မေမ႕နိဳင္ေသာ(ၿဖစ္ရပ္မွန္) ~ Angelhlaing

Thursday, December 23, 2010

မေမ႕နိဳင္ေသာ(ၿဖစ္ရပ္မွန္)

11:33 AM Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! No comments

ဦးဇင္္းကနယ္ကပါ၊ရန္ကုန္ဗုဒၵတကၠသိုလ္မွာ ေနာက္ဆံုးနွစ္ပညာသင္ယူေနတဲ႕အခ်ိန္ကေပါ့…
တစ္ေန႕ဦးဇင္းရဲ႕ဒကာမတစ္ေယာက္ရဲ႕သမိးရန္ကုန္လာတဲ႕အခိုက္နယ္ကေနလူၾကံဳပါးလိုက္လို႕
ပစၥည္းလူၾကံဳထည့္ေပးလိုက္တာ..အဲဒီဒကာမကလည္းဦးဇင္းေနတဲ႕ေက်ာင္းကိုမလာတက္ေတာ့
ဦးဇင္းကပဲစိးရမယ့္ကားနံပါတ္ေတြ၊ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ေတြအေသအခ်ာေၿပာၿပၿပီး..
ေရာက္ေလာက္မယ့္အခ်ိန္ေလာက္ကိုဦးဇင္းလည္းကားမွတ္တိုင္ကေနေစာင့္ေနပါ့မယ္လို႕
အေသအခ်ာကတိေပးလိုက္တယ္ေလ၊ခ်ိန္းထားတဲ႕ေန႕ ေန႕လည္တစ္နာရီေလာက္က်ေတာ့
ဦးဇင္းလည္းကမာၻဘုရားမွတ္တိုင္မွာခ်ိန္းထားေတာ့ေနကပူေနေပမယ့္လာမယ့္ဒကာမကလည္းလည္
လည္ဝယ္ဝယ္ကားမစီးတက္တဲ႕သူၿဖစ္တာေၾကာင့္ ေစာင့္ေနရမွာဆိုးတာနဲ႕နည္းနည္းေစာေစာေလးသြားၿပိး
ေစာင့္မယ္ဆိုတဲ႕စိတ္ကူးနဲ႕ေပါ့။သိတဲအတိုင္းရန္ကုန္ေနကလဲပူလိုက္တာမွအရမ္း၊ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့
အဲဒီဒကာမကလည္းေရာက္သင့္တဲ႕အခ်ိန္ထပ္အမ်ားၾကီးေနာက္က်ေနတာေတာင္ ေရာက္မလာေသးေတာ့
ဦးဇင္းလည္းေဒါသထြက္တာေပါ့။ ကားေတြသာတစ္စီးၿပီးတစ္စီးလာေနတာအဲဒီဒကာမကေပၚမလာေသးဘူးေလ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲအဲဒီလိုကားမွတ္တိုင္မွာ ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းတဲ႕ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကဦးဇင္းနားလာၿပီး ဘုန္းဘုန္းရယ္သားထမင္းမစားရေသးလို႕ သားကိုပိုက္ဆံငါးဆယ္ေလာက္ေပးပါတဲ႕သားေတာင္းပန္ပါတယ္ ဗိုက္ဆာေနလို႕ပါဆိုၿပီးပိုက္ဆံလာေတာင္းေတာ့ ဦးဇင္းလည္းရန္ကုန္မွာ
အဲလိုမ်ိဳးလုပ္စားေနတဲ႕ကေလးေတြကိုေစတနာမရွိလို႕ရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ္ဘူး ဒါေပမယ့္မလွဴတက္ဘူး။
ကေလးေတြပ်က္စီးရာကိုတြန္းမပို႕ခ်င္ဘူးေလ..အဲဒီေန႕ကစိတ္ေတြကလည္းတိုေနတဲ႕အခ်ိန္
အဲဒီကေလးကလည္းအဲလိုမ်ိဳးလာေတာင္းေတာစိတ္ကလည္းတိုေနတာနဲ႕ အဲဒီကေလးကိုခပ္တည္တည္ပဲ
ေအာ္ေယာက္လြတ္လိုက္တယ္ေနာက္တစ္ခါလည္း လာမေတာင္းနဲ႕ထပ္လာရင္မင္းကိုထုပစ္မယ္လို႕
ၿခိမ္းေၿခာက္ရင္းခ်ိန္းထားတဲ႕ဒကာမကိုဆက္ေစာင့္ေနတာေပါ့။ဦးဇင္းကအဲဒီကေလးေၾကာက္ၿပီး
ထြက္သြားမယ္ထင္တာမထြက္ပဲဦးဇင္းနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာပဲဦးဇင္းကိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေတာ
့ဦးဇင္းစိတ္ထဲကထင္မိတယ္…ေၾသာ္ကေလးေတြလည္းမေၾကာက္တက္ပါလား..
အင္းဒီတစ္ခါထပ္လာေတာင္းရင္ေတာ့တစ္ကယ္ပဲခပ္နာနာေလးထုပစ္လိုက္မယ္လို႕စိတ္တိုေနတာနဲ႕ကလည္းေရာၿပိး
ေတြးထားမိတယ္။လာရဲလာၾကည့္ေပါ့ေလလို႕ၾကံဳးဝါးရင္းေပါ့။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာလာသည့္တိုင္ေအာင္
အဲဒီကေလးကလည္းဘယ္မွမသြားပဲဦးဇင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနဦးဇင္းကိုပဲကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေတာ့…
ဦးဇင္းမွာဘာရယ္မဟုတ္ပိုလို႕ေဒါသထြက္မိေနတယ္။မွတ္တိုင္တစ္ခုလံုးမွာလည္ေနလည္ခင္းၾကီးၿဖစ္ေနတာ
ေၾကာင့္ဦးဇင္းရယ္အဲဒီေကာင္ေလးရယ္နွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတာေပါ့။သိပ္မၾကာဘူးအဲဒီေကာင္ေလးဦးဇင္း
နားကိုမရဲတရဲနဲ႕တၿဖည္းၿဖည္းတိုးလာတာ..ဦးဇင္းကလည္းစိတ္ထဲကေနလာခဲ႕နင့္ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့
ခပ္နာနာေလးထုပစ္လိုက္မယ္ေပါ့လို႕စိတ္ထဲကအသာက်ိမ္းေမာင္းရင္းၾကည့္ေနတုန္းပဲအဲဒီကေလးက
ဦးဇင္းနဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ ေႏြပူပူေခ်ြးေစးေတြေၾကာင့္ေရာေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႕အတြက္ အေရာင္ေတာင္မွိန္ေနတဲ႕ငါးဆယ္တန္နွစ္ရြက္ကိုအသာၿဖန္႕ၿပီးဘုန္းဘုန္းတဲ႕သားေတာင္းတာ
အခုဆိုရင္(၁၀၀)ပဲရွိတယ္တဲ႕အဲဒါဘုန္းဘုန္းကားခမရွိရင္သားေတာင္းထားတဲ႕(၁၀၀)ထဲက(၅၀)ယူပါလားတဲ႕။
ဦးဇင္းရင္ထဲဘာၿဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးမွန္းမသိဘူး.ကိုယ္စိတ္ထဲကေတာ့ေဒါသေတြနဲ႕ဒီကေလးအေပၚမွာ
မၿဖဴစင္ခဲ႕သေလာက္ဒီကေလးကေတာ့မွတ္တိုင္မွာအၾကာၾကိးေစာင့္ေနတာကားခမရွိရွာလို႕ဆိုၿပီး
မေၾကာက္မရြံ႕နဲ႕ေတာင္းတားတဲ႕ပိုက္ဆံထဲကတစ္ဝက္ယူပါလို႕လာေပးတဲ႕အဲဒီကေလးရဲ႕
နွလံုးသားေလာက္ေတာင္ကိုယ္ရဲ႕နွလံုးသားမၿဖဴပါလားေတြးရင္းဒီေန႕အထိေတြးမိတိုင္းအမည္မသိတဲ႕
အသိတရားတစ္ခုက်န္ရစ္ခဲ႕တယ္…ကဲစာဖတ္သူတို႕ကိုလည္းဦးဇင္းလိုမ်ိဳးေလးတစ္ခုခုက်န္ခဲ႕ေစခ်င္တဲ႕
ဆႏၵေၾကာင့္အခုလိုတင္ၿပေပးလိုက္ရတာပါ
(ဦးဇင္းတစ္ပါးရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳၿဖစ္ရပ္မွန္အားၿပန္လည္ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။)

Posted in: ေဆာင္းပါး

ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။

မ ဂၤ လာ ပါ ရွင္ ...
အၾကံဳၿပဳ ခ်င္တာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္
အၿမဲ ဒီေမးလ္မွာရွိေနတတ္သူပါ။

anglehlaing@gmail.com ကို
ဆက္သြယ္လိုက္ပါေနာ္။

စာဖတ္ သူမ်ားနွင့္ အလည္ လာၾက တဲ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေမာင္နွမမ်ား အားလံုး ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ
သက္ရွိ၊ သက္မဲ႔ေတြနဲ႔ အတူ ထာဝရေပ်ာ္ရြင္နိုင္ၾက
ပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳရင္း။

အစဥ္ အၿမဲ ေလးစား
ခင္မင္လွ်က္။

Angelhlaing

နွစ္သက္မိတဲ႕ စာသားမ်ား

ကံခ်င္းတူလွ်င္ ဥာဏ္သာတဲ႔သူက အႏိုင္ရတယ္။
ဥာဏ္ခ်င္းတူလွ်င္ ဝီရိယသာတဲ႔သူက အႏိုင္ရတယ္။
ဝီရိယခ်င္းတူလွ်င္ စည္းကမ္းရိွတဲ႔သူက အႏိုင္ရတယ္။
စည္းကမ္းရိွတာခ်င္းတူလွ်င္ ေစတနာရိွတဲ႔သူက အႏိုင္ရတယ္။
ေစတနာရိွတာခ်င္းတူလွ်င္ ရိုးေျဖာင့္တဲ႔သူက အႏိုင္ရတယ္။
ရိုးေျဖာင့္တာခ်င္းတူလွ်င္ အေျပာခ်ဳိသူက အႏိုင္ရတယ္။

စဥ္းစားဆင္ၿခင္တက္ေသာ ဦးေနွာက္ကို ခံစားလြယ္ေသာ နွလံုးသားက မလြမ္းေစသင့္ဘူး။
(ဆန္းလြင္ (အရွင္ အာဒိစၥရံသီ) > ရတနာသံုုးပါးကိုု ကိုုးကြယ္ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း စာအုုပ္မွ)

ေလာကမွာ တက္သိသူေတြမ်ားတယ္။ သိတက္သူေတြ ရွားတယ္။
( ဦးသုခ )

အခ်စ္ဦး တစ္သက္တစ္ခါ တစ္လႊာတစ္႐ြက္ တစ္ခက္တစ္ပြင္႔ ငံုအဆင္႔မို႔ ရင္႔လို႔ပဲ၀ါ၀ါ ညွာတံပဲျပဳတ္ျပဳတ္ ျဖဳတ္ခနဲပဲေၾကြေၾကြ ေျမမွာပဲေရာက္ေရာက္ ဖြဖြကေလးေကာက္လို႔ ပန္းေျခာက္ေလးပဲဲျမတ္ႏိုးမယ္။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)

ေဗဒါလမ္း

ၫိုျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္း
လႈိင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လႈိင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလဲ မသက္သာ။
အုန္းလက္ေႂကြေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ
အဆင္းနဲ႔အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး။
အုန္းလက္ေႂကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လဲ မသက္သာ
ေနာက္တခ်ီ ဒီတလံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ
ျမဳပ္္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တလံကြာ လႈိင္းအႀကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက၊ ဘဲထြက္လို႔လာ
ဘဲအုပ္မွာ တရာႏွစ္ရာ၊ ေဗဒါက တပင္ထဲ
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံအံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ဘဲ။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ

ႏွင္းဆီပြင့္

လယ္ေတာက ၿပန္
ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို႔
ေမာင္ခူးကာေပး။

မနက္တုန္းဆီက
ေႀကာ့ဆံုးကို ေမာင္ၿမင္ေတာ့
သူ႕ဆံပင္ ႏွင္းဆီပြင့္ေတြႏွင့္
ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး။ ။
မင္းသု၀ဏ္
၃၁.၁၂.၁၉၃၂

အႏုပညာကိုတည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ
႐ိုးသားမႈအေျခခံမပါရင္
အႏုပညာဟာ
ဘယ္လိုမွ ခိုင္ျမဲတဲ့အႏုပညာ
ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

“ေခတ္ကိုျဖတ္သန္းတဲ့အခါက်
အတုစကားလည္း
ေျပာရမွာေပမေပါ့ဗ်ာ”
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ဒီမွာ
ကမ္းနားသစ္ပင္ဆုိတာ
အျမစ္မကၽြတ္ခင္ အရာ၀င္တာပါ

သစၥာမဲ႔သူအတြက္ သစၥာေဖာက္သူေတြဟာ
သူ႔၀မ္း သူေက်ာင္းၿပီး
သူ႔လမ္း သူသြားတယ္ဆုိေပမယ္႔
တစ္မုိးေအာက္ထဲမွာဆုိေတာ႔
မေတြ႔ခ်င္ေပမယ္႔ ျမင္ေနရတတ္တယ္
ျမင္တဲ႔အခါ ေက်ာခုိင္းလုိက္ပါ
ေနာက္ၿပီး "ငယ္စားရင္း" ဖ်က္လုိက္ပါ
ဒါဟာ...တရားမွ်တတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုပဲျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္္စိမ္းနီ

ေဟ့...
ျမန္မာဟာ ျမန္မာပဲ။
ျမန္မာဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ေနရမယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ေသရမယ္။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္
ေရေျမျခားကိုေရာက္ေနရေပမယ့္
တစ္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရမယ္။
အခြင့္အေရး တစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္
ႏုိင္ငံျခားသားလုပ္ဖို႔
ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးေလနဲ႔။

ဦးသန္႔

ဆရာေမာင္လွမ်ိဳး(ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ ) ရဲ့ အလြမ္းလက္တစ္ဆစ္ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳထဲက စကားေျပာေလးပါ။

“ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူးဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးစရာေတြအတြက္ပဲေကာင္းတယ္ ။ တစ္ျခား အနိဌာရံုကိစၥမ်ိဳးေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူးဆိုတဲ့ စကားက ဘယ္ေတာ့မွမေကာင္းဘူး ။ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဆိုတဲ့ လြမ္းစရာေတြပဲ ေကာင္းတယ္ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူးဆိုတဲ့ နာက်င္စရာမ်ိဳးက ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္သူ႕အတြက္မွမေကာင္းဘူး ”။

Angelhlaing

Thursday, December 23, 2010