သြားေလာက္ၿပီ သိလား "
" ငါဘာသာ မေသတာ နင္မနာလို မၿဖစ္ပါနဲ႕ ခင္ခင္ထားရဲ႕ နင့္လို မာနေတြ ၾကိးၿပိး ဟန္ေဆာင္ေန ရတာ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းတယ္ မွတ္လဲ ရင္မွာ အရွိကို အရွိ အတိုင္းပဲ နင့္လို သူမ်ားနား မခံသာေအာင္ စကားေၿပာၿပိး နာက်င္ေစတဲ႕ ခပ္ဆိုးဆိုး မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ရတာထပ္ စာရင္ အခုလို လူခ်စ္လူခင္ ေပါတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ရပ္တည္ရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ခ်မ္းသာ ရတယ္မွတ္လဲ"
"အဲဒါဆိုလည္း နင္ဘာသာ နင္ေနပါလား ဘာလို႕ အရွက္မရွိ ေအာက္က် ေနာက္က် လိုက္ေခၚ ေနရတာလဲ နင္နဲ႕ငါက ၿပဒါး တစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္း သြား..နင္မသြားရင္ ငါခဲနဲ႕ ထုမွာေနာ္ ေအာင္ေအာင္ စိတ္တိုေအာင္ လာလုပ္မေနနဲ႕ "
" ငါက ေခၚခ်င္လို႕ ေခၚတယ္မွတ္ ေနလား မာနခဲရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမို႕လို႕ ေခၚေနတာေပါ့ အလကားေန မာနၾကိး ေနတဲ႕ နင့္ကို အၿမင္ကပ္လို႕ "
စိတ္မတုိ တိုေအာင္ အမွဳရာ နဲ႕ပါ ေၿပာေနေသာ ေအာင္ေအာင္ ေၾကာင့္ လက္ထဲက အသင့္ေကာက္ ထားေသာ ခဲလံုးက အဆင့္သင့္.။
" နင္ ငါမေပါက္ရဲဘူး ထင္ေနတယ္ေပါ့ ေလဟုတ္လား "
လြယ္အိတ္ကို စလြယ္သိုင္း အေနထားသို႕ ေၿပာင္းလြယ္လိုက္ၿပိး လက္ကလဲ အဆင့္သင့္ အေနအထားနဲ႕ ၿဖစ္ေနတဲ႕ ခင္ခင္ထား။ သက္ၿပင္း သဲ႕သဲ႕ သူမမသိေအာင္ ခ်ရင္း ဒီေလာက္နဲ႕ ရပ္ဖို႕ အသိဝင္လာတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္။ သူမက မာနၾကီးရံု တင္မက လက္သံပါ ေၿပာင္တာလည္း သတင္းၾကိးတဲ႕ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေလ။
" မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ငါစေနတာေနာ္ ခင္ခင္ထား မလုပ္နဲ႕ ..မလုပ္နဲ႕ "
" ေဒါက္ "
ဘာပဲေၿပာ ေၿပာ အေၿပာကေနာက္က် ၿပိး ခဲက ေခါင္းကို ေဒါက္ ဆိုေသာ အသံနဲ႕ နဖူးေဇာင္း ကို လာထိသည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းၿပန္ရက္မို႕ ထင္ပ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူေနတဲ႕ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ၿဖာခနဲ စီးက်လာတဲ႕ ေသြးေတြက နဖူးေဇာင္းမွာ စီးက်ေနလွ်က္။ ေသခ်ာၿပိး ေပါက္သြားၿပီ ဆိုတဲ႕ အသိ။ ေပါက္လိုက္တဲ႕ ခဲက သိပ္မၾကိးေလာက္ ေပမယ့္ ဂဝံခဲေပမယ့္ မညီမညာနဲ႕ ခၽြန္ပါတဲ႕ ခဲမို႕ မ်က္ခံုးရဲ႕ အစြန္ကို ထိသြား ၿခင္းပါ။ လက္ကလည္း တည့္ပ။ ေသြးေတြ က်ေနတာ ၿမင္သြား ေပမယ့္ သနားညွာတာ ရမွန္းမသိ၊ မၿမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ကာ
" မွတ္ထား ေနာက္တစ္ခါဆို ဒီထက္ဆိုးမယ္ "
လို႕ ၿပစ္ၿပစ္နွစ္နွစ္ ေၿပာလွ်က္ သူမနဲ႕ မဆိုင္သလို ေက်ာခိုင္းသြား တဲ႕ သူမကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ လက္ကိုင္ပဝါနဲ႕ ေသြးမ်ားကို သုတ္ရင္း အနီးရိွ အပင္ရိပ္ ေအာက္တြင္ စက္ဘီး အသာရပ္ၿပိး ေက်ာင္းအကၤ်ီအၿဖဴ ေပၚတြင္ ေသြးစမ်ား ေပေနတာကို စိတ္ပ်က္လက္ၿပတ္ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေသခ်ာတယ္ အိမ္ေရာက္လွ်င္ ေမေမကို ဘယ္လိုေၿပာ ရမလဲဆိုတဲ႕ ဆင္ေၿခတစ္ခု ရွာေဖြရင္း ပထမဆံုးေသာ လိမ္ညာမွဳ တစ္ခုအတြက္ ၿပင္ဆင္ေနမိတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္။ ဘာလို႕မ်ား သူမက ဒီေလာက္ မာနၾကီးေန ရတာပါလိမ္႕။
" ခင္ထား နင္အခု အသစ္ေရာက္တဲ႕ မိသားစု အိမ္က သေဌသား ေလးနဲ႕ အတန္းတူတယ္ဆို "
" အဲဒါ ဘာၿဖစ္လဲ မိန္းမၿဖစ္ၿပိး ေတာ္ေတာ္ စပ္စုေန လာၿပီ ဒါပဲ သိခ်င္ရင္ သြားသူ႕ဆီ င္ဘာမွ မသိဘူး လာမေမးနဲ႕ "
" နင္ကလည္း ငါက နင့္လို စာမွမေတာ္တာ စာေတာ္လို႕ ( A )မွာတက္ရရင္ သူနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္တာေပါ့ အခုေတာ့ ေရႊမင္းသားေလးကို လွမ္းေမွ်ာ္ေန ရတာ ကိုကအလုပ္တစ္လုပ္ "
" မိန္းမေနာ္ စာေတာ့ မက်က္ဘူး မဟုတ္တာ က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားေန အဲဒါေၾကာင့္ ေအခန္းကေန အမွတ္ေလွ်ာ့ၿပိး စီခန္းေရာက္တာ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္ "
" အဟီး အိမ္ကလည္း ဆူေနတယ္ ဒီနွစ္ အခန္းဆင္းရတာနဲ႕တင္ ေတာ္ၿပိတဲ႕ အတန္းတင္ က်ရင္ေတာ့ ေတာကို ပို႕ပစ္မယ္ ဆိုၿပိး ရာဇသံ ေပးေနတယ္ဟ "
" ဟုတ္လဲ ဟုတ္တာပဲ နင္က ဥာဏ္မေကာင္းတာ လည္းမဟုတ္ဘူး အလကားေန ေပဖို႕ေတဖို႕နဲ႕ မဟုတ္တာ ေတြပဲ စိတ္ဝင္စားေနတယ္ "
" နင္ကလည္း အခုၾကိဳးစား ေနပါတယ္ဟ ေၾသာ္ ဒါနဲ႕ အဲဒီ မင္းသားေလးရဲ႕ အေမက မာနၾကိးၾကိး တဲ႕သိလား သူ႕အေမနဲ႕ တၿခားဆီပဲနဲ႕ သူက အရမ္းသေဘာ ေကာင္းတာတဲ႕ အဟီး သူငယ္ခ်င္း ၿဖစ္ခ်င္လိုက္ တာေနာ္ "
" နင္ကေလ သူမ်ားအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ စပ္စုပါလား ဟယ္ရီ ငါေနာ္ နင့္အိမ္ကို လာတိုင္ရမလား ေတာ္ေတာ္ကဲ.."
" အဟီး နင္ကလည္း လုပ္ပါနဲ႕ဟ နဂိုထဲကမွ အိမ္က နင့္နဲ႕ ယွဥ္ၿပိး ဆူေနရတဲ႕ အထဲ "
ဟယ္ရီက ၿပည့္စံုတဲ႕ မိသားစုရဲ႕ သမိးငယ္ဆံုး ၿဖစ္သလို အကိုနွစ္ေယာက္ ကလည္း ေက်ာင္းၿပိးလို႕ မိဘပြဲရံု လုပ္ငန္း ေတြမွာ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေန ၾကတာမို႕ စီးပြားေရး အရ ေတာင့္တင္းတဲ႕ ၿမိဳ႕ခံမ်က္နွာ ဖံုးမိသားစုေတြေလ။ စီးပြားေရး ၿပည့္စံုသလို လူမွဳေရး အလွဳအတန္းလဲ ရက္ေရာၾကတဲ႕ မိသားစုမို႕ မသိသူမရွိ ရေအာင္ ထင္ေပၚ ၾကတယ္ေလ။ ဟယ္ရီနဲ႕ ခင္ထားနဲက ငယ္သူခ်င္း ေတြၿဖစ္သလို ငယ္ငယ္ထဲက အတူသြား အတူစားမို႕ ဒီနွစ္(၁၀) တန္းေရာက္ခါမွ အမွတ္နည္းၿပီး အတန္းေရြ႕ ခံရလို႕ အတန္းမတူ ေပမယ့္ က်န္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြဆို အားတာနဲ႕ နွစ္ေယာက္သား ဆံုၿဖစ္ၾကတယ္ေလ။ ဟယ္ရီရဲ႕ မိဘေတြကလည္း ခင္ထားနဲ႕ဆို ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ၿပိးသား။
" ခင္ထား "
" ဘာလဲ "
" နင္ကလည္းေနာ္ ေၿဖးေၿဖး ထူးပါဟ ဒီမွာ လန္႕လို႕ ေသေတာ့မယ္ "
" ဘာလဲ ေၿပာ မဟုတ္တာေတြ ထပ္မေမးနဲ႕ ငါဘာမွ မသိဘူး "
" ေအးပါ နင္ဘာမွမသိလဲ ငါဘာသာ ငါစံုစမ္းမယ္ အဟီး "
ၾကိဳေၿပာၿပိး ၾကိဳပိတ္လိုက္တဲ႕ ခင္ထားစကားေၾကာင့္ ေမးရမဲ႕ စကားေတြ လြင့္ေပ်ာက္ရင္း အရွက္ေၿပ ရယ္ေမာလိုက္တဲ႕ ဟယ္ရီ ေၾကာင့္ မသိမသာ ၿပံဳးလိုက္မိတဲ႕ ခင္ထား။ မေနာဟယ္ရီ ဆိုတဲ႕ နာမည္ေလးနဲ႕ လိုက္ေအာင္ ေခ်ာေမာ ၿပိးစိတ္ သေဘာထား နူးညံ႕ သူေလးမို႕ အေပါင္းသင္း မရွိတဲ႕ ခင္ထားက သူမေလးကို အရမ္းပဲ ခ်စ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မာနေတြ ၾကိးၾကီး နာရေကာင္းမွန္း စိတ္ဆိုးရ ေကာင္းမွန္းမသိပဲ အရိုးခံ သေဘာနဲ႕ ၿဖဴစင္တဲ႕ ဟယ္ရီ။ ဘာမွ မရွိပဲ အေၿခာက္တိုက္ ဘဝင္ၿမင့္ေန သူက သူမသက္သက္သာ။ အေဖတစ္ခု သမီးတစ္ခု ဘဝမို႕ မိခင္ဆိုတာ ခင္ထားကို ေမြးၿပိး မီးတြင္းမွာပဲ ဆံုးရွာရတယ္ေလ။ အေဖၿပတဲ႕ အေမရဲ႕ ဓါတ္ပံုေလး တစ္ခုနဲ႕သာ အေမဆိုတာ ကိုသက္ေသ အၿဖစ္ ခံယူထားရတဲ႕ ခင္ထား။ သမိးေလးကို ငဲ႕ၿပိး ေနာက္အိမ္ေထာင္ မၿပဳပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ရုန္းကန္ေနတဲ႕ အေဖေၾကာင့္သာ ခင္ထားက အခုလို ပညာေအးေအး သင္နိဳင္တာ။ မရွိလဲ တိတ္တိတ္ ၊ ရွိလဲ တိတ္တိတ္နဲ႕ အေဖတစ္ခု သမီးတစ္ခုဘဝ။ ရုန္းကန္ေနတဲ႕ အေဖရဲ႕ အေမာေတြ ေဝမွ် ခံယူဖို႕ ခင္ထားတက္ နိဳင္တာဆို ပညာကို ေလာဘတစ္ၾကိး သင္ယူေနမိတာ တစ္ခုကလြဲ ရင္ ငယ္ရြယ္သူတို႕ရဲ႕ လိုခ်င္ တက္မက္ေမာမွဳ ဆႏၵေတြကို အတက္နိဳင္ဆံုး ၿမိဳသိပ္ခဲ႕ ရတာ ဘဝေပးကံေၾကာင့္မို႕ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေၿပာေၿပာ ခင္ထား အၿပံဳး မပ်က္နိဳင္ပါဘူး။ မာနဆိုတာ တစ္ခုပဲ သူမတူေအာင္ ခ်မ္းသာခြင့္ရတာ အဲဒါေတာင္ ပိုက္ဆံမေပး ရလို႕ထင္ပါရဲ႕။ ပိုက္ဆံေပးရတဲ႕ မာနမ်ိဳး ဆိုရင္လည္း ခင္ထားတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္ ခြင့္ ရမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။
........................။.................
" ခင္ထား ခင္ထား "
အသံနဲ႕ ေခၚသံ တစ္ခုေၾကာင့္ လွည့္မၾကည့္ပဲ သိေနတာမို႕ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွ ေရွ႕ဆက္ မသြားပဲ ရပ္ေစာင့္ေန လိုက္သည္။ အနားေရာက္လာေတာ့ ဟယ္ရီနဲ႕ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ေအာင္ေအာင္။ ဒါမ်ိဳးၾက သိပ္တက္ဆိုတဲ႕ အသိနဲ႕ ခပ္စူးစူး ဟယ္ရီကို စိုက္ၾကည့္ရင္း တစ္လက္စထဲ ေရြမင္းသားဆိုတာကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ပလာစတာေလးက မ်က္ခံုးထူထူထဲထဲ ေဘးမွာ အထင္းသား ေနရာယူလို႕။ ဘာရယ္မဟုတ္ စိတ္ထဲက လစ္ခနဲ ၿပံဳးလိုက္မိရင္း
" ခင္ထား သူကေလ ဟို..အခုမွ ေရာက္တာတဲ႕ နင္တို႕ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားသစ္ ေအာင္ေအာင္ ။ သူက ဟယ္ရီရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ခင္ခင္ထားတဲ႕ "
မသိသလို ေနရင္း စိတ္ထဲမွ ရီခ်င္ေနေသာ စိတ္က မရိုးမရြ။ အဲေလာက္ေတာင္ တံုးတဲ႕ မေနာ္ဟယ္ရီ။ ဘာမွမသိစြာပဲ ခင္ထားတို႕ နွစ္ေယာက္ကို မိတ္ဆက္ေပး ေနၿပန္သည္။
" ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿဖစ္ခြင့္ရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္ "
အလဲ႕။ သူကလည္း မေန႕က ဘာမွမၿဖစ္ခဲ႕ သလို ရုပ္တည္နဲ႕ မင္ေသေသ လုပ္ေနလို႕။ တက္လည္း တက္နိဳင္ပါရဲ႕ ေရြမင္းသားရယ္။
" ေၾသာ္ ဒါနဲ႕ နဖူးက ဘာၿဖစ္တာလဲ "
ခင္ထားရဲ႕ မသိခ်င္ေယာင္ ၿပိးေမးတဲ႕ ေမးခြန္းကို ဟယ္ရီက နွဳတ္သြက္စြာပဲ
" အစြယ္ပါတဲ႕ ...."
ေၿပာမဲ႕ စကားမစပ္ပဲ ရပ္လွ်က္က ရယ္ေမာ ေနတဲ႕ ေအာင္ေအာင္ ေၾကာင့္ ခင္ထား ၿပံဳးရင္း ဟန္မေဆာင္ နိဳင္စြာ ဟားတိုက္ ရယ္ေမာ ေနေတာ့ ဟယ္ရီက ကၽြန္မတို႕ နွစ္ေယာက္ကို နားမလည္စြာနဲ႕ မ်က္လံုးအၿပဳးသားနဲ႕ ၾကည့္လို႕ေနသည္။
" ဟယ္ရီ ဒီဒဏ္ရာက မေန႕က ဟယ္ရီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း လက္ရာေလ "
စၿပိး အစခ်ီ ရွင္းၿပတဲ႕ သူ႕စကားေၾကာင့္ ေနာက္မွ ဟယ္ရီက သေဘာေပါက္သြားကာ ဘာမွမေၿပာရန္ ေကာဆိုတဲ႕ အသိနဲ႕ ကၽြန္မကို မ်က္ေစာင္း ထိုးလို႕။ အဲဒီလိုကစၿပီး မတည့္အတူ ေနၾကတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ အၿဖစ္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ငယ္ဘဝ မွတ္တိုင္ေတြ စိုက္ထူ ခဲ႕ၾကရင္း။
...................။.....................
" ခင္ထား အမွတ္ေကာင္းရင္ ေဆးေက်ာင္းတက္မွာ လားဟင္ "
" မတက္ပါဘူး ေဆးေက်ာင္းတက္ ရေလာက္ေအာင္ ဘဝေပး အေၿခေနမေကာင္း ဘူးေလ ၿပိးေတာ့ ဝါသနာလဲ အဲေလာက္မပါဘူး "
" ခင္ထားက စာေတာ္တာပဲ နွေၿမာစရာ အဲဒါဆို ဘာတက္မွာလဲ "
ဟယ္ရီကပါ စကားေထာက္ၿပိး ဝင္ေမးေတာ့
" ငါလား ပံုမွန္ ဘြဲ႕ေလး တစ္ခုခု ယူမယ္ ၿပိးရင္ အေဖကို တစ္လွည့္ တာဝန္ယူမယ္ေလ "
" နင္လဲ ခင္ထား မဟုတ္တဲ႕ အတိုင္းပဲ ေဆးေက်ာင္းေလး ဘာေလးတက္ၿပိး ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီး ထားမယ္ မရွိဘူး ေၿပာပံုကလည္း အသက္မပါ လိုက္တာ "
ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာကို ဟယ္ရီက အလုိမက်စြာ အၿပစ္တင္ ေနေပမယ့္ ေအာင္ေအာင္ ကေတာ့ နွဳတ္ဆိတ္စြာ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ေယာက္၊ရဲ႕ အေၿခအတင္ ကိုနားေထာင္သူ သက္သက္။ ဟိုအရင္ စာက်က္ပ်င္းတဲ႕ ဟယ္ရီေတာင္ ေအာင္ေအာင္ကို အားက်လို႕ ေဆးအမွတ္မွီေအာင္ ဆိုၿပိး စာအသဲသန္ က်က္ေနတာ ခင္ထား သိသည္ပဲေလ။ ဘယ္တူပါ့မလဲ ဘဝေပး အေၿခေန ေတြက အစကထည္းက ၿခားေနၿပိးသား။ မတန္မရာကို ေတြးၿပိး ေမွ်ာ္လင့္ေနရင္ ကိုယ္ကိုတိုင္ပဲ စိတ္ညစ္ရမယ္ေလ။ ေဆးေက်ာင္းတက္ ရမယ့္ နွစ္က နည္းတာမဟုတ္။ ကိုယ္႕အတြက္ရယ္လို႕ ၾကိဳးစားရွာေဖြ ေပးတဲ႕ အေဖရဲ႕ ပင္ပန္းမွဳေတြကို ပုခံုးေၿပာင္း ယူနိဳင္ရင္ပဲ ခင္ထား ေက်နပ္ပါၿပီေလ။
" အခုလို သံုးေယာက္ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ခြင့္ရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာေနာ္ ခင္ထားကလည္း တက္ၾကရေအာင္ေနာ္."
ကေလးတစ္ေယာက္လို နွဳတ္ခမ္းစူ ၿပီးေၿပာေနတဲ႕ ဟယ္ရီကို နားလည္စြာ ၿပံဳးၿပရင္း ကိုယ္႕ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိ မဟုတ္လား။
" မဟုတ္တာေတြ ေတြးပူေနတယ္ ေက်ာင္းမတူ ေတာ့ေရာ မေတြကၾကေတာ့ ဘူးလား အပိုေတြ လုပ္ေနတယ္ လာလည္ၾကမွာေပါ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မေတြ႕ဘူး မၿမင္ဖူး ၾကတာေတြ မွတ္လို႕ "
" နင္ကလဲ ေက်ာင္းအတူ အတန္းတူ ေမဂ်ာတူေတာ့ ပိုမေကာင္း ဘူးလားလို႕ "
" မေကာင္းပါဘူး နင္တို႕ေတြနဲ႕ မတူခ်င္ဘူး မတက္ခ်င္ဘူး စိတ္ကုန္လို႕ "
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေၿပာခ်လိုက္ တဲ႕ ခင္ထား စကားေၾကာင့္ ဟယ္ရီနဲ႕ ေအာင္ေအာင္ နွစ္ေယာက္စလံုး မ်က္လံုးၿပဴး လို႕ ဝိုင္းၾကည့္လွ်က္။
"အဟီး စတာပါဟ နင္တို႕ကလည္း ေၾကာက္စရာ လန္႕စရာ ၾကည့္ပံုေတြက ေနပါအံုး နင္တို႕က ေဆးေက်ာင္းမွ ေဆးေက်ာင္းလား ေသခ်ာသြားၿပိး ေပါ့ေလ "
" အင္းဟုတ္တယ္ ခင္ထား ငါ ကဆရာဝန္ ၿဖစ္ခ်င္တာေလ "
" ဟုတ္ပါတယ္ေလ သဘာဝက်ပါတယ္ အေဖေရာ အေမပါ အထူးကုေတြ ၿဖစ္တဲ႕ နင္က ဆရာဝန္ၿဖစ္ ခ်င္တာ မဆန္းပါဘူး ဟယ္ရီလည္း မိဘ စီးပြားေရး ေတာင့္တင္းတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ငါကေတာ့ ဝါသနာလဲ မပါဘူး ၿဖစ္လဲမၿဖစ္ခ်င္ဘူး ငါၿဖစ္ခ်င္ တာက မြဲေတၿခင္းကို တိုက္ဖ်က္ဖို႕ အတြက္ စီးပြားေရး ယူမယ္ "
ကိုယ္ဘာသာ ကိုယ္ေၿပာၿပိး အမည္မသိတဲ႕ ခြန္အားေတြ ရင္ထဲ စီးဝင္လာ သလိုလို ပါပဲ။ လူတိုင္းမွာ အိမ္မက္ ဆိုတာ မက္ခြင့္ရွိ သလို အေကာင္ထည္ ေဖာ္ဖို႕ၾကေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမွဳနဲ႕ အတူ ကံၾကမၼာရဲ႕ မ်က္နွာသာ ေပးမွဳလည္း လိုမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္လို႕ေတာ့ ရနိဳင္ေကာင္းပါရဲ႕ေလ။
.....................။...............
ေအာင္စာရင္း ထြက္ေတာ့ သံုးေယာက္စလံုး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေအာင္ၾကတယ္။ ေအာင္ေအာင္က ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူး၊ ခင္ထားက ၄ဘာသာ၊ ဟယ္ရီလဲ ၄ဘာသာ၊ မို႕ရည္ရြယ္သလို ပဲ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းေတြ ေရာက္ခဲ႕ေတာ့ အရင္လို သံုးေယာက္ မဆံုၿဖစ္ ၾကေပမယ့္ အဆက္သြယ္ေတာ့ မၿပတ္ခဲ႕ၾကဘူးေလ။ မၾကာခဏ ဟယ္ရီနဲ႕ ေအာင္ေအာင္က ခင္ထားရဲ႕ ေက်ာင္းကို အလည္လာၿဖစ္ၾက ေပမယ့္ ခင္ထားကေတာ့ တစ္ေယာက္ထည္း သမားမို႕ မေရာက္ၿဖစ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းတက္ၿပိး မၾကာခင္ ဟယ္ရီ တစ္ေယာက္ ခ်စ္သူ ရေတာ့ ပိုလို႕ အလာက်ဲသြား ေတာ့ မဆံုၿဖစ္ေပမယ့္ ေအာင္ေအာင္ ကေတာ့ မၾကာခဏ ဆိုသလို ခင္ထားဆီ အလည္ေရာက္တဲ႕ေလ။
" အဆင္ေၿပ တယ္မလား ခင္ထား "
"အင္းေၿပတယ္ ပံုမွန္ပါပဲ ေအာင္ေအာင္ ဟယ္ရီေရာ မပါဘူးေပါ့ေလ ထံုးစံအတိဳင္းပဲေပါ့"
" အင္း ဟုတ္တယ္ ငါလည္း ပ်င္းလို႕ တစ္ေယာက္ထဲ ထြက္လာတာ ဒီေန႕ အတန္းလည္း မရွိလို႕ေလ နင့္ဆီ မေရာက္ၿဖစ္ ေပမယ့္ သတိရပါတယ္ "
" အင္း ဟိုရက္ေတြက စာေမးပြဲ ေတြရွိလို႕ဆို "
" ဟုတ္တယ္ေလ ဒီလိုပါပဲ စာေမးပြဲနဲ႕ ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႕ဆိုတာ အဆန္းမွ မဟုတ္တာ "
" အံမယ္ေနာ္ ၾကိးၾကိး က်ယ္က်ယ္ ေၿပာလို႕ "
" မဟုတ္လို႕လား ေက်ာင္းသားနဲ႕ စာေမးပြဲ ဆန္းတာ မွတ္လို႕ "
" ေအးပါ ထားပါ ေတာ့.."
အရင္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရြင္ရြင္ မရွိပဲ ခပ္ေငးေငး ၿဖစ္ေနတဲ႕ ေအာင္ေအာင္ ေၾကာင့္ နွစ္ဦးသား လိုတာထပ္ ပိုၿပိး နွဳတ္ဆိတ္ ေနသလိုပါပဲ။
" နင္ဘာၿဖစ္ ေနတာလဲ ေအာင္ေအာင္ အရင္လိုလဲ မဟုတ္ဘူး စိတ္ညစ္ေနတာလား "
မဟုတ္ပါဘူးလို႕လည္း မလိမ္ခ်င္ဘူး ခင္ထားရယ္။ အခုဆို ငါစိတ္ညစ္ ေနတက္ခဲ႕တာ ၾကာေပါ့။ ငါကသာ သတိတရနဲ႕ နင့္မ်က္နွာေလး ၿမင္ရနိဳးနိဳးနဲ႕ အားတာနဲ႕ အေၿပးလာရေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါ " ငါအတန္းရွိတယ္ ၿပန္ေတာ့ "လို႕ အေဝးက လာရတဲ႕သူကို အားမနာတန္း ၿပန္လြတ္တဲ႕ နင့္ေၾကာင့္ ငါစိတ္ညစ္တက္ေနၿပိ။ နင္မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ လာၿပိး နင့္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေလးေတြ ခိုးၾကည့္ၿပိး ၿပန္ခဲ႕ရတဲ႕ ရက္ေတြလဲ အေသအခ်ာ မေရတြက္နိဳင္ ေအာင္မ်ားၿပား ေပမယ့္ နင့္ရဲ႕ အသိမွတ္ၿပဳ မွဳေတြ ရဖို႕ မဝံ႕မရဲ ေမွ်ာ္လင့္ မိေပမယ့္ မထူးၿခားရဲ႕ နင့္ရဲ႕ စိတ္ထဲ ငါေနရာ ယူဖို႕ အခြင့္မသာ ခဲ႕ဘူးေလ။
" မညစ္ပါဘူး ဒီလိုပါပဲ ေၾသာ္ဒါနဲ႕ နင္ အတန္းေဖာ္ ေတြဘာေတြေတာင္ ရေနၿပီေနာ္ ခင္ထား "
" ေၾသာ္ သက္ေမာင္ေမာင္ ကိုေၿပာတာ ထင္တယ္ အင္း သူက ရိုးသားတယ္ အရမ္းေအးတာေလ ခင္တာ မၾကာေသးဘူး "
" အင္း "
" သူက ေတာ္ေတာ္ေလးေအးတာဟ စကားေၿပာရင္းလဲ ေအးေအး ေဆးေဆးနဲ႕ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ခင္ဖို႕လည္း ေကာင္းတယ္ သူက ငါ့လိုပဲ ဘဝ သမားေလ။ သူနဲ႕ဆို စကားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေၿပာၿဖစ္တယ္၊ ေၿပာလို႕လဲ အဆင္ေၿပတယ္ ၊ စိတ္သေဘာထား ေအးခ်မ္းသလို သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး မိန္းခေလး က်ေနတာပဲ အဟား.."
သူမဘာသာ ေၿပာၿပိး သူမဘာသာ သေဘာက် ရယ္ေမာ ေနတဲ႕ ခင္ထားကို ၾကည့္ၿပိး ကၽြန္ေတာ္ အသဲနွလံုးေတြ တစ္စစ္စစ္ နာက်င္လွ်က္။ သူမလို မာန ၾကိးၾကီး ခပ္ထန္တဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရဲ႕နွဳတ္ဖ်ားမွ ခ်ီဳးမြန္းခံရတဲ႕ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ဟာ ဘာလို႕ တၿခား တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနရ တာလဲလို႕ ယူၾကံဳးမရ ခါးသီးစြာ။
" အင္း "
လို႕ တစ္လံုးထည္း ေသာ ေထာက္ခံ စကား သဲ႕သဲ႕ သာေၿပာနိဳင္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္။ဟိုတစ္ေန႕ ေက်ာင္းမွာ စာေမးပြဲ ၿပီးတာနဲ႕ အေၿပးအလႊား သူမရွိရာ ေက်ာင္းကို ကူးလာခဲ႕တာ။ သူမရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ သိေနတာမို႕ သူမပ်င္း ေနမလား ဆိုတဲ႕ စိတ္ကူး အေတြးနဲ႕ သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို မၿမင္ပဲ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ ေနလိုက္တာ။ အရယ္ အၿပံဳး နည္းတဲ႕ သူမရဲ႕ ပံုစံေတြ ပ်က္ယြင္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိဳင္တဲ႕ သူက ကိုယ္တိုင္ မၿဖစ္ခဲ႕ရတဲ႕ အတြက္ ဘယ္သူကိုမ်ား အၿပစ္တင္ ရမလဲ။ ဟယ္ရီ မပါပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ေရာက္လာ တက္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကိုဆို မသိမသာ တစ္မ်ိဳး သိသိသာသာ တစ္မ်ိဳး မလာေစခ်င္တဲ႕ သူမရဲ႕ စကားေတြ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေၾကကြဲမိတယ္။
" ေနာက္ၿပိးေတာ့ေလ သူနဲ႕ ငါက အၾကိဳက္ခ်င္းလဲ ၾကံၾကံ ဖန္ဖန္ တူေသးတယ္ သိလား ေအာင္ေအာင္ "
တစ္ဖက္သားရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မသိက်ိဳးကၽြံၿပဳၿပိး ၿမန္ရည္ယွက္ရည္ ေၿပာၿပ ေနတဲ႕ သူမရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြက အေရာင္ေတြ တစ္လက္လက္ နဲ႕။ ငါအဲေလာက္ေတာင္ ဘာလို႕မ်ား နင္ေရွ႕မွာ က်ရွံူးခဲ႕ရတာလဲ ခင္ထားရယ္။ ပထမဆံုး ရခဲ႕တဲ႕ နဖူးက ဒဏ္ရာနဲ႕ အတူ နင္ေပးခဲ႕တဲ႕ ရက္စက္ ၿခင္းေတြက မမွ်မတ တစ္ဖက္သတ္ ဆန္လြန္းလွပါတယ္။ နင္နဲ႕ ပါက္သတ္ၿပိး ငါလိမ္ညာ တက္ခဲ႕တယ္။ အခုေတာ့ ဟန္ေဆာင္ၿခင္း ဆိုတာကိုပါ ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ သင္ယူရအံုးမယ္ ထင္တယ္ ခင္ထား။ ငါနဲ႕ ပက္သက္လာရင္ အၿမဲ အေရွာင္ အတိမ္း ကၽြမ္းတဲ႕ နင္ေရွ႕ ေရာက္ရင္ ငါက က်ားေရွ႕ေမွာက္လွ်က္လဲတဲ႕ သူလိုပဲ ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္နဲ႕ ငါဟန္ေဆာင္ မတက္ေသးဘူး ခင္ထား။ အၾကိမ္ၾကီမ္ ေရွာင္လြဲ နိဳင္တဲ႕ နင့္ရဲ႕ လိမၼာပါးနပ္ မွဳေအာက္မွာ ငါက ကၾကိဳးရုပ္ သာသာ အဆင့္ အေနအထားနဲ႕ပါ။ ဘဝမွာ လက္ညိဳးညႊန္ရာ ေရအၿဖစ္ ရွိေနခဲ႕တဲ႕ ငါ့ဘဝနဲ႕ အရာရာ ခ်ိဳ႕တဲ႕ၿပိး မာနၾကိးတဲ႕ နင္႕ဘဝအတြက္ ငါက ေၾကာက္စရာ သတၱဝါ တစ္ေကာင္ အၿဖစ္နဲ႕ ေပါ့ေလ။
" ေနာက္ၿပိး ရွိေသး တယ္ဟ .."
" ငါၿပန္ေတာ့မယ္ ခင္ထား "
ခင္ထားရဲ႕ စကားကို ဆက္လက္ နားေထာင္ နိဳင္စြမ္း မရွိစြာ ရုတ္ရက္ ၿပန္ဖို႕ နွဳတ္ဆက္ေတာ့ မ်က္လံုးအၿပဴးသား နဲ႕ သူမက စိုက္ၾကည့္လို႕။
" ေၾသာ္ အင္း.."
ထိုမွ်သာ စကားေၿပာလွ်က္ သူမက ေခါင္းၿငိမ္႕ ရွာတယ္။ အဲဒီေလာက္ ေတာင္ပဲ ငါက သေဘာထား ေသးသိမ္ပါတယ္ ခင္ထား။ နင္ရဲ႕ နွဳတ္က ငါမဟုတ္တဲ႕ တၿခားတစ္ေယာက္ ကိုခ်ီးမြန္း ေၿပာဆိုေနတာကို သည္းခံ နားေထာင္ ရေလာက္ေအာင္ ငါ မရင့္က်က္နိဳင္ဘူး ခင္ထားရယ္။
ခပ္ဖြဖြ ေၾကြလြင့္သြားတဲ႕
ငါ့ဆႏၵေတြ အေၾကာင္း
တစ္ေစ႕တစ္ေစာင္း
ရင္ဖြင့္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရွိဳက္သံ
နင္နားေထာင္ဖို႕ သတိၱရွိပါ့မလားလို႕
အေတြးေခါင္ေခါင္နဲ႕
စိုးရိမ္ေနမိတယ္ .......(ေအာင္ေအာင္)
...................။........................
မာနဆိုတဲ႕
ခံတပ္သာမရွိရင္
ငါဆိုတဲ႕သူ
ၿပိဳလဲတာ ၾကာၿပီေပါ့..
တစ္ခါတစ္ရံ
မသိဟန္ေဆာင္လိုက္ရေပမယ့္
နားလည္ေနတဲ႕
ဘာသာမဲ႕အၾကည့္ေတြကို
လစ္လွ်ဴရွဳခဲ႕ရတာ
ထင္သေလာက္ မလြယ္တာ
နင္တစ္ေယာက္ သိမယ္မထင္ပါဘူး...
အေၿခေနမတူ ဘဝၿခား
ညွိမရတဲ႕ ကာရံေတြအတြက္
အၿပစ္တင္လို႕ ရေၾကးဆို ကံၾကမၼာလည္း
လူတကာရဲ႕ တံေထြးခြက္က ထနိဳင္မယ္ မထင္ဘူးေလ..
နာက်င္တိုင္းသာ
ရိုးမယ္ဖြဲ႕ အၿပစ္ဖို႕လို႕
ခပ္တိုးတိုး က်မ္းက်ိမ္မိတိုင္း
နင္နဲ႕ မဆံုစည္းဖို႕
တိတ္တခိုး ဆုေတာင္းေနခဲ႕ရတာ
လက္ေတြ႕ဘဝမွာ " အခ်စ္က ခါးတယ္ "
ဆိုတဲ႕အေၿဖ သခၤ်ာတြက္သလို
ေသခ်ာေနခဲ႕တယ္ေလ.....
( ခင္ထား )
.............................။.......................
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႕ အိမ္အလုပ္ကူလုပ္ရင္း ညေနေစာင္းဆို ၿပန္လာေနၾက အေဖရဲ႕ လာရာလမ္းကို ေမွ်ာ္ၿပီး အဆင္သင့္ ၿပင္ထားခဲ႕တဲ႕ ထမင္းဝိုင္းေလးအတြက္ ကိုယ္တိုင္ ၾကည္နဴးေနခဲ႕တာ။ အေဖၾကိဳက္တဲ႕ ဝက္သားနဲ႕ ပုန္းရည္ၾကိးဟင္းနဲ႕ ခ်ဥ္ေပါင္ ဟင္းခ်ိဳနဲ႕ဆို ေခါင္းမေဖာ္ တမ္းေလြးတက္တဲ႕ အေဖအေၾကာင္း သိေနတာမို႕ အဆင္သင့္ ၾကိဳတင္ ၿပင္ထားရင္း ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ သေဘာတက် ရွိေနခဲ႕တာ။ သားအဖ နွစ္ေယာက္ထဲမို႕ ၾကံဳသလို စားၿဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ အေဖကလည္း သမီးၾကိဳက္တက္ တာေလးေတြ တစ္လွည့္ဝင္ခ်က္ ေပးတာမ်ိဳးနဲ႕ ဘဝ အေမာေတြၾကားရ ပီတိေလးေတြနဲ႕ ၾကမ္းတမ္းတဲ႕ လမ္းၿဖတ္သန္းၾကရေပမယ့္ သားအဖနွစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ခြန္အား အၿပည့္ပါပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္ခဲေတြ ရွိရွိ အေဖရဲ႕မ်က္နွာမွာ ၿငိဳးငယ္ရိပ္ေတြ ရွာရခက္ပါတယ္။ အေဖတစ္ခု သမီးတစ္ခု ရယ္ေပမယ့္ နွစ္ေယာက္ စလံုးသာ အိမ္မွာရွိရင္ အစအေနွာက္ေတြနဲ႕ ၾကည္နဴးစရာ အတိ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတက္တဲ႕ အေဖေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူ ေတြကဆို သမီးအရင္း မဟုတ္ဘူးရယ္ လို႕ေတာင္ မွတ္ခ်က္ေပးရတဲ႕ အထိ။ မာနတစ္ခြဲသားနဲ႕ အေနတည္တဲ႕ သမီးမို႕ ငယ္ငယ္ကဆို ေကာက္ရတာ။ ေမြးစားသမီးရယ္လို႕ မၾကာခဏ အစခံရတက္တဲ႕သူ။ အဲလိုအခါမ်ိဳးမွာ အၿပံဳးေတြ ေဝေနတဲ႕ အေဖက " သူ႕အေမနဲ႕တူတာေလ " လို႕ဂုဏ္ယူ ဝံ႕ၾကြားမွဳ အၿပည့္နဲ႕ ၿပန္ေၿပာ တက္တယ္ေလ။ သမီးနဲ႕ ပါက္သက္ရင္ အၿမဲဦးစားေပးတဲ႕ အေဖအတြက္ရယ္လို႕ ၿပင္ဆင္ထားတဲ႕ ထမင္းဝိုင္းကို ၾကည့္ၿပီး တစ္ေယာက္ထည္း ပီတိေတြနဲ႕ ေဝလို႕။ အေတြးေတြထဲမွာေတာင္ ၿပံဳးေနမယ့္ အေဖပံုရိပ္ေတြ အတြက္ ေက်နပ္ပီတိေတြနဲ႕။
" ခင္ထားေရ ခင္ထား "
ေအာ္သံနဲ႕ အတူ ေၿပးဝင္လာတဲ႕ ခင္ထားတို႕ လမ္းထိပ္က ကိုေမာင္ေမာင္။
" ခင္ထားရွိတယ္ ကိုေမာင္ေမာင္ ဒီမွာ "
" ဒီမွာ လုပ္မေနနဲ႕ ခင္ထား အခုေဆးရံု အၿမန္လိုက္ခဲ႕ နင့္အေဖ ကားတိုက္ခံရလို႕ အခုေဆးရံုကို သြားေနၿပီ ငါနင့္ကို ေခၚၿပိး လိုက္ခဲ႕ဖို႕ လာေခၚတာ ခုသြားမယ္ လာ"
ရုတ္တရက္ ၾကားရတဲ႕ သတင္းေၾကာင့္ အသက္ရွူေတာင္ မဝသလို။
" ကိုေမာင္ အေဖ... အေဖ စိုးရိမ္ရလားဟင္ အေဖ ဘာၿဖစ္သြားေသးလဲဟင္ .."
" ငါလည္း ေသခ်ာမသိဘူးေလ ေဆးရံုေရာက္မွ သိရမွာေပါ့ လာသြားမယ္ ၿမန္ၿမန္ "
" ကိုေမာင္ အေဖကို ေသခ်ာမၿမင္ လိုက္ဘူးလား အဲလိုလား အေဖဆိုတာေရာ ေသခ်ာလို႕လား "
"ေၾသာ္ ငါ့နွယ္ ခက္ပါတယ္ ခင္ထားရယ္ မဟုတ္ပဲနဲ႕ နင့္ကိုလာေၿပာ ရမလားဟ နင့္အေဖမွ နင့္အေဖ အစစ္ ကားလမ္းကူးတဲ႕ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ကယ္ရင္း ၿဖစ္သြားတာ ဟာ.... ဘာလုပ္ေနတာလဲ အဲဒါေတြ ထားခဲ႕ ၿမန္ၿမန္ သြားပါမယ္ဆို "
စိတ္မရွည္စြာ ေၿပာေနတဲ႕ ကိုေမာင္ေမာင္ေၾကာင့္ ေယာက္ယွက္ ခက္ေနတဲ႕ စိတ္ေတြနဲ႕ အေၿပးအလြား ဘုရားတလို႕ အေဖ ေဘးရန္ ကင္းပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း အသိစိတ္ေတြက ဂေယာင္ ေခ်ာက္ခ်ားနွင့္။ တစ္လမ္းလံုး အေဖ ေဘးမသီ ရန္မခ အသက္အႏၱရယ္မွ လြတ္ေၿမာက္ ပါေစလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆုေတာင္းေနမိခဲ႕ ေပမယ့္ ေဆးရံု အေရာက္ ပိတ္ၿဖဴ အုပ္လွ်က္ သမီးအလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ႕တဲ႕ အေဖေၾကာင့္ ခင္ထား တစ္ေယာက္ ေနရာတြင္ ေမ႕ေမွ်ာသြားခဲ႕ ရသည္။
................။................
တစ္ခါတစ္ရံ ကံတရားက မေမွ်ာ္မွန္း ထားသလို လွည့္စားတက္ တဲ႕အခါ တစ္ကယ္တမ္း ခံနိဳင္ရည္ ရွိဖို႕ မလြယ္ကူမွန္း ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳမွ ယံုဖူးၾက လိမ္႕မယ္ ထင္ပါတယ္။ ပညာေရး တစ္ဝက္ တပ်က္နဲ႕ ဘဝရဲ႕ တိုက္ခတ္မွဳက တစ္ဆိတ္ေလာက္ ၿပင္းထန္လြန္း ပါတယ္။ အေဖတစ္ခု သမီးတစ္ခု ဘဝမွာ အေဖေခၚစရာ မရွိေတာ့တဲ႕ ဘဝ။ ခါးသီးတဲ႕ ဘဝရဲ႕ ရီုက္ခတ္ မွဳေၾကာင့္ အရယ္အၿပံဳးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ ရတယ္ဆိုရင္ မွန္တယ္လို႕ ေၿပာနိဳင္ပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳး မကင္းနဲ႕ အေဒၚ တစ္ေယာက္က အေဖၚလာေနၿပိး လက္ေတြ ဘဝထဲ ေၿခစံု ပစ္ဝင္ခဲ႕ရတာ။ Day ကေန အေဝးသင္ ေၿပာင္း အေဖရဲ႕ လက္ရွိ အထည္ ဆိုင္ေလးကို ကိုယ္တိုင္ ဝင္လုပ္ၿပီး ေက်ာင္း တစ္ဖက္နဲ႕ ဘဝ ဝမ္းေရး အတြက္ ၾကိဳးစားေန ရၿပီ ၿဖစ္တဲ႕ ခင္ထား တစ္ေယာက္ အတြက္ တစ္ကယ့္ စိန္ေခၚ ပြဲ စစ္စစ္ တစ္ခုေပါ့။
" ခင္ထား "
" ဘာလဲ ေအာင္ေအာင္ "
" ငါ... "
ေၿပာ မဲ႕စကား ေတြက နဳတ္ကမထြက္ နိဳင္စြာ လည္ေခ်ာင္း ဝမွာဆို႕နင့္ ေနလွ်က္။
" ဟယ္ရီ ေရာက္ေသးလား နင့္ဆီ "
ရည္ရြယ္တဲ႕ စကားနဲ႕ ထြက္သြားတဲ႕ စကားက တစ္ကယ့္ကို တစ္ၿခားဆီ။
" အင္း ေရာက္တယ္ မေန႕ ညေနက ေလ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ေအာင္ေအာင္ "
" ငါနဲ႕ မေတြ႕ၿဖစ္လို႕ ေမးၾကည့္တာပါ "
" အင္း "
" နင္ဘာလို႕ ဟယ္ရီ မိဘေတြက ေက်ာင္းထား ေပးမယ္ဆိုတာကို ဘာကိစၥၿငင္းလိုက္ရ တာလဲ "
" ၿငင္းရမဲ႕ ကိစၥမို႕ ၿငင္းလိုက္တာေလ ငါ့အတြက္နဲ႕ ဘယ္သူမွ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး မၿဖစ္ေစခ်င္ဘူး ေက်းဇူး ဆိုတာၾကိးနဲ႕လည္း ငါတစ္သက္လံုး ဘဝ အဆံုးမခံနိဳင္ဘူး ငါလက္ေတြ ငါ့ေၿခေထာက္ေတြ အေကာင္းၾကိးေလ ဒီေလာက္နဲ႕ ငါမလဲ က်နိဳင္ပါဘူး နင္အဲဒါဆို ဟယ္ရီနဲ႕ မဆံုၿဖစ္ဘူးေပါ့ ဒီတစ္ပတ္ "
" အင္း "
" ေၾသာ္ အင္းပါ..အဲဒါဆို နင္မသိေသးဘူးေပါ့ "
" ဟင္ ဘာလဲ ဘာကို သိရမွာလဲ.."
" ငါ စေကာလားရွစ္ ေလွ်ာက္တာ ရၿပီ "
" ဟင္ တစ္ကယ္ အဲဒါဆို နင္နိဳင္ငံၿခားမွာ ေက်ာင္းသြား တက္ရမွာေပါ့ "
" အင္းဟုတ္တယ္ အဲဒီအတြက္ ၿပင္ဆင္ စရာရွိတာ ငါၿပင္ဆင္ေနၿပီ ဒီဆိုင္ေလးက အေဖတစ္သက္လံုး ငါ့အတြက္ ၾကိဳးစားခဲ႕ သလို ဒီဆိုင္ေလးမွာ အေဖရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြ ရွိေနသလို ခံစားေနရလို႕ မပိတ္ရက္ဘူး အိမ္နဲ႕ ၿခံလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ဘာမွ မလုပ္ရက္ မကိုင္ရက္နဲ႕ ဒါေလးေတြကို မစြန္႕လြတ္ပဲ ပညာသင္ သြားရမွာကိုပဲ စြန္႕လြတ္ရမလား လို႕ေတြးေန ၿပန္တယ္ အခုေလာေလာဆယ္ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး ၿဖစ္ေနတယ္ ကံဆိုးၿခင္းလား ကံေကာင္းၿခင္းလား မသိေပမယ့္ ငါဒီအခြင့္ေရး ကို လက္မလြတ္ နိဳင္ဘူးဟာ.."
" ပညာေရး မို႕မတားစီး ေကာင္းေပမယ့္ နင္ကို စိတ္ပူတယ္ ခင္ထား "
" ငါနားလည္ ပါတယ္ မတက္နိဳင္ဘူးေလ ဒီလိုပဲ ေပါ့ဘဝက ဒီလိုၿဖစ္ ေအာင္ဖန္လာမွပဲဟာ ဘာတက္နိဳင္မွာလဲ ငါအတြက္ လမ္းစ တစ္ခု ပြင့္လာတယ္လုိ႕ ေၿပာရမလား မသိဘူးေလ။"
" အင္းပါ ဘာလဲ လုပ္လုပ္ ယံုၾကည့္မွဳ အၿပည့္နဲ႕ လုပ္တဲ႕နင့္ဆီကို ေအာင္ၿမင္မွဳေတြ ရလာမွာပါ။ ငါယံုၾကည္ေနတယ္ နင္ေမွ်ာ္မွန္း တဲကအနာဂတ္ လွလွ တစ္ခုကို နင္စိတ္ၾကိဳက္ ဖန္တီးနိဳင္မယ္ ဆိုတာကိုေပါ့ "
" အင္း ေက်းဇူးေအာင္ေအာင္ ငါလည္း အေကာင္းဆံုး ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား မယ္ေလ "
" အင္းအင္း အဲဒါဆို နင္အိမ္ၿပန္မွာ မလား ငါလိုက္ပို႕ မယ္ေနာ္ ဒီေန႕ "
" ဟင့္အင္း မပို႕တဲ႕ ေဒၚေလးၿမ လာၾကိဳမွာေလ "
" ေၾသာ္ အင္းပါ အဲဒါဆို ငါၿပန္ေတာ့မယ္ ခင္ထား "
" အင္း ေအာင္ေအာင္ "
နွဳတ္ဆက္ၿပိး ေက်ာခိုင္းခဲ႕ ေပမယ့္ စိတ္နဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ မကပ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၿပင္ဆင္တိုင္း အလြဲလြဲေတြနဲ႕ ၾကံဳရဖို႕ ၿဖစ္လာတဲ႕ ကံကိုပဲ ရိုးမယ္ဖြဲ႕ ပံုခ်ရမလား။ သူမလိုေနရာမ်ိဳး ေယာက္်ားသား တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ႕ ကိုယ္သာ ၾကံဳရရင္ေတာင္ သူမေလာက္ ခံနိဳင္ရည္ ရွီပါ့မလား မေသခ်ာေပမယ့္ သူမကေတာ့ လူတိုင္း အံ႕ၾသရေလာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ ထူးတဲ႕ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ အၿဖစ္နဲ႕ လုပ္ေဆာင္ၿပနိဳင္တာ အံ႕မခန္းပါပဲ။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စကားထပ္ သူမနဲ႕ သင့္ေတာ္ၿပိး အကူညီ ၿဖစ္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳး ေၿပာနိဳင္တဲ႕ အင္အား ကၽြန္ေတာ္မွာ မရွိခဲ႕ဘူး။ ကိုယ္ဘဝကို မပိုင္ေသးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ သူမဆီက တုန္႕ၿပန္ မွဳေတြက ကိုယ္႕အတြက္ ခါးသီးေစမဲ႕ အေၿပာေတြထပ္ စာရင္ နွဳတ္ဆိတ္ ေနလိုက္ၿခင္းက သူမအတြက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လက္က်န္ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ သိကၡာေတြ နည္းနည္းေတာ့ က်န္ရစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူမရဲ႕ စကားလံုးေတြ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေနာ္ဘဝ စုတ္ၿပတ္မသြားဘူးလို႕ ဘယ္သူမွ အာမ မခံနိဳင္ဘူးေလ။ ဖြင့္ဟ ေၿပာဆိုၿခင္းထပ္ နွဳတ္ဆိတ္ေနၿခင္းဟာ အဆေပါင္းမ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိမယ္ ဆိုရင္ ငါ့ရင္ထဲက ေမတၱာေတြေၾကာင့္ နင့္ဘဝ ေအးခ်မ္းမွဳေတြနဲ႕ ထာဝရ လြမ္းၿခံဳ နိဳင္ပါေစလို႕ ငါဆုေတာင္း ေနပါ့မယ္ ခင္ထား။
တည္ၿငိမ္ေနတဲ့
ပင္လယ္ၿပာရယ္
ေလအလာမွာ လွဳပ္ခတ္ရတဲ့
လွိဳင္းေၾကာင့္ ...
လြမ္းတတ္တဲ့ကမ္းပါးမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေပါ့......
ဘ၀ဆိုတာရယ္
လွိဳင္းလား ....ကမ္းပါးလား...
မေသခ်ာ ေပမယ့္
မ်ားၿပားတဲ့ ရသေတြနဲ႕
ငါရွင္သန္ေနဆဲပါ.....
မေန႔က " ငါ "
ဒီေန႕ " ငါ " နဲ႕
ထြက္သက္တို႕ ဆံုးသည့္တိုင္ " ငါ " ဆိုတာ
နင့္ တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ပါ...ဟာ။
.................။..............
ခပ္ၿပင္းၿပင္း တိုင္ခတ္လာတဲ႕ ေလနုေအးေတြကို အရသာခံ ၿပိးပတ္ဝန္းက်င္မွာ တစ္ဝိုက္က ရူခင္းစိမ္း ေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ စိတ္ေတြ နညး္နည္းမ်ား သက္သာရာ ရလာနိဳးနဲ႕ ေလကို တစ္ဝၾကိး ရူသြင္းလိုက္ကာ သက္ပ်င္းေမာ ခ်လိုက္မိတယ္။ မၾကာခဏ ေရာက္လာတက္တဲ႕ ကန္ေရၿပင္နဲ႕ ရူခင္းစိမ္းစိမ္း ေလးေတြက ကၽြန္မရဲ႕ သက္ၿပင္းေတြကို နားလည္သည့္အလား ။ ခပ္ဆိုးဆိုး ေပေတေတနဲ႕ လုပ္ခ်င္တာ တစ္ဇြတ္ထိုး လုပ္တက္တဲ႕ ဥာဥ္ဆိုးေလး တစ္ခုကလည္း ေမြးကထည္းက အေဖာ္ပါ လာခဲ႕ေတာ့ လုပ္ခ်င္တာ ရွိရင္လုပ္ ပစ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္သူ။ ၿဖစ္ၿပိးလို႕ မွားသြားရင္လဲ ဝန္ခံဖို႕ အသင့္ၿဖစ္ေနခဲ႕တာ။
ငယ္ေပါင္းေတြမို႕ ေနွာေၾကေနတဲ႕ အၿပစ္တင္သံ တစ္ခုက အခုလို ေဝးကြာေနသည့္ တိုင္ေအာင္ အနားမွာ ကပ္ေၿပာ လိုက္သလို ပါပဲ။ ၾကားေယာင္ေနဆဲ။ လြမ္းေမာ တမ္းတ ေနမိဆဲ။ နွလံုးသားေသြး ေတြတစ္စက္စက္ က်ေအာင္ ၿပဳလုပ္ခဲ႕တဲ႕ တရားခံကလည္း ကိုယ္ကိုတိုင္ ဆိုေတာ့ ေနာင္တေတာ့ မရေနေပမယ့္ ငါနင့္ကို အခုထိ လြမ္းေနဆဲ ဆိုတာ အေသခ်ာပါပဲ ေအာင္။အေနေဝးရင္ လြမ္းတယ္ဆိုတဲ႕ စကားလံုးေတြက ေဝးေနသူေတြရဲ႕ နွလံုးေသြးက စီးဆင္းလာလို႕ ထင္ပါရဲ႕ ေအာင္ေအာင္ နင့္ကို ပိုလို႕ လြမ္းမိတယ္။
စေတြ႕ ကထဲက သည္းခံမွဳေတြနဲ႕ စခဲ႕လို႕မ်ား မညွာမတာ ရက္စက္ နိဳင္ခဲ႕တာလား မေသခ်ာေပမယ့္ အခ်ိန္ တိုင္းပဲ သတိရေနခဲ႕တာေတာ့ အခြင့္ၾကံဳခဲ႕ရင္ ဝန္ခံခ်င္ပါတယ္။ အခက္ခဲေတြ ေလာကတိုက္ပြဲမွာ မာနဆိုတာကို ခံတပ္ အၿဖစ္ သံုးရတဲ႕ ငါ့ဘဝက စိတ္ကူးယဥ္စရာေတြကို ေမ႕ထားၿပိး ဘဝကို လက္ေတြ႕က်က် ရင္ဆိုင္ရတဲ႕ အခါ ပံုမွန္ထပ္ ရက္စက္ရာ က်ေကာင္း က်ေနေပမယ့္ အဲလိုရက္စက္ ရတဲ႕အခါ သူရဲ႕ နွလံုးေသြးေတြက ၿပန္လည္ စီးက်တဲ႕ ေသြးစိမ္း ရွင္ရွင္ ေတြကိုေတာ့ သူမဟုတ္တဲ႕ တစ္ၿခား တစ္ေယာက္ နားလည္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူးေအာင္။
တစ္ခါတစ္ေလ အလြမ္းေတြ နွိပ္စက္လို႕ အေဝးဆံုး ေၿပးထြက္ခ်င္ခဲ႕ ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အလြမ္းေတြနဲ႕ ေၾကနပ္ေနမိ ၿပန္တဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ အလြမ္းေတြနဲ႕ ေနရတာ အသားတက် ရွိေနၿပန္တယ္။ လြမ္းၿပိးရင္း လြမ္းေနရံုနဲ႕တင္ တစ္စံုတစ္ခု လြမ္းၿခံဳ ထားသလို လံုၿခံဳမွဳ ရွိေနခဲ႕တာ စိတ္ရဲ႕ စြမ္းအား တစ္ခုေၾကာင့္ မ်ားလားလို႕ ေတြးေနမိရင္း နင္ေရာ ငါ့လိုပဲ လြမ္းေနမွာလား လို႕မေမွ်ာ္လင့္ ရဲ ေမွ်ာ္လင့္ရဲ နဲ႕ ေတာင့္တ ေနမိၿပန္တယ္ေအာင္။
................။..........
ဘဝထဲက ေၿခရာ မေဖ်ာက္ပဲ ေပ်ာက္သြားခဲ႕တဲ႕ ခင္ထားေရ။ ရာသီ စက္ဝန္း လည္ေနေပမယ့္ ရင္ထဲက အလြမ္းေတြက ခုထိ မတည္ၿငိမ္ နိဳင္ေသးဘူး ဆိုတာ နင္သိရင္ ဟိုးအရင္ ကလိုမ်ား အၿပစ္ေစာမလား ေဝဖန္ေနအံုး မလားလို႕ အမွတ္မရွိ ေမွ်ာ္လင့္ေန မိတယ္။ ၿပန္ဆံုဖို႕ သိပ္ၿပင္းၿပရင္ တစ္ေန႕ေန႕ ဆံုၾကလိမ္႕မယ္လို႕ စိတ္ရဲ႕ စြမ္းအား စာထဲကလို ကေလးဆန္ဆန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာ ကိုမ်ား နင္သိရင္ ရူးေနတယ္လို႕ မ်ားအၿပစ္ဆိုေလမလား။ မတက္နိဳင္ဘူး ခင္ထားေရ အလြမ္းေတြက ရာသီေၿပာင္း နွစ္ေတြေဟာင္း ေနလဲ ေနရာယူလို႕ စြန္႕ခြာမေၿပး နိဳင္ေလေတာ့ လြမ္းၿပီးရင္း လြမ္းေနရတာ မဆန္းေတာ့လည္း မဆန္းပါဘူး။
ဘယ္ရပ္ ဌာေနမွာ ရြက္က်ရာ ပင္ေပါက္တဲ႕ ရြက္က်ပင္ ေပါက္လိုမ်ား နင္ေပ်ာ္ ေနၿပိးလားလို႕ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ နင္ေမွ်ာ္မွန္းတဲ႕ အနာဂတ္ ပန္းတိုင္ဆီ ေရာက္ဖို႕ အရာအားလံုး ေမ႕ထားရတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ နင့္ကိုလဲ ငါ့အတိုင္း ခပ္ပါးပါးေလး လြမ္းေနပါေစလို႕ တိတ္တခိုး ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ နင့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး ဟယ္ရီေတာင္ အိမ္ေထာင္က်လို႕ ကေလးေတြနဲ႕ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနတာ ၿမင္ရင္ နင္ကိုပါ ေယာင္လို႕ မ်က္လံုးထဲ ၿမင္ၿပီး အဲလိုေတြ ေၾကာင့္မ်ား ငါ့နဲ႕ ဟယ္ရီကို ေမ႕ေနၿပီ လားလို႕ အေတြးနဲ႕ေတာင္ ေၾကကြဲေနမိတယ္။ ဟယ္ရီနဲ႕ ဆံုတိုင္း ငယ္ငယ္က စကားမ်ား ၾကတဲ႕ ငါတို႕ အေၾကာင္းေတြ ၿပန္လည္ ေၿပာၿပရင္း အတိတ္ေတြေဖာ္ ၿပိး အေဟာင္းထဲက ေၿခရာ ေလးေတြ ေကာက္ရင္း နင့္ကို ေမွ်ာ္ေန မိၾကတယ္ေလ။
စရိုက္မတူ အသြင္ၿခားနဲ႕ ငါ့တို႕ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ တူညီတဲ႕ နွလံုးသားေတြ ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္ေတြ လွဳပ္ရွား ယိမ္းထိုးခဲ႕ ၾကဖူးတာ အိမ္မက္မွ မဟုတ္တာပဲ ခင္ထားတယ္။ ငါ့အၿဖစ္က နဖူးက ဒဏ္ရာကို စမ္းမိတိုင္း ဘုရားေလာင္း မေဟာ္သဓာကို အမွတ္ရ ေနတဲ႕ ေက၀ဋ္ပုဏၰား လိုပဲ။ နင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အမွတ္တရ နဖူးေစာင္းက ဒဏ္ရာေလးကို စမ္းမိတိုင္း နွလံုးေသြးေတြ ေႏြးေနေအာင္ပဲ လြမ္းရတယ္ ခင္ထား။ နင္ေရာင္းခဲ႕တဲ႕ နင္ရဲ႕ ၿခံဝိုင္းေလးကို တစ္ဆင့္ ၿပန္ဝယ္ၿပီး နင့္ကို သတိရတိုင္း နင့္ရဲ႕ အရိပ္ေတြ ၿပည့္ေနတဲ႕ အိမ္ေလးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ညေတြ ကုန္ဆံုးေစ ခဲ႕ရလာက္ေအာင္ ရူးရူးမူးမူး စြဲလမ္း ေနခဲ႕တာပါ။ ယံုၾကည္ေနတယ္ တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ နင္ဒီ ၿခံဝန္းေလးဆီ အေရာက္ၿပန္ခဲ႕မယ္ ဆိုတဲ႕ ယံုၾကည္ မွဳေတြနဲ႕ ငါေစာင့္ ၾကိဳေနခဲ႕တာေလ။ အၾကြင္းမဲ႕ ယံုၾကည္ ေနခဲ႕တဲ႕ နင့္ရဲ႕ အိမ္ၿပန္ရက္ေတြကို နွလံုးေသြး ရပ္မတက္ ေၿခာက္ၿခားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ထြက္သက္ေတြ မရပ္တန္႕ခင္ အၿမန္ဆံုး ၿပန္လာခဲ႕ပါလား ခင္ထားရယ္..။
.................။...............
အမိေၿမကို ေၿခခ်ခြင့္ ရၿပီဆိုတာနဲ႕ ပထမဆံုး သတိရမိတာက အေဖနဲ႕ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေၿခခ် ေနထိုင္ခဲ႕တဲ႕ အိမ္ေလး။ တစ္လွပ္လွပ္နဲ႕ ခုန္ေနတဲ႕ အသိနဲ႕ နွစ္ေတြ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ လမ္းထဲ ဝင္လိုက္ ကထည္းက တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အိမ္ၾကိး အိမ္ေကာင္း ေတြၿဖစ္လို႕။ အရင္လို လူေဟာင္းေတြလဲ မရွိေတာ့ သေယာင္ယာင္။ ရင္ခုန္လြန္းစြာ မ်က္ရည္ စက္လက္က်လွ်က္ ေရာင္းခ်ခဲ႕ရတဲ႕ ဇာတိ ခ်က္ေၾကြ အိမ္ရာကြက္ေလး။
အသက္ရူရပ္မတက္ နွလံုးေသြးေတြ တစ္ဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လွ်က္ ေၿခလွမ္းတိုင္းမွာ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳ ေၾကာင့္တုန္ရီ ေနလွ်က္။ တစ္၊ နွစ္၊ သံုးေလး တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ေနရင္း အိမ္ေရွ႕ကို အေရာက္ မွန္းလွ်က္ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ အိမ္ေလးက ပကတိ အေဖနဲ႕ သူမတို႕ ရွိေနစဥ္ ကပံုစံ အတိဳင္း မပ်က္မယြင္း တည္ရွိလွ်က္။ ၿခံစည္းရိုး အစိမ္းေရာင္ ေလးက မၾကာေသးခင္ကမွ ၿပန္လည္ ၿပင္ဆင္ ထားပံုပါပဲ။ ေဆးေရာင္ေတြ စိုလက္ေနပံု မို႕ သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ေလးနဲ႕ ဟိုးယခင္ အတိုင္း ေႏြးေထြးမွဳေတြ ရွိေန သလိုပါပဲ။
အသာပဲ ၿခံစည္း ရိုးနား ကပ္လို႕ တံခါးကို ၾကည့္ေတာ့ ေသာ့မခတ္ပဲ ေစ႕ထားရံုမွ်သာ တံခါးက ပြင့္လွ်က္ အေန အထား။ လူရိပ္ ရွိလို႕ရွိၿငား လွမ္းၾကည့္ ေပမယ့္ မေတြ႕။ ပြင့္ေနေသာ တံခါးအတိဳင္း အိမ္ထဲသို႕ အသာေလး လွမ္းဝင္ေနရင္း အဆမတန္ ခုန္ေနတဲ႕ ရင္ခုန္သံေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အသာထိန္းရင္း ဟိုးကခင္ သူမထား ပစ္ခဲ႕စဥ္ အတိုင္းပဲ မေၿပာင္းမလဲ တည္ရွိေနတဲ႕ အိမ္ေလးမွ ပိုင္ရွင္ကို စိတ္ထဲမွ ၾကိတ္ၿပိး ေက်းဇူး တင္ေနမိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ေစ်းတင္တင္ ၿပန္ဝယ္ မယ္ဆိုတဲ႕ စိတ္ကူးက ခိုင္သထပ္ ခိုင္မာ လာလွ်က္။
" အိမ္ရွင္ တို႕ "
လို႕ ေခၚေပမယ့္ တုန္႕ၿပန္သံ မၾကားရ။ ေနာက္ထပ္ အသံၿမင့္ၿပိး ေခၚ ဖို႕အားယူ လိုက္ရင္း ပါးစပ္ ဟလွ်က္သား အေနာက္ဘက္ အိမ္ေၿခရင္းဘက္ မွထြက္လာတဲ႕ လူရိပ္ေၾကာင့္
" ဟင္ ေအာင္ေအာင္ "
" ဟာ ခင္ထား "
နွစ္ဦး စလံုးအံ႕အား သင့္စြာ ကိုယ္စီ နွဳတ္မွ ၿပိဳင္တူ ေခၚ မိၾကရင္း။ အတိုင္းအဆ မရွိ ခုန္ေနတဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ဝုန္းတိုင္း ၾကဲလွ်က္မွ နွစ္ဦးသား နွဳတ္ ဆိတ္လွ်က္။ ေၿပာဖို႕ရန္ စကားလံုး ရွာေဖြရင္း ရုတ္တရက္မို႕ စကားလံုးေတြ ဆြံအ ေပ်ာက္ရွ ရေလာက္ေအာင္ လက္တစ္ကမ္း အကြာမွာ နွစ္ေယာက္သား တိတ္ဆိတ္လွ်က္။ တိတ္ဆိတ္ မွဳကို စတင္ၿဖိဳခြင္းသူက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမေလး ပါပဲ။
" ေအာင္ နင္ဒီကို ဘာလာလုပ္ "
" ဒါ ငါဝယ္ထားတာေလ ခင္ထား ၾကာၿပီ ၿပန္ဝယ္ ထားတာ ေလးနွစ္ေတာင္ ၿပည့္ေတာ့မယ္ ေနာက္လဆို ငါ့လက္ထဲ ေရာက္ေနတာ ေလးနွစ္ ၿပည့္ၿပီေလ ခင္ထား "
" ေၾသာ္ "
" နင္ အိမ္ကို လာၾကည့္ တာေပါ့ေလ ဟုတ္လား "
" အင္း "
သူမက အင္း တစ္လံုး ထည္းသာ ေၿပာၿပိး နွဳတ္ဆိတ္လို႕ ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ သူမကို ေမးစရာ စကားေတြက အစီအရီ ၿပြတ္သိပ္ေနလွ်က္။ သူမကေတာ့ အံ႕ၾသလို႕လား ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ကို ၿမင္လိုက္ရ လို႕လား မသိ ခဏေတာ့ ၿငိမ္သက္ ခ်စ္ၿခင္း၊မုန္း
" ငါ ... "
ကာလေတြသာ ေၿပာင္းလာတယ္ ဟိုးအရင္က အတိဳင္းပဲ နွဳတ္မရဲ ၿဖစ္ေနတဲ႕ ေအာင္ကို ၾကည္ရင္း ကၽြန္မ ရင္ေတြ ခုန္လွ်က္ ေသခ်ာၿပီ ကၽြန္မ လြမ္းသလို သူလဲ လြမ္းေနတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ တက္အပ္ သိတာေပါ့။ ပါးစပ္ဟ ရံုနဲ႕ သူ႕ဗိုက္ထဲက အူအေခြလိုက္ ၿမင္ရသလို ကၽြန္မေရွ႕ ေရာက္ရင္ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား ၿဖစ္ေနတက္တဲ႕ ကၽြန္မရင္ထဲက ေအာင္က မေၿပာင္းမလဲ ဒီအတိဳင္းပဲ ရွိေနေသးတဲ႕ အတြက္ ခုန္လာတဲ႕ ရင္ခုန္ သံေတြကို မသိက်ိဳးကၽြံၿပဳရင္း
" ေအာင္ ငါတို႕ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခု သြားစားရင္ စကားေၿပာ ၾကမယ္ ၿပိးရင္ ဟယ္ရီဆီ ငါ့ကို လိုက္ပို႕ေပး ေၾသာ္ ၿပိးေတာ့ ငါ ဒီအိမ္ေလးကို ၿပန္ဝယ္ခ်င္တယ္ ၿပန္ေရာင္းဟာ.. ေစ်းစကားေတာ့ ေၿပာရမယ့္ သူေတြမွ မဟုတ္တာ မဟုတ္ဘူးလား ၿပီးေတာ့ တစ္ကယ္ အရမ္းေက်းဇူး တင္တယ္ ငါ့ရဲ႕ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကိး ရွိေနတဲ႕ ဒီအိမ္ေလး နင့္လက္ထဲမွာ ပံုစံ မပ်က္ ရွိေနေသးတဲ႕ အတြက္ ေၿပာမၿပတက္ေအာင္ ေက်းဇူးတင္တယ္။"
အဲဒါနဲ႕ ထပ္တူ မပ်က္မယြင္းနဲ႕ နင့္အတြက္ အသစ္စက္စက္ နွလံုးသား တစ္စံုလဲ ဒီအတိဳင္းပဲ ရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာပဲ ထားလိုက္ၿပိး ေအာင္ကို ၿပံဳးၿပေတာ့ ပေဟဠိမ်ားစြာနဲ႕ ေအာင္က စူးစိုက္ ၾကည့္လို႕။ ေအာင္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို မသိက်ိဳးကၽြံ ၿပဳရင္း လွည့္ထြက္ ဖို႕ ၿပင္ေတာ့
" ေနအံုး ခင္ထား "
အေၿပာနဲ႕ အတူ ခင္ထားရဲ႕လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တဲ႕ ေအာင္။
" ဘာလဲ ေအာင္"
" ငါ ဒီအခ်ိန္ ဘာကို အသိခ်င္ဆံုး ၿဖစ္မလဲဆိုတာ နင္သိတယ္ မလား အဲဒါအရင္ ေၿပာၿပ "
" ဘာလဲ ေအာင္ေအာင္ ငါက ဘာသိရမွာလဲ နင္ကေရာ ဘာသိခ်င္တာလဲ "
" နင္မညစ္နဲ႕ေနာ္ ခင္ထား "
" ငါက ဘာညစ္ရမွာလဲ "
" အဲဒါဆို ငါကို နင္အေလွ်ာ္ေပးရမယ္ အဲဒီအေလွ်ာ္ေပးရင္ ငါဒီအိမ္ နင့္ကို ၿပန္ေရာင္းမယ္ မဟုတ္ရင္ေတာ့ နင္ဘယ္ေတာ့မွ ၿပန္ရဖို႕ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႕ "
" ေနပါအံုး ငါက ဘာေၾကြးယူထားလို႕ ဘာကို အေလွ်ာ္ေပးရမွာလဲ ေအာင္ "
" ဒီမွာေလ အနီစ္နီစ္ အလလက ရာဇဝင္တင္ေနတဲ႕ အေၾကြးေလ "
ေအာင္ေအာင္က ေၿပာလည္းေၿပာ လက္ကလည္း သူရဲ႕ နဖူးေဇာင္းမွ အမာရြတ္ေလး ကို လက္ညိဳးထိုးၿပကာ ေမးဆတ္ ၿပေနပံုက တစ္ကယ့္ အၿပစ္ကင္းတဲ႕ ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမူအယာေတြနဲ႕။
" နင္အခုထိ ရူးေနတုန္းပဲလား "
လို႕ ခပ္တိုးတိုး အၿပစ္တင္ ေတာ့
" မရူးရူးေအာင္ ၿပဳစားခဲ႕တာကလည္း နင္ကိုယ္တိုင္ပဲေလ "
လို႕ ခပ္တိုးတိုး တုန္႕ၿပန္တဲ႕ ေအာင္ေအာင္။
" အဲဒါေၾကာင့္ အခုထိ ယူမယ့္ မိန္းမ မရွိေသးတာ ၿဖစ္မယ္ ဘြဲ႕ နွစ္ခုသံုးခု ယူၿပိး "
" နင့္ေၾကာင့္ေလ အဲဒါ နင္တာဝန္ယူ ရမယ္ "
" ေအာင္မယ္ လာေသးတယ္ နင့္လို အပုတ္အသိုး လူပ်ိဳဟိုင္းကို ငါက ဘာလို႕ သံုးရမွာလဲ "
" မရဘူးေနာ္ ခင္ထား ငါကို အခ်ိန္ေတြ ဒီလို ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႕တာ နင္ပဲ မရဘူး တာဝန္ယူ ဆိုယူေနာ္ "
" မရွက္ဘူးလား ေယာက္်ားေလး ၿဖစ္ၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္ ကိုတာဝန္ ယူခိုင္းေနတာ နင္ ေယာက္်ား မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္ေနာ္ အဟီး ..."
" ဟာေနာ္ ခင္ထား ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလဲ "
ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာကို တစ္ေယာက္ထဲ အေတြးေပါက္ၿပိး ဆြဲထားတဲ႕ လက္ကို ရုတ္တရက္ လြတ္ခ် လိုက္ေသာ ေအာင့္ကို ၾကည့္ၿပိး ကၽြန္မေရာ ေအာင္ပါ နွစ္ေယာက္သား အားပါးတရ ရယ္ေမာလိုက္ၾကရင္း။ မိုးသား ကင္းလွ်က္ ၾကည္လင္ေနတဲ႕ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကည္နူးစြတ္ပ်ံ႕မွဳေတြက လွပတဲ႕ မိုးေကာင္းကင္နဲ႕ အၿပိဳင္ လွပလို႕ေနရင္း။
စာဖတ္သူမ်ားအား အစဥ္အၿမဲ ေလးစားလွ်က္
ၾကိဳးစားပါအံုးမည္။
Vienna Time
Yangon (Rangoon) Time
.jpg)
.jpg)
16 comments:
ဒီ၀တၳဳေလးဖတ္ျပီး စစခ်င္းမွာ ခဲနဲ႕ေပါက္တာ ဖတ္ရေတာ႔ ခပ္ငယ္ငယ္က လူတစ္ေယာက္ကို ေလးခြနဲ႔ပစ္ခဲ႔ဖူးတာ သြားသတိရျပီး ျပံဳးမိေသးတယ္။
သူငယ္ခ်င္းလဲ မဟုတ္ပါဘူး သူစိမ္းပါ။ ရန္လာစလို႔ ျပန္တံု႔ျပန္မိတာ။ ခင္ထားလိုဘဲေလ အစ္မကလည္း လက္ကသြက္တယ္။
ညီမေလးရဲက ဇာတ္သိမ္းခန္းေလးကေတာ႔ ေက်နပ္စရာပါဘဲ။
တခါတခါေတာ႕လည္း ခုလို ဇာတ္သိမ္းေလးေတြ ဖတ္ခ်င္မိသားေလ။
ဖတ္ျပီး ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္သြားရတယ္
ငယ္ငယ္ကဆို ဇာတ္သိမ္းမွာ ေျပလည္ရင္
မၾကိဳက္တတ္ဘူး။ လြန္းထားထား ရွင္မိုးတို႔
ဖတ္လို႔ေလ။ အခုေတာ့ အသက္ေတြလည္းရလာျပီ
ဒီလို ေျပလည္သြားတာပဲ ဖတ္ရတာေက်နပ္တယ္။
ေခ်ာေျပာလို႔ ကိုယ္လည္း ငယ္ငယ္က ေကာင္ေလး
တေယာက္က အရမ္းၾကည့္လို႔ အဲ့ဒီေကာင္ေလး
အေ၀းၾကီးေရာက္မွ ခဲနဲ႔ေပါက္လိုက္တာ အဲ့ဒီေန႔ကမွ
တန္းျပီးသြားမွန္ေတာ့တာပဲ။ ေနာက္မွသိရတာ အဲ့ေကာင္ေလးက
စိတ္မနံ႔ရွာဖူးတဲ့။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္ အရမ္းရွိဴးလို႔ ေဒါနဲ႔ေပါက္လိုက္တာ
အရူးျဖစ္ေနတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ အၾကည့္ခ်င္းစံုလို႔ ရင္မခုန္မိတာ:P
ညီမေရ... အစ္ကို ေရာက္ေတာ့ေရာက္တယ္ စာကိုျပီးေအာင္ဖတ္ရေသးဘူး...:P
ေနာက္ရက္မွ လာဖတ္အံုးမယ္ ..အေၾကြးမွတ္ထားတာ
:)
ရာဇာ(ေက်းလက္သားေလး)
သံခေမာက္ေဆာင္းျပီး ဝတၳဳ ဖတ္သြားရတယ္..
အန္တီေဘဘီက အျပင္မွာ တကယ္ ခဲနဲ႔ေပါက္..
စာေရးဆရာမက ဝတၳဳထဲမွာေပါက္...
ေတာ္ပါေသးရဲ့ အေရွာင္ေကာင္းေပလို႔..
မိလႈိင္ ဆိုတာ အေပ်ာ္တမ္း စာေရးသူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား . . . . သိပ္ေကာင္းတယ္ အေရးအသား ဇာတ္လမ္းဇာတ္အိမ္ အတက္အက် . . .
ေလးစားလွ်က္
ဗညား
ညီမ ေရ
တပုဒ္လံုး ဖတ္ၿပီး မွ ပုန္းရည္ၾကီးနဲ႕ ဝက္သားဘဲ အမွတ္ရေတာ႔တယ္
အဲ စတာပါ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ေပ်ာ္စရာ ဇာတ္သိမ္းေလးမို႕ အေပ်ာ္ေတြ ကူးသြားသလိုပဲ .. း))
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ ေပ်ာ္စရာဇာတ္လမ္းေလးမို႔ သေဘာက်တယ္.. ကိုယ့္အစ္မေတြ ညီမေတြ မလြယ္ပါလား.. အျပင္မွာ ခဲနဲ႔ေပါက္တဲ့လူနဲ႔ ဝတၳဳ ထဳမွာ ခဲနဲ႔ေပါက္တဲ့လူနဲ႔.. :)
မာနဆုိတဲ႔ ခံတပ္တာမရွိ၇င္ ငါဆုိတဲ႔သူျပဳိလဲတာၾကာျပီေပါ႔....
.............ကဗ်ာေလးေတာ႔ ႏွစ္သက္တယ္
ဇာတ္ကုိေတာ႔မဖတ္ျဖစ္ေသးဘူး..ေနာက္မွအခ်ိန္.ယူျပီးဖတ္မယ္ေနာ္....မအားေသးလုိ႔
အေရးအသားကေတာ့ အေပ်ာ္တမ္း အဆင့္ေတာ့ မဟုတ္ႏုိင္ဘူး။ ဇတ္လမ္းကို စဖတ္ကတည္းက စိတ္၀င္စားေနတာ။ ဇတ္လမ္း အထားအသို၊ အနိမ့္အျမင့္၊ အတက္အက်၊ အရမး္ေကာင္းလြန္းတယ္။ စြဲေဆာင္မႈရွိတယ္။ ခဲနဲ႔ေပါက္တယ္ဆိုလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေတာင္သတိရသြားတယ္။
ေရးထားတာက အခ်ိတ္အဆက္ မိတယ္...အရမ္းေကာင္းတယ္။ ကိုခႏြဲေျပာသလိုပဲ အေပ်ာ္တမ္းေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး...ဇာတ္လမ္းထဲက ခင္ထားလို စရိုက္မ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ သတၱိေကာင္းမယ့္ပံုပဲေနာ္...ေလးစားပါတယ္ အားေပးေနမယ္....ေနာက္လည္း ဆက္ေရးပါအံုး...က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....
မေလး ပရင့္ထုတ္သြားသည္ း))
သူမ်ားကုိ အုပ္ခဲနဲ႔ုထုတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္လြန္ပါတယ္။ အင္း...ေသခ်ာတယ္။ အေၾကြးကေတာ့ အတုိးနဲ႔ျပန္ဆပ္ရမယ္ ထင္တယ္။ ေအာင္ျမင္ပါေစ။
အခ်ိတ္အဆက္မိမိနဲ႔ အနိမ့္အျမင့္၊ အတက္အက် လွတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ ညီမေရ၊ ဇတ္ေကာင္ ခင္ထားကို အဆံုးထိေအာင္၊ ေလသံမာမာ၊ မာနႀကီးႀကီးနဲ႔ ထားခဲ့ တာ သေဘာက်တယ္၊ ကာ႐ိုက္တာကို သစၥာ႐ွိတဲ့ ဇတ္ေကာင္အျဖစ္ တေလွ်ာက္လံုး ဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္၊ အားေပးပါတယ္..။
သံုးရက္ တိတိ လာျပီးေတာ့ အခ်ိန္အားတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ဆက္စပ္ဖတ္သြားတယ္ ညီမေရ။ အလြန္ေကာင္းတဲ႔ ဝတၳဳေလးပါပဲ။ ၾကည္ႏူးစရာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
ငါ႔ညီမ ေတာ္ေတာ္ေရးႏိုင္တာပဲ..
ေရးအားေကာင္းတယ္..
အစဥ္အားေပးလွ်က္...
Post a Comment